ΕΧΕΙ ΟΡΕ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ ΝΤΙΝΤΗΔΕΣ....

  Ένα άρθρο που αναστάτωσε τη Νέα Δημοκρατία

Σάλο έχει προκαλέσει στη Νέα Δημοκρατία άρθρο του Φαήλου Κρανιδιώτη, άτυπου συμβούλου και προσωπικού φίλου του Αντώνη Σαμαρά. Το κείμενο που αναστάτωσε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης «ανέβηκε» στο site του «Δικτύου 21» antinews.gr και μεταξύ άλλων αναφέρει:

«Υπάρχουν δυο τρόποι να κάνεις πολιτική. Ο ένας είναι να έχεις στέρεες ιδέες κι απόψεις .....
και να τις προβάλλεις κι υπερασπίζεσαι ευθέως, επωνύμως και δημοσίως. Να έχεις σχέσεις διαφανείς και τίμιες με τους συντρόφους σου. Μπροστά τους να τους κάνεις κριτική και μπροστά τους να τους επαινείς. Ν’ αναγνωρίζεις όταν κάποιος ξέρει, ή κάνει κάτι καλύτερα από σένα, να συνεργάζεσαι πρόθυμα μαζί του και να ακούς προσεκτικά κι όχι να περιμένεις να τελειώσει ο άλλος για να πεις μόνο τα δικά σου.

Σημαντικό επίσης να έχεις δουλέψει και να δουλεύεις στην ζωή σου, να τρως ψωμί που βγάζουν τα χέρια σου και το μυαλό σου, για να μπορείς να στέκεσαι όρθιος και να κοιτάς κατάματα τους ανθρώπους όταν μιλάς για τα προβλήματα τους, να εκπροσωπείς επάξια τις ιδέες σου. […]

Υπάρχει όμως κι η άλλη σχολή, που κάνει «πολιτική» χωρίς ιδέες, χωρίς ακεραιότητα, με διαρροές, παραπολιτικά που βρίζουν συντρόφους κι απονέμουν αυτοέπαινο του τύπου "ανεβασμένος ο Χ, που θα αναλάβει τον ρόλο του Ψ που απέτυχε". Είναι η σχολή της άνευ αρχών προώθησης της προσωπικής ατζέντας, μπροστά στην οποία παραμερίζονται τα πάντα. […]

Οι καιροί που ήδη ήρθαν, η Πατρίδα, απαιτούν ιδεολογικούς μαχητές κι όχι ντιντήδες, απαιτούν σημαιοφόρους κι όχι κομψευόμενους διαδρομιστές. Ο κόσμος βλέπει και είναι καχύποπτος. Έχει απογοητευτεί τόσες φορές που παρατηρεί με επιφύλαξη κάθε λέξη και πράξη του πολιτικού προσωπικού. Οι απλοί άνθρωποι είναι με το χέρι στην σκανδάλη.

Η νοοτροπία της κλίκας, της εκ των ένδον υπονόμευσης, έφτιαξε τα προηγούμενα χρόνια ένα "πολιτικό Κωσταλέξι". Ανόητοι διαχειριστές νόμισαν πως θα κάνουν πολιτική μόνο με την "επικοινωνία", πουλώντας την γυαλιστερή συσκευασία της κενής ματαιοδοξίας τους. Μεσαιοχωρίτικος αγράμματος "αυτισμός".

Λίγο γκλαμουριά, πολύς βερμπαλισμός αλλά, αδέρφια, άμα δεν υπάρχει ιδεολογική ραχοκοκκαλιά, μόνο με "αδερφίστικα" κόλπα, δεν κάνεις πολιτική. Ούτε κόμμα, ούτε χώρα πάει έτσι μπροστά. […]

Έλεγε ο ιδιοφυής Πιτιγκρίλι "κατανοώ το φιλί στον λεπρό αλλά αρνούμαι την χειραψία μ’ έναν κρετίνο". Θα συμπλήρωνα ότι σε μερικές περιπτώσεις αντί για χειραψία είναι χρήσιμες μερικές κλωτσιές. Με την καλή έννοια.

Έλεγε όμως και κάτι άλλο αυτός ο αναρχικός, που πέρασε μετά από τον φασισμό για να καταλήξει πιστός καθολικός. Έλεγε ότι "ο άνθρωπος γεννιέται εμπρηστής και πεθαίνει πυροσβέστης". Τώρα, λοιπόν, χρειαζόμαστε μερικούς "εμπρηστές" για να κάψουμε τα ξερά και τα ζιζάνια, ώστε να μπορούμε να οργώσουμε, να σπείρουμε και να θερίσουμε το υγιές μέλλον.

Πάντως σίγουρα δεν χρειαζόμαστε αποϊδεολογικοποιημένους ντιντήδες.

Γενικά μιλάω…»