Το παράδειγμα του (νέου) πολιτευτή της ΝΔ με το “καρφιτσωμένο χαμόγελο”

Μαρίκα Λυσιάνθη

Πολιτική επικοινωνία είναι… δύσκολο θηλυκό. Δεν μπορείς να τη διαχειριστείς εύκολα. Και σίγουρα, δεν ανέχεται ερασιτεχνισμούς.

Στη σημερινή εποχή της κρίσης, είναι αυταπόδεικτο ότι εκείνοι που εμπλέκονται στον δημόσιο βίο μέσω του πολιτικού συστήματος, είναι επιλεγμένοι από το κάτω ράφι.

Δεν αποτελούν πρώτη ύλη αξιοκρατίας, ικανοτήτων και οραματικής διάθεσης. Είναι στην πλειοψηφία τους όσοι αδυνατούν να σταθούν επαγγελματικά στην πραγματική ζωή, και προσπαθούν να… ξεγελάσουν τους πολίτες, ώστε με μια θέση στο Κοινοβούλιο, να εξασφαλίσουν τα προς το ζειν. 

Εννοείται σε βάρος ημών των… κορόιδων, που
θα τους έχουμε ψηφίσει, και θα τους έχουμε εξασφαλίσει μηνιαίο μισθό στην… πλάτη μας.

Επίσης, η πρόσφατη Ιστορία μας έχει δείξει πως, όταν υπάρχει η αίσθηση ότι ένα κόμμα θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές, αρχίζουν να εμφανίζονται στις τάξεις του, διεκδικώντας βουλευτική έδρα, οι πιο.. χαριτωμένες προσωπικότητες. Το ζήσαμε με τον ΣΥΡΙΖΑ πριν από τις εκλογές του 2015, το ζούμε και σήμερα με τη Νέα Δημοκρατία.

Δεν αξίζει να περιορίσει κανείς το προβληματισμό του στην ξεπερασμένη στρατηγική αρκετών νέων (όχι μόνο σε ηλικία) πολιτευτών, να μοιράζουν παραπολιτικά… αυτοαποθέωσής τους, εννοείται σε όσους είναι δημοσιογραφικά πρόθυμοι να τα προβάλλουν. Καθώς κινούνται και οι ίδιοι, από πλευράς δημοσιογραφικής αισθητικής και ηθικής σε αντίστοιχο… κάτω ράφι.

Αξίζει ωστόσο να σταθούμε στις επικοινωνιακές συμβουλές που φαίνεται να ακολουθούν οι άνθρωποι αυτοί. Χωρίς να καταλαβαίνουν ότι καθιστούν τον εαυτό τους αντικείμενο… επιθεώρησης, και εισπράττουν τη χλεύη.

Το παράδειγμα πολιτευτή της Νέας Δημοκρατίας, που φαίνεται να επιδιώκει τη συμμετοχή του στα ψηφοδέλτια της γαλάζιας παράταξης στις επόμενες εκλογές, και περιφέρει σε εκδηλώσεις και social media ένα “καρφιτσωμένο” χαμόγελο, όπως το περιγράφουν χιουμοριστικά στο εσωτερικό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, είναι εξαιρετικά εκκωφαντικό.

Η ταυτότητα του “δράστη” δεν έχει τόση σημασία. Σημασία έχει η χαζοχαρούμενη προσέγγιση της πολιτικής. Και η έπαρση ότι η κοινωνία… δεν καταλαβαίνει τι κρύβεται πίσω από καρφιτσωμένα χαμόγελα.

Και φυσικά, δεν θα τους το εξηγήσει κανείς από εκείνους που οι ίδιοι πληρώνουν για να τους φτιάξουν το προφίλ. Αν κάποιος θέλει να αυτοκαταστραφεί, κανείς δεν μπορεί να τον εμποδίσει. Να του χαλάσει… το όνειρο.

Καληνύχτα και καλή τύχη σε όλους αυτούς, λοιπόν.