¨ αν δε ταιριάζαμε….
δε θα συμπεθεριάζαμε ¨
μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό ένοιωσε ξαφνικά το ΠΙΕΡΙΟΙ και έτρεξε να αναδημοσιεύσει άρον-άρον και σχεδόν αμάσητα την σπουδαία είδηση :
<< Ο κατά πολιτική ονομασία ¨βίδας¨ του Μεσολογγίου αντί να χτυπήσει τον Σαμαρά όπως έκανε το 1993, τώρα τον αγκάλιασε και τον φίλησε >>.
Γεννιούνται όμως τα ερωτήματα, που προφανώς θα μείνουν αναπάντητα:
· ποιοί βάφτισαν ¨βίδα¨ εκείνο το Νεοδημοκράτη ;
· ποιοί σήμερα εκείνο τον ίδιο τον θεωρούν άξιο και πολιτικά υγιή ;
· τι σήμαινε ό όρος ¨βίδα¨ ;
· πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν ώστε ¨οι κλασσικοί τραμπούκοι¨ να μετατραπούν σε ¨υμνούμενους κλακαδόρους¨ ;
· πόσα χρόνια πρέπει να λέμε ότι: ¨δυστυχώς, η βία ζωντανεύει και διατηρείται από εμάς τους ίδιους¨, την στιγμή που σήμερα γίνονται ήρωες οι τραμπούκοι του ΄93.
· γιατί τελικά μερικοί επιμένουν να δικαιώνουν με τις συμπεριφορές τους, τη λαϊκή ρήση: ¨αν δε ταιριάζαμε δεν θα συμπεθεριάζαμε ¨ ή το περίφημο ¨όμοιος στον όμοιο κι η κοπριά στα λάχανα ¨ κλπ.
όχι ύμνους… στη βία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου