Δυναμίτης PRESS

Καθαρά λόγια. Σταράτα." του Γιάννη Κορομήλη
	Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας μας ξαφνιάζει ευχάριστα κάθε φορά που μιλάει, για τα εθνικά μας θέματα. Μας ξαφνιάζει η ορθότητα και η μεστότητα των λεγομένων του. Με τα οποία είναι δύσκολο κάποιος, ανεξάρτητα από τις κομματικές του προτιμήσεις , να διαφωνήσει. Όχι βέβαια φραστικά, αυτό είναι πανεύκολο και μερικοί, ελάχιστοι το κάνουν. Αλλά με επιχειρήματα, πειστικά. Παράδειγμα η πρόσφατη υπό την προεδρία σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών. Είπε λοιπόν ο Κ. Παπούλιας: «Καλές οι συσκέψεις αυτού του είδους αλλά να πάρουμε και αποφάσεις». Αυτά πριν πραγματοποιηθεί η «σύσκεψη κορυφής». Έγινε, ειπώθηκαν πράγματι σωστά και χρήσιμα πράγματα για τη διαφθορά και την οικονομία της χώρας, πλην… Πλην όμως αποφάσεις δεν πάρθηκαν. Κρίμα. Γιατί αυτό που μετράει δεν είναι τα ωραία λόγια (χρειάζονται βέβαια και αυτά) αλλά το αποτέλεσμα. Μ’ άλλα λόγια οι αποφάσεις ομόφωνες (το και καλύτερο) ή κατά πλειοψηφία. Και, πολύ περισσότερο, η υλοποίηση αυτών των αποφάσεων. Υπήρξαν ευχολόγια, δεν υπήρξαν δεσμευτικές αποφάσεις. Και βέβαια γι’ αυτό δεν φταίει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας. Πρώτον γιατί ο ρόλος του έχει, με το Σύνταγμα του 1985, περιοριστεί στη συμβολική και μόνο διάστασή του. Και δεύτερο γιατί προαπαιτούμενο ήταν η κοινή συμφωνία των πολιτικών αρχηγών. Κατά συνέπεια την πρώτη και σαφώς μεγαλύτερη ευθύνη έχει ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου και ακολουθούν οι υπόλοιποι πρόεδροι των κομμάτων της Βουλής. Στο Σκοπιανό Πριν λίγο καιρό ο Πρόεδρος των Σκοπίων Γκιόργκι Ιβάνοφ με επιστολή του τον κάλεσε - για μια ακόμα φορά – να επισκεφθεί τα Σκόπια. Κι ο Κάρολος Παπούλιας το απέρριψε – για μια ακόμη φορά. Με ευγενικό βέβαια τρόπο και σύμφωνα με τους κανόνες της ευπρέπειας και ευγένειας. Στην ουσία είπε ένα ξεκάθαρο και λεβέντικο όχι. «Θα έρθω, απάντησε στον κ. Ιβάνοφ, στα Σκόπια μόνο και όταν συμφωνήσετε στο όνομα. Μέχρι τότε δεν μπαίνετε στην Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε και στο ΝΑΤΟ». Καθαρά λόγια. Σταράτα. Ελληνικά. Λόγια που παράλληλα αποτελούν και έμμεση μεν, σαφή δε απαρέσκεια στα διαρκή «πάρε δώσε» το τελευταίο δίμηνο της Κυβερνητικής μας εξουσίας με τα Σκόπια. Έδειξε με αυτόν τον τρόπο ο κ. Παπούλιας ότι είναι ένας άξιος Πρόεδρος της Ελλάδας και ότι όταν ο ίδιος πρέπει να αποφασίσει αποφασίζει συνετά, ευγενικά και με βάση τα εθνικά μας δίκαια. Ο Πρωθυπουργός μας αντίθετα αμέσως μόλις ανέλαβε την εξουσία έσπευσε να συναντηθεί, με δική του πρωτοβουλία, με τον Πρωθυπουργό των Σκοπίων στις Βρυξέλλες και στη συνέχεια να ξανασυναντηθεί μαζί του και με τον πρωθυπουργό της Αλβανίας Σ. Μπερίσα στις Πρέσπες αυτή τη φορά. Με δική του και πάλι πρωτοβουλία. Στις Πρέσπες βέβαια μίλησαν για το περιβάλλον, τα οικολογικά. Έτσι τουλάχιστον διέδωσαν. Διαφορετικές προσεγγίσεις Προς Θεού, δεν βλέπω «μειοδοσία» ή , πολύ περισσότερο, «προδοσία» από πλευράς πρωθυπουργού. Καθόλου. Στο κάτω – κάτω συζήτησαν για τα διμερή (η τριμερή) θέματα. Και φυσικά δεν υπάρχει, στη συζήτηση καθ’ αυτή τίποτα το μεμπτό. Όμως τι έχει άραγε να πει κανείς με έναν παραχαράκτη, έναν κλέφτη; Γιατί περί αυτού πρόκειται. Οι Σκοπιανοί, με πρωτοβουλία του Τίτο, ονόμασαν και καθιέρωσαν συνταγματικά το όνομα του κρατιδίου τους «Μακεδονία». Και ουδέποτε έκρυψαν, εκτός βέβαια από κάποιες σπάνιες παραπλανητικές δηλώσεις περί του αντιθέτου, τις αλυτρωτικές (!) τους διαθέσεις. Ισχυρίζονται ότι τάχα η «Μακεδονία» από το κρατίδιο τους, τμήμα της Βουλγαρίας (Πιρίν) και μέχρι το Αιγαίο και τα Τέμπη είναι μια και είναι… δική τους. Σλαβική τάχα ή Αλβανική (δεδομένου ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων της π. Βαρντάσκα είναι Σλάβοι και το δεύτερο (και με μικρή διαφορά) Αλβανοί; Παραχαράκτες της ιστορίας και της αλήθειας είναι οι άνθρωποι. Και κλέφτες του ονόματος της ιερής Μακεδονίας. Όσο για μας τους Μακεδόνες θέλουν λέει… να μας απελευθερώσουν από τους Έλληνες κατακτητές!!! Αυτά κι άλλα τέτοια φαιδρά και ανόητα. Όπως π.χ. ότι είναι… Σλάβοι μεν αλλά… Μακεδονικής εθνότητας ότι η γλώσσα τους, σλαβική και αυτή, παραφθαρμένη Βουλγαρική, είναι … μακεδονική. Σκέτος παραλογισμός. Τι να πάει λοιπόν να κάνει στα Σκόπια ο Έλληνας Πρόεδρος; Να αναγνωρίσει ως ισάξιους συνομιλητές του τους παραχαράκτες και υβριστές; Δεν πάει. Και πολύ καλά κάνει. Τώρα θα αναρωτηθείτε: τι άραγε συζητάει (και θα ξανασυζητήσει στο μέλλον) ο πρωθυπουργός μας με τον πολύ κ. Γκρουέφσκι; Υπεύθυνος πολιτικός είναι. Δεν είναι λοιπόν δυνατόν να θέλει το κακό της Ελλάδας. Προφανώς πιστεύει ότι έτσι υπηρετεί – πράγμα που είναι το πρώτο και μέγιστο καθήκον του – το εθνικό μας συμφέρον. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει τις απόψεις του (και δεν τις κρύβει). Κι ο Γ. Παπανδρέου έχει τις δικές του απόψεις (και δεν τις κρύβει επίσης) Ενδέχεται μάλιστα κάποιος να υποστηρίξει ότι και οι δύο έχουν δίκιο. Μπορεί. Φαίνεται βέβαια κάπως δύσκολο. Αλλά ποιος μπορεί να το αποκλείσει; Μόνο που σε μας, τους Μακεδόνες κυρίως αλλά και σε όλους τους Έλληνες, έτσι αθέλητα, ενστικτωδώς ενδεχομένως , προκαλείται προβληματισμός. Καμιά φορά και αβεβαιότητα. Προτιμούμε και μας εκφράζουν περισσότερο τα καθαρά τα σταράτα λόγια. Γι’ αυτό και, διερμηνεύοντας τα βαθύτερα συναισθήματά μας λέμε: «εύγε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας». Γιάννης Κορομήλης ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ-ΘΑΡΡΟΣ