Σε ένα εξαιρετικό άρθρο στο «Βήμα της Κυριακής» (13.12.2009) ο Γ. Μαλούχος γράφει για τις «τέσσερις ελληνικές πτωχεύσεις». Εξαιρετικά διαφωτιστικό, αλλά ίσως και... ελπιδοφόρο, για όποιον πιστεύει ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Μόνο «από σπόντα» το επισημαίνει και ο συγγραφέας, αλλά πέρα από το γεγονός ότι όλων των πτωχεύσεων προηγήθηκε ο επαχθής δανεισμός, πρόσεξα άλλη μία κοινή συγκυρία.
Ολες τις πτωχεύσεις ακολούθησε η σημαντική γεωγραφική επέκταση της Ελλάδας. Την πτώχευση του 1827 ακολούθησε η Ναυμαχία του Ναβαρίνου, που έγινε με μυστική συμφωνία των Μεγάλων Δυνάμεων και οδήγησε στη δημιουργία του ελληνικού κράτους.
Την πτώχευση του 1843 ακολούθησε δανεισμός που επέτρεψε και την «εξαγορά των επαρχιών της Αττικής, της Εύβοιας και μέρους της Φθιώτιδας». Από το 1879 ξεκινά πάλι ο φρενήρης εξωτερικός δανεισμός και η πτώχευση του 1893, που συνδέεται όμως και με την εξαγορά επαρχιών στη Θεσσαλία και τη χρηματοδότηση του «κρητικού ζητήματος».
Τέλος, την τελευταία πτώχευση του 1932 ακολούθησε, με την παρένθεση του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η προσάρτηση των Δωδεκανήσων. Της επαπειλούμενης «πτώχευσης του 2010» (;) όντως έχει προηγηθεί δανεισμός χωρίς όρια. Μπορούμε άραγε να ελπίζουμε ότι, αν η πτώχευση όντως επισυμβεί, θα πραγματοποιηθεί και η επόμενη επέκταση του ελληνικού κράτους. Εγώ πάντως δεν αισθάνομαι ότι είναι καιρός για τέτοια ρίσκα.
Ο κ. Λ. Λιαρόπουλος είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου