.Ποιοι είναι ρε παιδιά; Τα παιδιά σας είναι! Ένα μέρος της κοινωνίας είναι."

Το "Βαγγέλης" δεν είναι το πραγματικό του όνομα. Ζει στα Εξάρχεια. Δεν αυτοπροσδιορίζεται ως αναρχικός, κουκουλοφόρος ή αντιεξουσιαστής. "Δεν εκπροσωπώ κανέναν" μας ξεκαθαρίζει. Πέρσι τον Δεκέμβρη, αλλά και αυτές τις μέρες "κατεβαίνει" μας είπε. Συμμετέχει πάρα πολλές φορές σε επεισόδια, ενάντια όπως λέει σε "ένα σύστημα που είναι τρισάθλιο και βρωμάει από παντού". Απαντάει με τον δικό του τρόπο στο ερώτημα τι είναι οι αναρχικοί και αντιεξουσιαστές: "είναι ουρανοκατέβατοι; Έίναι εξωγήινοι;...Ποιοι είναι ρε παιδιά; Τα παιδιά σας είναι! Ένα μέρος της κοινωνίας είναι." Κάνει έναν διαχωρισμό ανάμεσα σε στόχους, τονίζοντας πως άλλο το μαγαζάκι στη Στουρνάρη και άλλο το Πλαίσιο, για αυτό και βλέπαμε το δεύτερο πέρσι κατακαμμένο. Άλλο να σπάσεις τα McDonalds και άλλο το σουβλατζιδικο του κυρ Θανάση. "Δεν στεναχωριέμαι όταν καίνε μία τράπεζα" τονίζει, συμπληρώνοντας "ποιά είναι η μητέρα των προβλημάτων; Η φτώχεια. Έλα και πες μου τώρα εμένα ποιον πρέπει να πονέσω, την τράπεζα ή αυτόν που την κλέβει;"

Όπως δηλώνει ο ίδιος στο newstime.gr ένα χρόνο πριν «είχα κατέβει στις διαδηλώσεις και στα επεισόδια». «Ήταν ένα πάρα πολύ σημαντικό περιστατικό το οποίο είναι απλά αυτό που είδαμε όλοι. Εϊναι κάτι το οποίο άγγιξε τους Έλληνες γιατί συνειδητοποίησαν όλοι ότι επιτέλους κάποιοι άνθρωποι δεν είναι ουρανοκατέβατοι. Συνειδητοποίησε πέρσι ο Έλληνας από το νοικοκύρη μέχρι τον οποιονδήποτε ότι θα μπορούσε να είναι παιδί του. Γιατί το παιδί δεν έκανε τίποτα δεν συμμετείχε κάπου, δεν συνέβαινε κάτι ήταν ένα απλό παιδί που καθόταν στα Εξάρχεια. Τώρα τι λένε για μπουκάλια και αυτά είναι βλακείες και βρέθηκε ένας καουμπόυς και τον πυροβόλησε.» Για τον "Βαγγέλη" αυτά συμβαίνουν συνέχεια. Το περιστατικό με τον Πακιστανό στη Νίκαια δύο μήνες πριν είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Όμως «δεν τον νοιάζουν τον Έλληνα τέτοια περιστατικά και τέτοια γίνονται συνέχεια και είναι πολύ παρόμοια με του πιτσιρικά.»

Η έκταση που πήραν τα γεγονότα του περσινού Δεκέμβρη για τον "Βαγγέλη" είναι αμελητέο θέμα μπροστά στην ανθρώπινη ζωή που χάθηκε. «Δεν ξέρω τι όρια υπάρχουν όταν χάνεται μια ανθρώπινη ζωή. Δεν υπάρχουν όρια. Είναι η ζωή ενός ανθρώπου και είναι στο σύστημα που τον σκοτώνει.» Για τα αυτοκίνητα που κάηκαν μέσα στις γειτονιές των Εξαρχείων δηλώνει ότι «ξέρεις πόσες φορές, αυτοκίνητα που τα ξέρουμε ότι ειναι ασφαλίτικα τα έχουν βαφτίσει πολιτικά; Έχουν φωνάξει τις κάμερες και έχουν πει ότι είναι του κοσμάκη....Δεν θα ήθελα να μου καεί το αυτοκίνητο. Αν πήγε μακριά το περσινό ήταν γιατί υπήρχαν χίλια άλλα δύο προβλήματα τα οποία ξέσπασαν με αυτό. Έχεις ένα σύστημα που είναι τρισάθλιο και βρωμάει από παντού. Από τα σκάνδαλα που βγαίνει κάθε μήνα; Να πιάσουμε το γεγονός ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε βγει και είχε πει στον κόσμο να παίξει χρηματιστήριο; Το ότι καίγονται τα δάση.»

Μια συμμορία είναι πάνω στην εξουσία. Που αλλάζει χέρια. Μια συμμορία κάκιστη.»

Γιατί όμως, σύμφωνα με τον "Βαγγέλη" η οργή αυτή η περσινή δεν εξελίχθηκε σε κάτι πιο συνολικό; «Γιατί αυτό το πράγμα δεν ήταν οργανωμένο. Δεν είχε σαφή πολιτικό σκοπό. Έβγαινε ένα μέρος του κόσμου και έλεγε να πέσει η κυβέρνηση. Ήταν ένα ξέσπασμα όπου βγήκε ο κάθε πικραμένος και ξέσπασε. Πολιτική αιτία είχε αλλά δεν είχε πολιτικό σκοπό».
«Υπάρχουν περιστατικά και περιστατικά το να πας να καταλάβεις μια τράπεζα και υπάρχουν και άλλα όπως το μαγαζί ή το αμάξι κάποιου που κάηκε. Να σου πω την αλήθεια δεν στενοχωριέμαι όταν καίνε μια τράπεζα. Ο κόσμος χάνει τα σπίτια του». Οι τράπεζες για τον "Βαγγέλη" είναι εξίσου παράνομες με αυτόν που πάει και τη σπάει. Αφού καταπατούν αποφάσεις δικαστικές και χρεώνουν τους πελάτες τους αναίτια.

Όταν τον ρωτάμε πως εξηγεί το γεγονός ότι πολύς κόσμος που κατέβηκε πέρσι να διαδηλώσει φέτος έμεινε σπίτι του είναι κατηγορηματικός: «πιστεύω ότι επίτηδες βάζουν μια γυναίκα 50αρα που την χτυπάει ο αστυνομικός με το γκλομπ και να την πατήσει με τη μηχανή και να έχει σπασμένα πλευρά και αιμάτωμα για να φοβίσουν τον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι συλλαμβάνουν νέο κόσμο για να μην μπουν καινούριοι μέσα σε αυτό. Είναι εκφοβιστικές οι συλλήψεις.»

«Πολλές φορές γίνονται προβοκάτσια. Εγώ έχω δει μπατσίνα να μαζεύει πέτρες και να λέει στον κόσμο ελάτε εδώ ήταν η ίδια εκεί και έδινε κόσμο.» Μήπως όμως τελικά, αυτό που γίνεται μεταξύ κουκουλοφόρων και αστυνομικών, είναι ένα «παιχνιδάκι» που στη μέση είναι όμηροι οι άνθρωποι. «Κοίταξε να δεις, τι είναι οι αναρχικοί; Τι είναι οι αντιεξουσιαστές; Είναι ουρανοκατέβατοι; Είναι εξωγήινοι; Αυτοί που δεν είναι μέρος της κοινωνίας είναι οι μπάτσοι, που δεν ανήκουν στη γενιά των 700 ευρώ. Είναι θεσμικό πρόσωπο. Κοινωνιολογικά δεν ανήκουν στην κοινωνία αλλά στο σύστημα. Έχει τεράστια διαφορά. Αυτοί επιβάλουν την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Δεν τους νοιάζει η δουλειά τους είναι να επιβάλουν την τάξη. Εγώ δεν θα το πάρω ότι ο αστυνομικός σαν χαρακτήρας είναι κακός. Εγώ μπορεί να είμαι πιο κακός. Εγώ είμαι πολίτης. Και κάθε μέρα είμαι κάτω από αυτήν την κατάσταση επειδή ένας αστυνομικός μου τα επιβάλει και δεν τα βάζω μόνο με αυτούς αλλά και με την πολιτική και τους πλούσιους.

Βγαίνουν από τα μίντια και λένε ποιοι είναι αυτοί οι κουκουλοφόροι. Ποιοι είναι ρε παιδιά, τα παιδιά σας είναι. Ένα μέρος της κοινωνίας είναι."

Τελικά αυτός που σπάει έχει πολιτική συνείδηση; «φυσικά, εννοείται και φυσικά υπάρχουν και πιτσιρικάδες που έχουν οργή και μπαίνουνε μέσα σε όλα και πετάνε πέτρες. Έχω δει πρεζάκια ας πούμε. Εγώ πέτυχα πέρσι σκηνικό που είχαν σταματήσει έναν τύπο, αναρχικοί και ήταν έτοιμοι να τον χτυπήσουν. Είχε πάρει από ένα μαγαζί μια φωτογραφική μηχανή και του λέγανε τι κάνεις ρε μαλάκα βρίσκεις ευκαιρία και κλέβεις στη μνήμη του παιδιού. Και γύρισε το τυπάκι και είπε ότι ξέρεις κάτι εγώ το χρειάζομαι και το παίρνω γιατί δεν μπορώ να το πάρω αλλιώς. Και δεν του είπε κανείς τίποτα.
Εγώ δεν θα κρίνω αν αυτή η συνείδηση είναι καλή ή κακή. Σίγουρα όμως είμαι με το μέρος της. Δεν εκπροσωπώ κανέναν. Και το όλο νόημα των ανθρώπων που κάνουν κάτι για να αλλάξουν κάτι είναι να μην εκπροσωπεύονται από κανέναν επιτέλους.

Εγώ στα Εξάρχεια μένω. Και κατέβαινα πέρσι και έβλεπα το μαγαζάκι του μικρού που ήταν άθικτο και το Πλαίσιο που ήταν κατακαμμένο. Ε κάτι υπάρχει μια διαφορά σε αυτά τα δύο. Ήταν πολύ συγκεκριμένα πράγματα, συγκεκριμένα και καμμένα. Γιατί σπάνε τα McDonalds και δεν σπάνε το σουβλατζίκο του κυρ Θανάση. Εγώ είδα περιστατικό που είχαν κατέβει 4 ξεκάρφωτοι κάτω και σπάνε την είσοδο της τζαμαρίας.» Είναι απλά απώλειες πολέμου; «Δεν θέλω να το πω έτσι. Αυτό που είναι δεν εκφράζει που συμβαίνει».

Τίποτα δεν έχει αλλάξει αλλά σίγουρα δεν είναι και τίποτα ίδιο. Τον τρέμουν τον κόσμο. Η κατάσταση δεν έχει αλλάξει, πριν 2 μήνες σκότωσαν στο ξύλο ένα Πακιστανό. Αλλά τίποτα δεν είναι ίδιο όσον αφορά το γεγονός ότι ανά πάσα στιγμή εκεί που κάποτε λέγαμε ότι ο κόσμος κοιμάται όρθιος όλα αυτά τα ανέτρεψε η περσινή κατάσταση. Είδα κόσμο μέσα στα επεισόδια που δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα δω. Κανείς ποτέ δεν πίστευε ότι τόσες χιλιάδες κόσμου θα πετροβολεί και θα φωνάζει.

Νομίζω ότι από δω και στο εξής οι εξεγέρσεις θα είναι τυφλές. Κάθε τι έχει χίλια δυο άλλα προβλήματα πίσω του. Τυφλές εννοώ ότι δεν θα έχουν τόσο ξεκάθαρο πολιτικό στόχο όπως παλιά. Πως έγινε στη Γαλλία η εξέγερση των μεταναστών τα προάστια. Πως έγινε στην Αργεντινή υπήρχαν χιλιάδες προβλήματα απλά η εξέγερση δεν είχε μακροπρόθεσμα αιτήματα. Αυτό που άλλαξε είναι ότι ενώ μια μερίδα του κόσμου που ασχολείται με τα κοινωνικά θέματα είχε την άποψη ότι ο κόσμος δεν θα ξυπνήσει ποτέ και το σύστημα είχε την ίδια άποψη γιατί εκεί αποσκοπεί, αυτό άλλαξε. Τους προσπέρασαν οι καταστάσεις! Ανά πάσα στιγμή τα πάντα μπορεί να γίνουν φιτίλι. Αν πρόκειται να αλλάξει κάτι θα αλλάξει μόνο με τη βία!

Τελικά όμως ποιος είναι ο στόχος; Ουτοπικό μοντέλο χωρίς θεσμούς ή κάτι πιο ρεαλιστικό; «η δικιά μου η άποψη ειναι να αλλάξει αυτή η κατάσταση στην οποία ζούμε. Το να τιμωρούμε, πχ το σύστημα δικαιοσύνης το πρόβλημα στο έγκλημα δεν είναι η καταστολή. Πονάει κεφάλι κόψει κεφάλι τι μπουνταλάδικη αντιμετώπιση είναι αυτή; Το πρόβλημα είναι να φτιαχτεί η κατάσταση μέσα στην οποία γεννιέται το έγκλημα. Ποια είναι η μητέρα των προβλημάτων; Η φτώχεια. Έλα και πες μου τώρα εμένα ποιον πρέπει να πονέσω την τράπεζα ή αυτόν που την κλέβει;»