Δυναμίτης PRESS

Σαββίδης Παναγιώτης, Γραμματέας της Ν.Ε Πιερίας του ΚΚΕ

ΟΙ 100 ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ, ΟΙ ΠΕΡΙΒΟΗΤΕΣ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ «ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ» Εκατό μέρες ΠΑΣΟΚ, πρέπει εκατομμύρια Ελλήνων εργαζομένων να είμαστε πιο ευτυχισμένοι και εφησυχασμένοι αφού εμπλουτίσαμε το λεξιλόγιο μας και μάθαμε να διαβουλευόμαστε.Διαβούλευση για την καρατόμηση των εναπομείναντων ασφαλιστικών δικαιωμάτων, διαβούλευση για την επερχόμενη φοροεπιδρομή, διαβούλευση για τη μείωση μισθών, διαβούλευση για τις απολύσεις, διαβούλευση για το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς.Η μιντιακή πραγματικότητα της χώρας μας συστρατευμένη κι αυτή στη μεγάλη «εθνική» υπόθεση διαβουλεύεται και αυτή για λογαριασμό κυβέρνησης και πλουτοκρατίας εκκοφαντώντας καθημερινά σε τηλεοπτικά και ειδησεογραφικά πάνελ για να αποσπάσει την περιβόητη κοινωνική «συναίνεση» που χρειάζεται η κυβέρνηση, το σύστημα της αστικής τάξης μαζί και με τη ΝΔ για να προχωρήσουν όσο γίνεται πιο ανώδυνα και με λιγότερες λαϊκές αντιστάσεις τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που δρομολογούνται. Βρισκόμαστε για μια ακόμη φορά μπροστά σε μία καλοστημένη απάτη, επικοινωνιακού χαρακτήρα, με σορό ψεμάτων να εκτοξεύονται καθημερινά, με στόχο να αθωωθεί ο αντιλαϊκός χαρακτήρας της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ και να κάτσει μόνος του ο λαός στο κρεβάτι του Προκρούστη και να θυσιαστεί «περήφανα» για άλλη μία φορά όπως προστάζουν τα συμφέροντα της εγχώριας και διεθνής πλουτοκρατίας. Η τρομοϋστερία για την οικονομία, για το δημόσιο έλλειμμα και χρέος στοχεύει το μάρμαρο να το πληρώσει για άλλη μία φορά ο λαός, όπως πλήρωσε και άλλους «διακαείς πόθους» της πλουτοκρατίας που αναγορεύτηκαν σε εθνικοί στόχοι όπως η είσοδός μας στην ΟΝΕ, στη ζώνη του ΕΥΡΩ, στη πραγματοποίηση Ολυμπιάδας. Και οι θυσίες πάντα μονόπλευρες, αφού στο σάλπισμα «όλοι μαζί» αυτό σημαίνει θυσίες μόνο από το λαό. Και πώς μπορεί να γίνει διαφορετικά στο σύστημα της αστικής τάξης που τα πάντα υποτάσσονται στο κέρδος των καπιταλιστών είτε με κυβερνήσεις νεοφιλελεύθερες είτε με σοσιαλδηοκρατικές ή και με τη συμμετοχή νέο«αριστερών». Αυτό αποδεικνύει περίτρανα και όταν οι δείκτες ρυθμών ανάπτυξης «ταξική βέβαια και αυτοί» κινούνταν στο 4,3%. Πρώτοι των πρώτων η χώρα μας στις χώρες-μέλη της ΟΝΕ που και τότε όμως θυσίες μόνο ο λαός έκανε, που τον θελαν στη στρούγκα για να μετράει απόλυες στο εισόδημά του, στα δικαιώματά του, συνολικότερα στη ζωή του ενώ παράλληλα τα κέρδη της πλουτοκρατίας εκτοξεύτηκαν σε ασύλληπτα μεγέθη.Άρα το επιχείρημα για την έξοδο από καπιταλιστική οικονομική κρίση ότι χρειάζεται από όλους θυσίες είναι κάλπικο στοχεύει στην υποταγή και χειραγώγηση των λαϊκών δυνάμεων, για να αποδεχτούν τα νέα αντιδραστικά, αντιλαϊκά μέτρα που χρειάζεται σήμερα το κεφάλαιο όχι μόνο για να θωρακίσει αλλά και να συνεχίζει να αυξάνει τα κέρδη του μέσα από την ένταση της εκμετάλλευσης της εργασίας, από την παραπέρα μείωσης της τιμής εργατική δύναμης. Το ψέμα συνεχίζεται στο ότι τα μέτρα σχεδιάστηκαν τώρα και θα’ χουν προσωρινό χαρακτήρα μέχρι να βγούμε από την κρίση και ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διαπραγματεύεται με τους τεχνοκράτες των Βρυξελών ώστε τα μέτρα να είναι όσο γίνεται λιγότερο επώδυνα για το λαό. Το πρόγραμμα «σταθερότητας και ανάπτυξης» που δρομολογεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη συναίνεση της ΝΔ, επιδιώκει την αποφασιστική προώθηση στόχων που έχουν τεθεί στρατηγικά ενώπιων από την Ε.Ε. Κινούνται στη βάση της στρατηγικής της Λισαβόνας που θέλει μία Ε.Ε. ανταγωνιστική έναντι των άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων Η.Π.Α. , Ιαπωνία, αλλά και ανερχόμενων δυνάμεων όπως η Ρωσία, Κίνα, Βραζιλία, που αυτό πρακτικά σημαίνει γενίκευση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης καθήλωση και μείωση μισθών και συντάξεων, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, γενικότερο χτύπημα εργασιακών, λαϊκών δικαιωμάτων για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της κερδοφορίας των Ευρωπαϊκών μονοπολικών ομίλων, πολυεθνικών συγκροτημάτων. Τα αδιέξοδα για το λαό από την κυβερνητική πολιτική του ΠΑΣΟΚ θα μεγαλώνουν. Το ΠΑΣΟΚ πολύ πιο δύσκολα θα μπορεί να διαχειριστεί την αντιλαϊκή πολιτική σε σχέση προηγούμενων χρόνων διακυβέρνησής του. Οι ελιγμοί και οι τακτικισμοί του παρελθόντος για να αποκτήσει λαϊκό έρεισμα και υποστήριξη περιορίζονται. Η διαχείριση του αστικού πολιτικού συστήματος απαιτεί συγκεκριμένα αντιδραστικά, αντιλαϊκά μέτρα, αφού σε συνθήκες απελευθέρωσης της αγοράς και όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού το κεφάλαιο πιο δύσκολα αναπαράγεται και βρίσκει διέξοδο σε νέα πεδία δράσης. Για αυτό έχουμε φαινόμενα υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων και υπερπαραγωγής απόρροια και της άναρχης παραγωγικής διαδικασίας στον καπιταλισμό και της ανισομετρίας ανάμεσα σε προϊόντα παραγωγής. Έτσι έχουμε τους διάφορους κλυδωνισμούς και κρίσεις, στο σύστημα της καπιταλιστικής ανάπτυξης που είναι αναπόφευκτη και σύμφυτη με την ίδια τη λειτουργία του συστήματος Δεν είναι λοιπόν ίδια η σκοπιά από την οποία αντιμετωπίζουν της οικονομία η πλουτοκρατία και οι εργατικές λαϊκές δυνάμεις γιατί δεν είναι ίδια η ταξική τους θέση. Η τάξη των αστών στην παραγωγική διαδικασία έχει παρασιτικό χαρακτήρα και ζουν πλουσιοπάροχα από την κλοπή της υπεραξίας ενώ η τάξη των εργατικών λαϊκών δυνάμεων παράγουν τον πλούτο με την εργασία τους. Απέναντι σε μία αντεργατική, αντιλαϊκή πολιτική οι εργάτες και τα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου αντί να κρατήσουν στάση ανοχής και αναμονής, αντί να βάλουν στο ζύγι τις θυσίες και της υποχωρήσεις που καλεί το ΠΑΣΟΚ να κάνουν, πρέπει να ορθώσουν το ανάστημά τους και να αρνηθούν να κάνουν και άλλες εκπτώσεις από τις ανάγκες και τα δικαιώματά τους. Καμία θυσία για την πλουτοκρατία, να βγει ο λαός στην αντεπίθεση ολομέτωπα και γενικευμένα, να αναμετρηθούν σαν τάξη με τάξη, αφήνοντας πίσω τα κόμματα της πλουτοκρατίας ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ και τις εφεδρείες τους, ΛΑ.Ο.Σ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όπως και τους φορείς υποταγής και ενσωμάτωσης που είναι οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, αλλά και άλλον συνδικαλιστικών οργανώσεων των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, μικρών εμπόρων και επαγγελματιών. Να δώσουν τη μάχη από το δικό τους κοινό ταξικό μέτωπο, αγωνιστικά και δραστήρια, με αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό και πολιτικές στοχεύσεις που θα αμφισβητεί τη στρατηγική της κερδοφορίας του κεφαλαίου, την εξουσία των αστών, αντιπαραθέτοντας τη λαϊκή εξουσία – λαϊκή οικονομία την πάλη για το Σοσιαλισμό.Σαββίδης Παναγιώτης, Γραμματέας της Ν.Ε Πιερίας του ΚΚΕ