Δυναμίτης PRESS

Εν Ψυχρώ με τον Γιάννη Χατζηιωάννου

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Και εγένετο πρόγραμμα σταθερότητας κατά τας επιταγάς. Και μέσα στην τρελή χαρά οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων ανέκραξαν, «Γιώργο, μαζί σου για μια Ελλάδα νέα». Δεν κάνει βέβαια ρίμα όσο το «Ανδρέα μαζί σου, για μια Ελλάδα νέα» αλλά μη περιμένουμε και πολλά πράγματα στης κρίσης τον καιρό. *** Κουτσά-στραβά μαζί θα πορευτούμε Γιώργο, κι αυτοί με τα πολλά κι εμείς με τα ολίγα φτάνει να είναι ευχαριστημένος ο Αλμούνια. *** Μεγάλη μέρα η χθεσινή, σύντροφοι. Οι Ευρωπαίοι αδελφοί μας έκαναν δεκτό το πρόγραμμα σταθερότητας. Τι σου είναι η ψυχολογία του popolo. Ήδη αισθάνομαι πιο νοικοκύρης, πιο ευρωπαίος. Μόλις ψώνισα 4 φέτες μορταδέλα αντί μισό κιλό. *** Και τι νομίζετε, οι Ευρωπαίοι συμπολίτες μας χρόνια τώρα είναι στη δίαιτα. Χρόνια τώρα αντικατέστησαν το κιλό με τα γραμμάρια, τη ντουζίνα με το κομμάτι. *** Θυμάστε πόσο ειρωνικά αντιμετωπίζαμε, όταν βγήκε το ευρώ, εκείνες τις πορτοκαλί δεκαρίτσες, τα λεπτά; Τα καταργήσαμε στο άψε-σβήσε και περιπαίζαμε τους Γερμαναράδες που τα’διναν αξία. Το ευρώ εκδικείται. Έτσι θα νοικοκυρευτούμε. Τα λεπτά έχουν αξία. *** Επειδή όμως είμαστε λαός φύσει χουβαρντάδων θα δυσκολευτούμε προφανώς και τα μέτρα του Γιώργου στην πορεία από στενά θα γίνουν extra large. Και εξηγαούμαι. *** Μείωση μισθών και επιδομάτων. Το μέτρο ανάγεται στην περίπτωση, 300 γραμμάρια τυρί, δυο φέτες καρπούζι και επιστροφή στον τσαγκάρη. *** Φόρος στα καύσιμα. Είδος με ανελαστική ζήτηση, θες δε θες θα τον φας θα πεις κι ένα τραγούδι. Κι αν ο Γιώργος στοχεύει να μπήξει 10 λεπτά στο προιόν να’στε σίγουροι ότι οι ραφινατζήδες θα το χώσουν το πενηντάλεπτο. Άλλωστε, αυτοί είναι τα αφεντικά και σ’αυτούς οι πολιτικοί κάνουν την πάπια. *** Και μετά τα γνωστά. Αλυσιδωτές αυξήσεις, κόμιστρα, μεταφορές, πρώτες ύλες στο νταβάνι. ΟΣΕ, ΚΤΕΛ, βιομηχανίες, super market, ανακοστολογήσεις, πάρτι. Και μετά 3 φέτες μορταδέλα και 200 γραμμάρια τυρί. *** Όρια συνταξιοδότησης. Δυο χρόνια στην καμπούρα. (Ας όψονται αυτοί που έπαιξαν τα ταμεία στο τζόγο). Αυξήθηκε το προσδόκιμο ηλικίας. Δυστυχώς δεν πεθαίνουμε νέοι και τα ταμεία είναι μέσα. Άλλωστε έχω και στοιχεία. *** Μέσος δείκτης θνησιμότητας στην Ελλάδα το 1961, 59,5. Το 1971 65,4, πάντα για τους άνδρες (βάλε +5 για τις γυναίκες). Αυτές είναι δουλειές. Μόλις κοντεύεις στη σύνταξη, μακαρία η οδός… *** Και δεν μπορεί κύριοι, αγαπητοί συνέλληνες, που σήμερα και στα 80 σας θέλετε Viagra να σας ταΐζουμε 15 χρόνια τζάμπα. Πως λέγαμε απ’το χωράφι στο εργοστάσιο, τώρα λέμε απ’το εργοστάσιο εν τόπω χλοερώ. *** Και άντε να δουλέψουν άλλα δυο χρόνια οι Έλληνες (άραγε είναι μέσα κι ο Καραμανλής;). Θα πληρώνουμε όμως για άλλα δυο χρόνια και ΙΚΑ και ΤΕΒΕ ώσπου να βρεθεί κανένας κουμπάρος και να μας ξανα-αναδομήσει με τα ομόλογα. *** Και πάμε στα παράδοξα. Αν σήμερα προσδόκιμο ζωής «παίζει» με τα 80, σε 20 χρόνια θα φλερτάρει με τα 100 (εκτός κι αν θα ισχύει το σύμφωνο σταθερότητας οπότε θα ξεπαστρεύουμε πιο γρήγορα). *** Κι άντε να το πιούμε κι αυτό το ποτήρι. Κι άντε ας κάνουμε τα 200 γραμμάρια τυρί 100, το ερώτημα που με καίει είναι, τι θα γίνει με τους νέους. Απ’τη μια αναστολή διορισμών, απ’ την άλλη λουκέτα, απ’την άλλη αύξηση ορίων συνταξιοδότησης. Θ’αδειάσει ποτέ καμία θέση εργασίας και γι’αυτούς; *** Και πίστεψέ με Γιώργο δεν με φοβίζουν ούτε τα μπλόκα των αγροτών ούτε οι στάσεις των συντεχνιών ούτε η οργή των συνδικαλιστών. Αυτό που με τρομάζει είναι η οργή των νέων. Και πίστεψέ με το ποτήρι ξεχείλισε και αφορμή ψάχνουν να τα κάνουν όλα λίμπα.