Μια ιστορία αληθινά ανθρώπινη...

'Ασχημες Στιγμές!!

Από τη @Ζoyzoy

Στο μαγαζί που δουλεύω εδώ και 8 χρόνια ερχόταν ένα ηλικιωμένο ζευγάρι κάθε μέρα!
Ερχόντουσαν νωρίς τ'απόγευμα έπαιρναν ένα μπουκάλι νερό και κάθονταν μέχρι αργά το βράδυ!
Χάζευαν το λιμάνι τη θάλασσα τα πλοία και τους ταξιδιώτες.
Καθημερινά γεροντάκια με την καλοσύνη και το χαμόγελο στα χείλη πάντα μαζί με κρύο με βροχή εκεί και το καλοκαίρι έπαιρναν και ένα παγωτό και κάθονταν ως αργά να χαζεύουν τους περαστικούς.
Πολύ αγαπημένο ζευγάρι πάντα οι δυο τους σαν πιτσουνάκια συζήταγαν προχώραγαν χέρι-χέρι.

Τους έβλεπα τα πρωινά στην αγορά να ψωνίζουν να κάνουν βόλτες και τ'απόγευμα στο μαγαζί, καθημερινή συνήθεια τους είχε γίνει.
Έκαναν τη βόλτα τους και κάθονταν να χαζεύουν δεν αποχαυνώνονταν στην T.V παρατηρούσαν τους περαστικούς.
Ώσπου ένα πρωί μάθαμε ότι έφυγε η Κυρά του Πάππου!
Εκείνος αμίλητος πικραμένος έβαλες ένα πένθος στο βραχίωνα και το φορούσε μήνες!

Μετά 1χρόνο έβγαλε το κουρέλι απ'το μπράτσο, όμως έβλεπες ότι το φόραγε γιατί το πίστευε το μάτι του πάντα θολό όταν αναφερόταν στην Κυρά του!

-60χρόνια μαζί μου'χε πεί μια μέρα ολόκληρη ζωή έζησα μαζί της.!
Ο κυρ-Νίκος ήταν καλός ποδοσφαιριστής παλιά, σε τοπική ομάδα η κουβέντες τους συνέχεια ήταν γύρω απ΄το ποδόσφαιρο και τις ομάδες με τα παιδιά του μαγαζιού.
Δεν έπινε δεν κάπνιζε και είχε όψη νεότερου παρά τα 81χρόνια.
Εκανε αρκετούς δρόμους καθημερινά με γρήγορο βήμα πάντα περιποιημένος.
.Είχε απίστευτη διαύγεια σκέψης και χαιρόμουν να τον ακούω τις λίγες στιγμές που είχα την δυνατότητα να μιλάει για την παλιά Σύρα θυμόταν ονόματα γεγονότα τα πάντα.
Ζωντανή ιστορία ο κυρ-Νίκος.
Ωστόσο το σπίτι του δεν τον χώραγε πόσο μάλλον τώρα που ήταν μόνος.Τα δύο του αγόρια περισσότερο τον προβλημάτιζαν παρά του γέμιζαν τη ζωή.
Συνέχιζε να'ρχεται μόνος πια να παίρνει το νεράκι του και να κάθεται με άλλους παππούδες να χαζεύει και να μιλά για το ποδόσφαιρο.
Γύριζε στα παλιά του λιμέρια αλλά έβλεπες ότι η απουσία της Κυράς τον τον μαράζωνε.
Προχθές πέρασε και τον είδα κάπως κουρασμένο.
-Καλημέρα Κυρ-Νίκο καλά είσαι?
-Δεν είμαι καλά Ε---η μου φουσκώνω!
-Να πας να κοιτάξεις την καρδιά σου του'πα !
Εκείνος κούνησε το κεφάλι και πήγε στην παρέα του.
Την επόμενη ένας απ'τους παππούδες που κάθονταν μαζί καθημερινά ήρθε και μας είπε χαμογελώντας:
-Δεν θα ξανασυζητήσετε αθλητικά με τον Κυρ-Νίκο γιατί πέθανε!
Εμείς μείναμε άναυδοι!
Εγώ περισσότερο με τον τρόπο που το είπε ο άξεστος παππούς και το ανάρμοστο χαμόγελο!
Τον σιχάθηκα όσο δεν παίρνει απο κείνη τη στιγμή.
Γιατί πιστεύω πως πρέπει να σέβεσαι κάποιες στιγμές!
Και ιδιαίτερα με τον θάνατο του άλλου δεν κάνεις χιούμορ όσο αγράμματος και να'σαι.

Μετά έμαθα ότι ο κυρ-Νίκος την προηγούμενη εβδομάδα είχε κάποιο πρόβλημα τον πήγαν τα παιδιά του στο Νοσοκομείο όταν του είπαν ότι θα χρειαστεί να κάτσει για έλεγχο 2 μέρες υπόγραψε και έφυγε.
Δεν μπορούσε το κλείσιμο ήταν ελεύθερος άνθρωπος ήθελε να κάνει τις βόλτες τους ίσως να έψαχνε την περιστέρα του!
Μαράζωνε μέρα με την μέρα!
μετά από 14μήνες πήγε να την βρει.

Καλό σου Ταξίδι Κυρ-Νίκο.!

Κάτι τέτοιες στιγμές νιώθω πόσο μικροί και χαζοί γινόμαστε να μη χαιρόμαστε καθημερινές χαρές!
Δείτε αυτό το βίντεο τα λόγια είναι περιττά .........