Οσο κι αν µας διαιρούν αντιθέσεις, ιδεολογίες και συµφέροντα, υπάρχει ανάγκη για έναν ορίζοντα κοινής ευθύνης, αλληλεγγύης και εγκαρτέρησης, περισυλλογής, κοινού σχεδιασµού και πορείας. Ο ορίζοντας αυτός είναι συγχρόνως ο όρος για να διαχειριστούµε τις τύχες µας εµείς, εδώ, σήµερα. Δεν θα µας σώσει ούτε ο Θεός ούτε η µούµια του πατερούλη Στάλιν. Δεν θα µας σώσει ούτε η τυφλή ιδιοτέλεια που µας οδηγεί στον γκρε µό και µας σκορπίζει στους πέντε ανέµους.
Θα σωθούµε αν οργανώσουµε τη ζωή µας µε όρους πραγµατικούς, µε όρους κοινότητας, σε ένα διεθνές περιβάλλον που το συγκροτούν σύνθετοι και πολύπλοκοι δεσµοί και το οποίο δεν µπορούµε να αγνοήσουµε. Δεν µπορούµε να εκτοξευτούµε στο υπερπέραν ούτε να θυσιαστούµε στον βωµό ιδεοληψιών, αφαιρέσεων και αριθµών. Πραγµατικοί άνθρωποι, µε πραγµατικά προβλήµατα, µε πραγµατικά σχέδια και ανάγκες χρειάζονται τη στήριξη και την ελπίδα ότι θα µπορέσουν να ζήσουν µε αξιοπρέπεια όσο βρίσκονται αυτοί και τα παιδιά τους εδώ στη γη. Η ζωή δεν είναι πρόβα για κάτι άλλο µελλοντικό. Πρέπει να δράσουµε τώρα, γι' αυτό φτιάχνουµε κοινωνίες και κάνουµε πολιτική. Η κυβέρνηση πρέπει να τολµήσει τη ρήξη µε το παρελθόν του κόµµατός της και της χώρας και η αντιπολίτευση πρέπει επιτέλους να σοβαρευτεί.
από: ΤΑ ΝΕΑ
Αναρτήθηκε από AnarxasZante
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου