Χρίσματα δίχως αντικρίσματα..

Γράφει ο Πάνος Στυλιανός

Το τι πόλεμος έγινε τελευταία, μ’ αυτά τα... χρίσματα, δεν περιγράφεται.

Σκηνές απείρου κάλους. Οι ίδιες βέβαια, σε κάθε προεκλογική διαδικασία των ΟΤΑ. Λες και μας θεωρούν ιθαγενείς...
, που θα στραφούμε προς τον μπλε καπνό ή προς τον πράσινο…

Μήπως μας θεωρούν;

Μήπως δεν μας θεωρούν απλά, αλλά είμαστε;

Αλλιώς γιατί; Γιατί πια τόσοι… «χρησμοί» μέσω των χρισμάτων.

Την αξία και τις ικανότητες εμείς, από μόνοι μας, δεν μπορούμε να τις διακρίνουμε; Θα πρέπει αυτοί να μας κουνάνε από μακριά μπλε και πράσινες χάντρες; Εάν θα πρέπει.....
, ας βάλουν στο πλάι και ένα : « Παναγιά μαζί σου», για να ρθει το πράγμα να δέσει καλά.

Τόσα πια χρίσματα στις αποχρώσεις του μπλε και του πράσινου, που μας κάνανε πια να χάσουμε και την αίσθηση των χρωμάτων.

Χρίσματα κούφια. Δίχως αντικρίσματα.

Καθώς ούτε το μπλε αφήνει ίχνη αξίας πίσω του, ούτε το πράσινο.

Τραγωδία.

Τόποι ξεχασμένοι και ...

λεηλατημένοι.

Εγκαταλελειμμένοι στην μοίρα τους. Στα… «χρίσματα» των κομμάτων.

Με μηδενικά έργα υποδομής. Με μηδενική προσφορά, εκτός από την… κλεφτουριά, σε κάποιες περιπτώσεις.

Με το «τίποτα» πιο λαμπερό και από την πιο λαμπερή στιγμή του ήλιου.

Χρίσματα διανεμημένα στην ανικανότητα.

Στον μηδενισμό… Κι αν πουθενά συναντάμε κανένα μπάλωμα, καμιά άσφαλτο, κανέναν πεζόδρομο, κανένα χαντάκι κλεισμένο, μην χαρείτε, εάν πρώτα δεν δείτε πόσο πληρώθηκε η… μελέτη και πόσες φορές. Εάν δεν δείτε πόσο υπερτιμολογήθηκε το έργο. Και πόσοι «γεύτηκαν» από αυτό.

Να δείτε, τέλος, και το πόσο θα αντέξει αυτό. Μιας και τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν, ήταν ανάλογα με τις πολλές... «δαγκωματιές» που έπεσαν από τους «αρμόδιους» που έ…. όσο να ναι, να μην πάρουν και αυτοί το «κάτι τις» τους;

Τραγωδία…

Ελλάδα με το Δ.Ν.Τ. σου. Αλλά και με τις λαμογίτσες, τις λαμογιές και τις λαμογιάρες σου.

Αθάνατη Ελλάδα.

Αλλά το χρίσμα… χρίσμα. Αφού αυτό είναι που ανοίγει ευκολότερα την πόρτα του δημαρχιακού ή του νομαρχιακού μεγάρου.

Παρακολουθώ χρόνια τον πόλεμο των χρισμάτων. Ίδιος πάντα, Γλοιώδης και σκοτεινός, να μαγειρεύεται με τα χειρότερα υλικά, στα άδυτα των κομμάτων. Πόλεμος, πραγματικά. Όπου οι προαλειφώμενοι για υποψήφιοι, χρησιμοποιούν όποια μέσα μπορούν, για να πείσουν τους κομματικούς… ινστρούχτορες, ότι αυτοί είναι οι καταλληλότεροι.

Οι πιο πειθαρχημένοι κομματικά. Και οι πιο αφοσιωμένοι.

Κι αν τύχει η... «στραβή» και δεν επιλεγούν…. Τότε συνήθως, τραβάνε τον «μοναχικό» τους δρόμο, δηλώνοντας ότι είναι…. υπερκομματικοί. Ανεξάρτητοι. Και πως θα εργαστούν για τον δημότη, μακριά από κομματικές εξαρτήσεις.

Είναι για γέλια. Θα λεγα και για σφαλιάρες.

Να φέρω ένα παράδειγμα. Που το βίωσα με υποψήφιο, γειτονικού μου προαστίου. Της Παλλήνης. Που έχω αρκετούς φίλους και δημοσιογράφους σε τοπικά μέσα… Και μήνες τώρα, συζητούσαμε τον αγώνα του Δημάρχου στο να μπορέσει να πάρει την στάμπα του εκλεκτού, από το κόμμα του. Την μπλε στάμπα…

Το «διαβατήριο» για την ευκολότερη πρόσβαση στη βελούδινη καρέκλα.

Ένας, εν ενεργεία, Δήμαρχος λοιπόν, ο κ. Κωνσταντάς, που χρόνια εκλέγεται με το χρίσμα της Ν.Δ.. Δίνοντας κι αυτός, στη διάρκεια της θητείας του, στους δημότες του, να φάνε… «χρίσμα». Αφού η πόλη, απελπισμένη σε κάθε σου βήμα, σου φωνάζει την εγκατάλειψή της.

Χωρίς πουθενά, κανείς να μπορεί να διακρίνει την παρουσία του εν λόγω κυρίου. Παιδικές χαρές, χορταριασμένες, με αρκετά παιχνίδια τους κατεστραμμένα. Πεζοδρόμια σπασμένα, με ελλιπή φωτισμό ή με λάμπες, καμένες χρόνια… Παρκάκια απότιστα, απεριποίητα, μέσα στο σκουπιδαριό. Χώροι άθλησης, τραγικά λίγοι για το μέγεθος που θα απαιτείτο. Οι γειτονιές ξεχασμένες. Η πνευματική και πολιτιστική δραστηριότητα ενός τέτοιου Δήμου, σε απογοητευτική κατάσταση.

Τα.. πακέτα όμως, με το χονδρό ( οικονομικό ) περιεχόμενο, ορατά.

Όπως το κολυμβητήριο, που έφτιαξε κάτω από τον λόφο Έντισον, για να δείξει… ευαισθησία άραγε; Όταν ακόμα το αποχετευτικό δίκτυο είναι ανύπαρκτο. Εν έτη 2010! Όλο το προάστιο μυρίζει σκ….., από τα βυτία που συνεχώς κλείνουν τους μικρούς δρόμους του προαστίου, προκειμένου να ρουφήξουν τα σκ…. Αλλά τα λουλούδια, λουλούδια στη Λεωφόρο Μαραθώνος, για να εξισορροπήσουν τη δυσοσμία του προαστίου.

Φυσικά σημαντικό και άξιο αναφοράς, το κολυμβητήριο, με το.. χονδρό ( οικονομικό ) πακέτο. Σημαντικότερη όμως, φρονώ, την καθαριότητα μιας πόλης.

Πακέτο κι αυτή. Χωρίς ίσως οικονομικό περιεχόμενο, εκτός από αυτό του πολιτισμού.

Αμ, το άλλο;

Οι επαναχαράξεις των ρεμάτων;

Μέγα κι αυτό σκάνδαλο, που αναστάτωσε την κοινωνία της Παλλήνης. Επειδή κάποιοι ψηφοφόροι, προφανώς, του κ. Κωνσταντά, έχτισαν μέσα στα ρέματα, παράνομα φυσικά, αυτός θεώρησε καλό να αλλάξει το ρουν των ρεμάτων, περνώντας τα μέσα από οικόπεδα ανύποπτων πολιτών. Αχρηστεύοντάς τα.. Καθώς, πια, δεν μπορούν να οικοδομηθούν.

Τιμωρώντας μ’ αυτόν τον τρόπο, κάποιους δημότες, ιδιοκτήτες των οικοπέδων. Τιμωρώντας και τα ρέματα, που αιώνες πριν τον κ. Κωνσταντά είχαν μια συγκεκριμένη διαδρομή.

Αυτή, που, τα ίδια, είχαν επιλέξει. Και που τώρα, με τσαμπουκά, την αλλάζει ο Δήμαρχος! Να δούμε όμως, τι θα απαντήσει ο εισαγγελέας, γιατί εκεί έχει φτάσει το θέμα.

Ελλάδα βλέπετε. Η χώρα της μοναδικότητας. Και των ραγιάδων. Όπου ο συγκυριακά ισχυρός, παρεμβαίνει στη ζωή του ανίσχυρου, με όποιον τρόπο μπορεί. Για να του θυμίζει την αδυναμία επιλογής, του τρόπου ζωής που θα ήθελε.

Με αφορμή αυτά τα ρέματα, έχουν γίνει αρκετές ενστάσεις. Και εκκρεμούν δικαστικές προσφυγές των δημοτών, που είδαν, εν μία νυχτί, να χάνουν τις περιουσίες τους.

Τι θα γινόταν, άραγε, αν τα οικόπεδα αυτά ανήκαν σε μεγαλοδικηγόρους, μεγαλογιατρούς ή πολιτικούς; Θα τολμούσε, ο εν λόγω κύριος Δήμαρχος, να αλλάξει τις πορείες των ρεμάτων;

Όχι βέβαια…..

Το χρίσμα όμως χρίσμα. Τα σίγουρα… κουκιά, στην τσέπη. Και μετά, ό,τι άλλο κάτσει.

Γι αυτό και, μήνες τώρα, ο κ. Κωνσταντάς, διαρρέει στα τοπικά έντυπα, σε κάποιον «Νεολόγο» και σε άλλα της Ανατολικής Αττικής, πως έχει διασφαλίσει το χρίσμα από τη Ν.Δ. και συνεχίζει με αυτήν.

Ενώ η Ν.Δ. και ο εκλογομάγειράς της, κ. Μιχαλολιάκος, ποτέ δεν του έδωσαν τέτοιο χρίσμα.

Ίσως, γιατί οι διαμαρτυρίες των κατοίκων της Παλλήνης, είχαν γίνει τσουνάμι, μέσα στους κόλπους της Ρηγίλλης.

Παρόλα αυτά, διέδιδε ο Δήμαρχος, για ψυχολογικούς λόγους, τα εκ της Ρηγίλλης «προικιά» του.

Τώρα, που τα περιβόητα αυτά χρίσματα δόθηκαν και είναι εκτός ο κύριος αυτός, δηλώνει στα έντυπα της περιοχής :

«Είναι αλήθεια ότι δεν ζήτησα κανένα κομματικό χρίσμα, γιατί απλούστατα πιστεύω ότι ο πολίτης, ιδιαίτερα σήμερα, ανεμπόδιστος από κομματικές βαρονίες και καπελώματα, πρέπει να αποφασίζει με άλλα κριτήρια»

Αυτό είναι απόσπασμα από δηλώσεις του, στην εφημερίδα «ΕΠΤΑΗΜΕΡΟ Ανατολικής Αττικής.

Τελικά, Δήμαρχε, ( που χαρακτηρίζεις βαρονίες και καπελώματα, τα χρίσματα που σε όλον τον πολιτικό σου βίο είχες ) ζήτησες ή δεν ζήτησες;

Γιατί τα στοιχεία από την Ρηγίλλης, άλλα λένε.

Και έπειτα, αν ισχύουν αυτά που λες τώρα, διαψεύδεις τις προηγούμενες αναφορές των εντύπων, όπως του «ΝΕΟΛΟΓΟΥ», που σου άνοιξαν την ομπρέλα τους, για να περάσεις… άβρεχτος.

Και φυσικά, τα βγάζεις αναξιόπιστα.

Πάντως, έστω και αργά, να κάποιος που μίλησε για… ανεμπόδιστο στη βούληση του λαού. Χαρακτηρίζοντας έμμεσα, τα χρίσματα ως «ύποπτα» παιχνίδια.

Το σοβαρό είναι όλοι σας, να δείτε πώς θα μαζέψετε τα τυχόν… άπλυτά σας, τώρα που η ΣΔΟΕ άρχισε ελέγχους στους ΟΤΑ. Γιατί κοινή αίσθηση είναι πως αυτά είναι ασύγκριτα περισσότερα από τα ελάχιστα... «καθαρά» σας.

Αυτά, για να υπάρχει έτσι, μια ενδεικτική εικόνα από το παρασκήνιο κάποιων δημοτικών μας αρχόντων. Και το πλέξιμο, που «υφαίνεται» στους «αργαλειούς» των κομμάτων και των τοπικών εφημερίδων.

Μιλάμε όλοι για το Δ.Ν.Τ. και τα λεφτά του λαού, που φαγώθηκαν από τις κυβερνήσεις. Αφήνοντας έξω τους ΟΤΑ και το χονδρό φαγοπότι, που εκεί πέφτει. Δίχως έργο, δίχως αρχές, δίχως αξίες για τους πολίτες.

Εκεί θα έπρεπε, μετά το ΣΔΟΕ, να στρέψουν την προσοχή τους όλοι οι εισαγγελείς της χώρας.

Πάνος Στυλιανού