Όχι κύριοι υπάρχουν και κάποιοι ανένταχτοι που αγωνιούν για το μέλλον αυτής της χώρας.

Γράφει ο Γιάννης Πρεβενιός

e-mail: prevejohn@yahoo.gr

Κάποιοι αναλαμβάνουν την ευθύνη των όσων γράφουν δημοσιοποιώντας το όνομα τους σε κάθε τους ανάρτηση γιατί υποτίθεται ότι στην πολύπαθη αυτή χώρα ακόμα έχουμε την ελευθερία του λόγου.

Κάνουν κριτική στην κυβέρνηση..... για τα προεκλογικά ψέματα που μας είπε και το ξεπούλημα της Ελλάδας στους ΔουΝουΤάδες και βγαίνουν κάποιοι κομματικοί εντολοδόχοι και τους χαρακτηρίζουν δεξιούς, πληρωμένους, πράκτορες και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε χωρίς να μπαίνουν στην διαδικασία να αντικρούσουν με επιχειρήματα και ευπρέπεια τα γραφόμενα..
...........

Τα ίδια παθαίνουν αν γράψουν κάτι για την κοιμώμενη αντιπολίτευση και τις ευθύνες που της αναλογούν από την εποχή της διακυβέρνησης της χώρας από αυτήν.

Δηλαδή με λίγα λόγια σώνει και καλά θα πρέπει όσοι γράφουν να ανήκουν στον ένα ή στον άλλο ή στην αριστερά ή όπου μπορεί να φαντάζετε ο καθένας.

Όχι κύριοι υπάρχουν και κάποιοι ανένταχτοι που αγωνιούν για το μέλλον αυτής της χώρας.

Πάψτε λοιπόν να συμμετέχετε στο διαμελισμό και στους διαχωρισμούς που μας επέβαλαν εντέχνως σαν κοινωνία …σε Πασόκους. Δεξιούς, Αριστερούς Δημοσίους υπαλλήλους, Ιδιωτικούς υπαλλήλους, σε Ολυμπιακούς, Παναθηναϊκούς κ.τ.λ
και τρωγόμαστε μεταξύ μας σαν τα σκυλιά!!!

Πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους ότι εμείς οι απλοί άνθρωποι η μη προνομιούχοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι και αυτοί κάνουν την δουλειά τους ανενόχλητοι.

Ας πάψουμε να εχθρευόμαστε ο ένας τον άλλο γιατί αυτό αποδυναμώνει την δύναμη μας και μας κάνει ευάλωτους στα απεχθή σχέδια που έχουν για  …. όλους μας!!!!!!!.

Φίλες/οι αν συνεχίσουμε αυτό το αλληλοφάγωμα, την καχυποψία και την ταμπελοποίηση μεταξύ μας, το σίγουρο είναι ότι τα δικά μας τα παιδιά θα φύγουν σιγά σιγά και θα πάρουν των ομματιών τους από τον τόπο που γεννήθηκαν, εμείς οι ίδιοι έχουμε μείνει ή ίσως αύριο θα μείνουμε χωρίς δουλειά, ενώ όλοι μας θα κινδυνεύσουμε πλέον βάσιμα να έχουμε ακόμη πιο άσχημα γεράματα από αυτά που βιώνουν τώρα οι ηλικιωμένοι γονείς μας.

Ας κάνει λοιπόν ο καθένας μας κάτι για όλα αυτά και ας μη τα περιμένουμε όλα από τους άλλους γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι “Οι άλλοι είμαστε …. και εμείς”.!!!