Άγνοια κινδύνου ή βαθειά γνώση της προπαγάνδας;

 

Γράφει η
Σοφία Βούλτεψη

Είναι προφανές ότι το πολιτικό σύστημα δεν έχει αντιληφθεί – ή παριστάνει ότι δεν έχει αντιληφθεί – τι ακριβώς συμβαίνει στη χώρα. Και στην προσπάθειά του να διασωθεί, εμφανίζεται να καταγγέλλει όσα ακριβώς το ίδιο δημιούργησε.

Ο πρωθυπουργός καταγγέλλει διαφθορά, γραφειοκρατία και άλλες παθογένειες, ενώ ο ίδιος βρίσκεται σε σημαντικές θέσεις του δημόσιου βίου από το 1985.

Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης καταγγέλλει τους «κοπρίτες», ενώ θεωρεί πολύ φυσιολογικό αυτοί που προσέλαβαν τους «κοπρίτες» για πελατειακούς λόγους, να παραμένουν αλώβητοι στις θέσεις τους.

Ο υπουργός Ανάπτυξης αναγγέλλει μειώσεις ....σε τιμές, ενώ γνωρίζει πως οι αυξήσεις του ΦΠΑ, των τιμολογίων των ΔΕΚΟ, των μέσων μεταφοράς και των διοδίων είναι αδύνατον να μην «φανούν» στον τιμάριθμο.

Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη κάνει μεγάλο θέμα την ανύψωση ενός φράχτη στον Έβρο, ενώ γνωρίζει πως το πρόβλημα πλέον είναι εντός των τειχών. Αλλά λύση για το σοβαρό αυτό θέμα ασφάλειας δεν ακούμε να προτείνεται.

Όσοι πάλι διαφωνούν με τον φράχτη, αποφεύγουν και αυτοί να θέσουν επί τάπητος το πραγματικό πρόβλημα και να ζητήσουν την άμεση επίλυσή του.

Και γενικά, όταν τίθεται ένα θέμα, εμφανίζεται πάντα ένα άλλο θέμα που σκιάζει το πρωτεύον, με αποτέλεσμα μια γενικότερη συσκότιση.

Αντί να κοιτάξουμε κατάματα την πραγματικότητα, στρέφουμε το βλέμμα προς την παρωνυχίδα.

Το ίδιο συμβαίνει και στα ζητήματα της οικονομίας. Θέλουμε να κυνηγήσουμε τους μεγαλοφοροφυγάδες και κυνηγάμε τους καταχρεωμένους επιτηδευματίες.

Θέλουμε να πούμε ότι η εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική δεν οδηγεί πουθενά και κατηγορούμε την ΕΕ και τα προβλήματά της – τα οποία εν πολλοίς έχουμε προκαλέσει εμείς.

Θέλουμε να πούμε ότι ο λογαριασμός δεν βγαίνει και λέμε πως ευθύνεται το γεγονός ότι δεν γίνεται αποδεκτή η προοπτική του ευρω-ομολόγου.

Έτσι, όταν θα ληφθεί η απόφαση να πάμε σε εκλογές, επειδή ακριβώς ο λογαριασμός δεν βγαίνει, θα πούμε πως φταίει η Ευρώπη που… δεν έλυσε τα προβλήματά της και δεν δέχθηκε την έκδοση ευρω-ομολόγου.

Όχι, δεν πρόκειται για απλή αδυναμία αντιμετώπισης των προβλημάτων. Πρόκειται για ξεκάθαρη προπαγανδιστική τακτική. Για αντιπερισπασμό. Για απόσπαση της προσοχής. Μέχρι στιγμής, η τακτική αυτή έχει αποδώσει. Μόνο που τελευταία στην Ελλάδα έχουν αλλάξει κάποια δεδομένα.

Άγνοια κινδύνου ή βαθειά γνώσης της προπαγάνδας;