Πρώτα χτένισμα και μετά κι άλλο κούρεμα!

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου * Ορίστε τι κάνατε, λένε τώρα κάποιοι επιμηθείς της ευρωπαϊκής ελίτ, στο ΔΝΤ και σε εκείνους που βρίσκονται παραδοσιακά, πολιτικά πίσω από αυτό: εμείς σας είπαμε να κάνετε πρώτα χτένισμα στη δημόσια ελληνική περιουσία και εσείς προτιμήσατε την παραλυτική μέθοδο: πρώτα κούρεμα μισθών και συντάξεων (θεραπεία σοκ)! Εάν μας είχατε ακούσει, δεν θα βρισκόμαστε σήμερα στη δυσάρεστη θέση να εκβιάζουμε τους Έλληνες για άμεσο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας τους, καθώς αυτό θα προέκυπτε ως φυσιολογική ανάγκη για να σωθούν μισθοί και συντάξεις στην Ελλάδα. Σαν λογικό επακόλουθο ενός αρχικού εκβιασμού: τι προτιμάτε να δώσετε, δημόσια περιουσία ή μισθούς και θέσεις εργασίας; Ανάποδα έπρεπε να εφαρμοστεί το μνημόνιο, λένε οι κλασσικοί της θεωρίας του νεοφιλελευθερισμού. Όχι, δεν φταίει αυτό για τον κίνδυνο να σκάσει τώρα στην αγορά η ελληνική φούσκα, αλλά η αδυναμία του Γιώργου Παπανδρέου, τον οποίον εμπιστευτήκαμε περισσότερο από όσο έπρεπε και η δειλή στάση της γερμανικής κυβέρνησης και του Eurogroup, που δεν ξέκοψαν από την αρχή στον ελληνικό λαό ότι αν θέλει να παραμείνει στο ευρώ θα πρέπει να ξεπουλήσει και να υποθηκεύσει ότι μπορεί να αποδώσει σημαντική αξία, υποστηρίζουν τα συμφέροντα γύρω από το ΔΝΤ. Εμείς, με το κούρεμα πριν από το χτένισμα εφαρμόσαμε μοντέρνες προσεγγίσεις της κοινωνικής και πολιτικής ψυχολογίας, λένε. Μόνον ο σοκαρισμένος πολίτης, ο οποίος βλέπει το εισόδημά του να μειώνεται και τη θέση εργασίας του να απειλείται μπορεί να γίνει ενεργό τμήμα μίας εκστρατείας ξεπουλήματος. Εμείς, με την επιχείρηση-σοκ δοκιμάσαμε να κάνουμε τον Έλληνα ενεργό μέλος της καμπάνιας νεοφιλελευθεροποίησης των οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων στην χώρα του και αυτό αποτελεί την πιο σύγχρονη μορφή μεταβολής της συμπεριφοράς του εξουσιαζόμενου προς την κατεύθυνση που επιθυμεί ο εξουσιαστής. Ρωτήστε και τον Γιαννακόπουλο που έχει εντρυφήσει στο ζήτημα «power in politics» και στις προσεγγίσεις του Steven Lukes, θα μπορούσαν να αντιτάξουν στους ειδικούς στο χτένισμα, οι ιατροί του ΔΝΤ. Εδώ βρισκόμαστε σήμερα, στην διαφωνία περί της στρατηγικής του μνημονίου από τους παράγοντες της τρόικας. Ή μάλλον σε μια νέα συμφωνία επί της ιδανικής στρατηγικής. Το θέμα αυτό θα ξεκαθαρίσει αυτή την εβδομάδα δίχως όπως φαίνεται την συμμετοχή του Στρος-Καν. Αυτός ο δόλιος έπεσε θύμα της προστριβής επί της ακολουθούμενης στρατηγικής στην Ελλάδα μεταξύ του χρηματοπιστωτικού λόμπυ και του γερμανικού κλαμπ, με αποτέλεσμα να τον… σαρώσει η καμαριέρα! Ήταν και ζωηρούλης, ο άτιμος! Αυτά τραβάνε όσοι έχουν «εξουσιαστικές» ορμές και διαμένουν σε σουίτες, κερδίζοντας πάντα με έναν μυστήριο τρόπο την συμπάθεια του γράφοντος. Πάντα κάποιοι Γάλλοι την πληρώνουν, όταν τα βρίσκουν συγκυριακά οι Γερμανοί με τους δημοκρατικούς κυβερνήτες των ΗΠΑ. Αυτό είναι το συμπέρασμα από την μελέτη της πολιτικής ιστορίας της Ευρώπης. Το δικό μου συμπέρασμα είναι ότι οι πληροφορίες που σας παρουσίασα μετά το Λουξεμβούργο ήταν απολύτως ακριβείς. Πάμε για χτένισμα με επιμήκυνση σε όλες τις τρίχες, ενώ το επιπλέον κουρεματάκι θα ακολουθήσει σταδιακά και σύμφωνα με τους κανόνες της κομμωτικής τέχνης και όχι την άγαρμπη κίνηση του χεριού του χειρουργού! Τώρα από τον χειρουργό θα περιέλθουμε στην δικαιοδοσία του κομμωτή. Δεν έχουμε παρά να περιμένουμε το τελικό αποτέλεσμα που θα φανεί όμως μετά από επανειλημμένα χτενίσματα. Δεν θα γίνει χτένισμα της λεγόμενης δημόσιας περιουσίας μια και έξω. Με τις επιμηκύνσεις απαιτείται ρέγουλο στη χτένα! Ρωτήστε και τον κομμωτή σας, τα ξέρει καλύτερα από εμένα. Αν μπορείτε συγχωρήστε την παιγνιώδη διάθεσή μου και δείτε την με συμπάθεια, καθώς εκφράζει την αμηχανία ενός ανθρώπου που βλέπει την χώρα του και την ελληνική κοινωνία  να εγκλωβίζονται σε μια μακροχρόνια πλεκτάνη του χρηματοπιστωτικού λόμπι και της μεταβιομηχανικής ελίτ της ΕΕ, δίχως να έχουν την πολιτική αρετή να αντιδράσουν. Μεταξύ «εφικτού» και «ανέφικτου», για την λύση της ελληνικής κρίσης, που κατασκευάζουν οι κυρίαρχοι παράγοντες του διεθνούς συστήματος εξουσίας, χάνεται η πραγματική ισχύς της ελληνικής κοινωνίας. Αυτό είναι προϊόν της εξέλιξης της εξάρτησης του ελληνικού κράτους από τις Δυτικές δυνάμεις και της ανικανότητας της ευρύτερης αριστεράς στην πατρίδα μας να εκσυγχρονιστεί ιδεολογικά και πολιτικά, ώστε να παρέμβει αποτελεσματικά υπέρ των συμφερόντων των δύο τρίτων της κοινωνίας. Αν δεν αντιδράσουμε στρατηγικά και ώριμα οι προοδευτικοί άνθρωποι, που δεν «παραδοθήκαμε» στο ιδεολόγημα και στην πολιτική πρακτική του νεοφιλελευθερισμού, το μόνον που απομένει να κάνουμε από αύριο είναι να γράφουμε και να διηγούμαστε ιστορίες από το χειρουργείο, που τώρα πλέον μεταβάλλεται σε μπαρμπέρικο με κιτς μοντέρνα διακόσμηση και σύγχρονο εξοπλισμό. Ο υπογράφων μάλλον δεν σκοπεύει να συνεχίσει την περιγραφή του δράματος. Βλέπετε ποτέ δεν τα πήγαινε καλά με τους κομμωτές και την τέχνη τους, αλλά ούτε και με τους χειρούργους ή εκείνους που μοιρολογούν, απειλούν ή καταριούνται και ορκίζονται εκδίκηση και λαϊκή πάλη, έξω από τον προθάλαμο του Προκρούστη. * διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία