που δημοσιεύονται στα μέσα ενημέρωσης από τη Λιβύη μου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι υπάρχουν ελάχιστες γυναίκες - κι αυτές μόνο σε περιβάλλον "πανηγυρισμών" μεταξύ άλλων γυναικών - και ακόμη χειρότερη εντύπωση ότι γύρω από τους ματωμένους νεκρούς στέκονται μικρά αγοράκια και παρατηρούν το θέαμα. Αυτά περισσότερο σε βαρβαρότητα....
υποψιάζουν και λιγότερο σε"απελευθέρωση". Και ο Ομπάμα μάλλον βιάζεται να νιώσει περήφανος, και φυσικά γνωρίζουμε όλοι ότι δεν ήταν ο "λαός" που έδιωξε τον Καντάφι, καλώς ή κακώς, αλλά η Γαλλία, η ετερόκλητη συμμαχία κάποιων αραβικών κρατών ΔΙΟΛΟΥ δημοκρατικών, και τέλος η επιχείρηση του ΝΑΤΟ. Αυτά όλα πολύ απέχουν από την εικόνα της "λαϊκής απελευθέρωσης" που προβάλλεται κατά κόρον βδομάδες τώρα. Κι αν κοιτάξουμε στη γειτονική Αίγυπτο, όπου μάλλον υπήρξε γνησιότερο κίνημα για τον πτώση του Μουμπάρακ, κι εκεί τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Η εξέγερση των πολιτών μετατράπηκε σε στρατιωτικό νόμο, οι απώλειες ανθρώπινων ζωών συνεχίζονται, και οι νέοι επικεφαλείς της χώρας ελάχιστα διαφέρουν στην οπτική και στις μεθόδους τους από αυτές του Μουμπαρακ. Εύχομαι η Αραβική Άνοιξη να μην καταλήξει σε Αραβικό Χειμώνα. Για τους Άραβες, κυρίως... george
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου