Το τέλος της γενιάς του cosmopolitan είναι εδώ!

Η κρίση έχει και μερικά θετικά, και καλό είναι να τα αναφέρουμε μήπως και χαμογελάσουμε έστω για λίγο. Το καλό σε όλη αυτή τη σκατένια κατάσταση είναι πως θα μπει ένα τέλος στην αβάσταχτη ελαφρότητα που χαρακτήριζε ορισμένους ανθρώπους. Η φράση “δείτε όλες τις νέες τάσεις της μόδας για το 2012”, λίγους συγκινεί πλέον όσο και αν υπάρχουν ακόμη......
σαχλά περιοδικά μόδας και “σχέσεων”. Όσο και αν τα μεσημεριανά δείχνουν τα πάθη των πλούσιων και των διάσημων, ελάχιστοι ασχολούνται πλέον. Επρόκειτο για μια μάστιγα. Για χρόνια οι άνθρωποι ζητούσαν μονάχα να καταναλώνουν και ήθελαν να μοιάσουν στα “είδωλα” τους . Οι άνθρωποι κρινόντουσαν από τα ρούχα τους, τα μαλλιά τους, το αυτοκίνητο τους και τα λεφτά τους… Υπήρχαν οι νεόπλουτοι και εκείνοι που ήθελαν να τους μοιάσουν. Μαγκιά ήταν να πηγαίνεις στα μπουζούκια να δείξεις το ακριβό σου εσώρουχο χορεύοντας επάνω στα τραπέζια. Δεν λέω πως η κρίση έχει κάνει αυτά τα φαινόμενα να εκλείψουν εντελώς, αλλά σίγουρα τα έχει περιορίσει σε σημαντικό βαθμό. Τελευταία ζούμε μια πρωτοφανή περίοδο αλληλεγγύης μεταξύ των ανθρώπων. Οι άνθρωποι άρχισαν να έρχονται και πάλι κοντά και να μοιράζονται τις ανησυχίες τους, και όσο βαθαίνει η κρίση τόσο οι άνθρωποι παραμερίζουν όλα αυτά που τους χώριζαν και πλησιάζουν ο ένας τον άλλο. Ανακαλύπτουμε ξαφνικά πως μας ενώνουν περισσότερα από όσα μας χωρίζουν και κάποιοι ανακτούν την ξεχασμένη τους ευαισθησία. Ο φόβος είναι κοινός και προτιμάμε να τον πολεμήσουμε ομαδικά και όχι ατομικά. Επίσης αρχίζουμε ξανά και σεβόμαστε ο ένας τον άλλο. Βέβαια αυτή είναι μονάχα η αρχή και ίσως αρκετοί να μην έχετε παρατηρήσει αυτές τις μικρές αλλαγές στους ανθρώπους. Σε λίγο θα γίνει πιο φανερή η ανάγκη να είμαστε ενωμένοι, σε λίγο οι αλλαγές θα είναι ακόμη πιο εμφανείς. Γιατί όμως έπρεπε να φτάσουμε στον πάτο για να ανακαλύψουμε πως δεν είμαστε μόνοι; Γιατί έπρεπε να καταστραφούν όλα για να κάνουμε πέρα την απληστία μας;