Δείτε την ομιλία (3/11) της προέδρου της Δημοκρατικής Συμμαχίας, Ντόρας Μπακογιάννη, στη συζήτηση στη Βουλή, για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, στην οποία κάνει δραματική έκκληση για άλλη μία φορά στους αρχηγούς ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, για κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας.

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ωραία και επικά αυτά που μας είπε ο κ. Λαφαζάνης. Πρέπει, όμως, να δώσετε μία απάντηση, κύριε Λαφαζάνη. Τον Δεκέμβρη που έρχονται τα Χριστούγεννα, ποιος θα πληρώσει στους Έλληνες τους μισθούς και τις συντάξεις τους; Εσείς από την τσέπη σας; Ο ΣΥΡΙΖΑ; Όλος αυτός ο κόσμος ο οποίος βγαίνει ευκόλως....
και δηλώνει και λέει πολλά και επενδύει στη δίκαιη οργή του ελληνικού λαού και παίζει με τα συναισθήματα ενός λαού φοβισμένου και ταλαιπωρημένου; Εσείς; Βγείτε και πείτε του όμως και απαντήστε συγκεκριμένα.

Εγώ, που είμαι ο αρχιτέκτων, όπως με ονομάσατε της συναίνεσης, με πείσμα πιστεύω ότι εάν αυτή η συναίνεση δεν επιτευχθεί μέσα σε αυτή την Αίθουσα σήμερα, η δική μας Βουλή, εμείς οι τριακόσιοι, θα είμαστε υπόλογοι στην Ιστορία, θα είμαστε υπόλογοι στον ελληνικό λαό και θα είμαστε υπόλογοι όλοι.

Και εσείς δεν είσαστε άμοιροι ευθυνών. Αφήστε τα αυτά, κύριοι του ΚΚΕ. Όταν κατεβάζετε και λέτε «σε όλα όχι» και θέλετε να φέρετε την εποχή του Στάλιν πίσω στην Ελλάδα, να βγείτε να τα λέτε συγκεκριμένα. Εγώ δεν υπήρξα ποτέ στη ζωή μου οπαδός του Στάλιν. Εσείς που είσαστε, να τα λέτε καθαρά.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όμως δεν έχει καθόλου σημασία αυτή τη στιγμή το τι λέει η Αριστερά. Σέβομαι την άποψή τους, διαφωνώ ριζικά μαζί τους αλλά δεν μετράει αυτή την ώρα.

Αυτή είναι η ώρα ευθύνης κυρίως για τη Συμπολίτευση, κυρίως για εσάς το ΠΑΣΟΚ. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτό το οποίο συνέβη τις τελευταίες ημέρες είναι απερίγραπτο, είναι πρωτοφανές. Ο εκλεγμένος Πρωθυπουργός της Ελλάδος κατάφερε μέσα σε τρία εικοσιτετράωρα να θέσει σε αμφισβήτηση τα μόνα δύο μεγάλα επιτεύγματα της Μεταπολίτευσης, την ύπαρξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την ύπαρξη της Ελλάδος μέσα στην Ευρωζώνη.

Αλίμονο εάν αυτά για τα οποία μπορούσαμε να είμαστε περήφανοι, σήμερα πλέον απειλούνται. Απειλούνται ευθέως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Χάρις την καταπληκτική ιδέα του δημοψηφίσματος του κ. Παπανδρέου, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, έκλεισαν τις κάνουλες για την Ελλάδα. Η Ελλάδα σήμερα έχει ελάχιστα αποθέματα. Εγώ δεν θα πω το νούμερο, αλλά ο καθένας από εσάς μπορεί να πάει να το ρωτήσει.

Καλείται να απαντήσει η ελληνική πολιτική ηγεσία για το πώς θα πληρώσει εάν δεν εκταμιευθούν τα χρήματα από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όταν έχεις αυτή την ευθύνη, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, απέναντι στον ελληνικό λαό, παραιτείσαι και ανοίγεις την πόρτα στη δυνατότητα να υπάρξουν εξελίξεις.

Ξέρει πολύ καλά ο κ. Παπανδρέου ότι είναι αδύνατον να υπάρξει σήμερα κυβέρνηση η οποία να είναι μία κυβέρνηση εθνικής ενότητας με τον ίδιο παρόντα. Ξέρει ο κ. Παπανδρέου ότι με το να κολλάει στην καρέκλα του, το μόνο πράγμα το οποίο κάνει είναι να δημιουργεί προσχήματα στην οποιαδήποτε προσπάθεια συνεννόησης.

Ποια πρέπει να είναι η βάση αυτής της συνεννόησης, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Η βάση αυτής της συνεννόησης είναι ότι εμείς, σε αντίθεση με το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι πιστεύουμε στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, πρέπει να διασφαλίσουμε τη συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου.

Πώς θα τη διασφαλίσουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Εσείς έχετε μηδενική αξιοπιστία. Η Νέα Δημοκρατία από μόνη της δεν μπορεί. Άρα, τι πρέπει να γίνει; Πρέπει να γίνει αυτό γρήγορα, σήμερα τη νύχτα, μέχρι αύριο το πρωί να υπάρξει η συμφωνία των κομμάτων που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, να στείλουμε ένα μήνυμα έξω και ένα μήνυμα στον ελληνικό λαό ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα το οποίο ευθύνεται για όλα αυτά τα οποία έχει κάνει, για μία φορά στη ζωή του τα τελευταία τριάντα χρόνια στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και δεν σκέφτεται την πάρτη του, αλλά σκέφτεται το λαό.

Η ευκαιρία είναι σήμερα, η ευκαιρία είναι τώρα. Μετά θα υπάρχει ένα όνομα ή δύο ονόματα ενδεχομένως κάτω από τη λέξη «χρεοκοπία» της χώρας. Θα υπάρξει, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, άτακτη χρεοκοπία. Οφείλουμε, λοιπόν, να πούμε ξεκάθαρα στον ελληνικό λαό ότι ναι, η συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου δεν είναι διαπραγματεύσιμη από κανέναν Ευρωπαίο, ναι, συνοδεύεται με συγκεκριμένες δεσμεύσεις, ναι, πρέπει να εφαρμοστεί διότι πρέπει να εκταμιευθούν οι δόσεις, διότι η Ελλάδα δεν έχει άλλο τρόπο να πάρει σήμερα λεφτά, διότι είναι αέρας φρέσκος τα περί Ρωσίας, Κίνας, Ιαπωνίας και δεν ξέρω τι άλλο ακούγεται στα διάφορα τηλεπαράθυρα. Η ευκαιρία είναι τώρα.

Βεβαίως, ο τρόπος με τον οποίο μίλησε ο κ. Παπανδρέου στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα εμένα την καλόπιστη, τον άνθρωπο ο οποίος στο κάτω-κάτω της γραφής διεγράφη από το κόμμα του, διότι πίστευε ότι έπρεπε να υποστηρίξει την ευρωπαϊκή προοπτική και το μέλλον της χώρας, με άφησε άναυδη. Λες και δεν υπήρχε σε αυτή τη χώρα, λες και δεν είχε καταλάβει τίποτα, λες και δεν είχε δει ότι έχουμε γίνει ευρωπαϊκά και διεθνώς ρεζίλι, λες και δεν ήξερε ότι σήμερα το βράδυ δεν υπάρχει ένα κανάλι που να μην ξεφτιλίζει την πατρίδα μας!



Εγώ έκανα ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν. Μίλησα σε όλους τους τόνους, έκρουσα τον κώδωνα του κινδύνου, είπα για όνομα του Θεού, συνέλθετε. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το να κάνουμε αύριο τον απολογισμό της χρεοκοπίας της χώρας και της επιστροφής στη δραχμή για τις επόμενες δέκα γενιές των Ελλήνων δεν σημαίνει τίποτα. Μπορεί να γράψουμε χιλιάδες βιβλία. Σήμερα, όμως, καλείται αυτή η Βουλή να πάρει την απόφαση.

Η επόμενη κυβέρνηση πρέπει να είναι μία κυβέρνηση μέχρι να εφαρμοστεί πλήρως η Συνθήκη και να πάμε μετά συντεταγμένα σε εκλογές, να μπορεί να εκφραστεί ο ελληνικός λαός. Να έχουμε κάνει όμως το καθήκον μας, κύριοι συνάδελφοι, να έχουμε διασφαλίσει τα χρήματα τα οποία έχει ανάγκη αυτός ο λαός, τα χρήματα τα οποία θα του δώσουν τη δυνατότητα αύριο το πρωί και να συνεχίσει να πληρώνει μισθούς και συντάξεις αλλά και κυρίως να είναι η αναπτυξιακή εκείνη εκκίνηση γι' αυτή τη χώρα.

Αλίμονο εάν τα πείσματα δύο Αρχηγών, αλίμονο εάν οι εγωισμοί, εάν η ανάγκη να μείνουν «κολλημένοι» σε καρέκλες τούς οδηγήσουν να «τινάξουν στον αέρα» τη μοναδική ύστατη ελπίδα που έχει σήμερα αυτή η χώρα».