Ομιλία-αναφορά στο ιστορικό της ημέρας έκανε ο Διευθυντής του 12ου Δημοτικού Σχολείου Κατερίνης Γεώργιος Φελεκίδης. Αναλυτικά η ομιλία του κου Φελεκίδη έχει ως εξής:
«Κοντεύουν 70 χρόνια από την εν ψυχρώ δολοφονία των 40 ομήρων Ελλήνων πατριωτών από τους Γερμανούς, μεταξύ των οποίων και ο αείμνηστος Δήμαρχος της προπολεμικής Κατερίνης Αιμίλιος Ξανθόπουλος.Είναι γνωστά πλέον τα γεγονότα. Διαδραματίστηκαν το Φλεβάρη του 1943 στο Σιδηροδρομικό Σταθμό Κατερίνης, στην περιοχή όπου βρισκόμαστε συγκεντρωμένοι προκειμένου να αποτίσουμε φόρο τιμής προς τους πεσόντες.
Δεν είχαν κοπάσει ακόμη οι εθνικοί πανηγυρισμοί για τη μεγαλειώδη νίκη κατά των Ιταλών στις βουνοκορφές της Πίνδου, όταν έκανε την εμφάνισή του ένας χειρότερος και περισσότερο....
αιμοσταγής εχθρός: η σιδερόφρακτη και ανίκητη στρατιωτική μηχανή του Χίτλερ που στο πέρασμά της κατάστρεφε, αφάνιζε, σκόρπιζε τον όλεθρο. Τα δεινά που ακολούθησαν στη χώρα μας είναι γνωστά: η γερμανική κατοχή με την πείνα, τις ταπεινώσεις και τους εξευτελισμούς, τις εκτελέσεις, τις πυρπολήσεις οικισμών και χωριών ολάκερων. Ο λαός μας δοκιμάστηκε σκληρά.
Είναι γνωστή βέβαια και η αντίσταση του ελληνικού λαού, που ενωμένος πρόταξε ..
..τα στήθη του, ύψωσε το ανάστημά του σαν Δαβίδ απέναντι στο Γολιάθ και έδειξε άλλη μια φορά τις ατέλειωτες ψυχικές δυνάμεις του, την ανδρεία του και τη λεβεντιά του. Η Πιερία, που υπέφερε όπως και οι άλλες επαρχίες της χώρας μας, αντιστάθηκε και αυτή στη γερμανική μπότα. Στους ορεινούς όγκους του Ολύμπου και των Πιερίων ξεπρόβαλαν τα κάστρα της αδούλωτης ελληνικής ψυχής και οι κάτοικοί τους στο Ελατοχώρι, στον Άγιο Δημήτριο, στη Μηλιά κ.α. έδιναν καθημερινά τον αγώνα τους αψηφώντας τις συνέπειες.
Ανάμεσα στα κορυφαία αντιστασιακά γεγονότα της Πιερίας συγκαταλέγεται η μάχη στα Τάχνιστα στην περιοχή της Μηλιάς, όπου 19 παλικάρια από τα γύρω χωριά και την Κατερίνη ανέκοψαν την πορεία του γερμανικού στρατού, προσφέροντας θυσία τη ζωή τους. Στο Ελατοχώρι, στη Σκουτέρνα είχαμε έναν ακόμη τόπο θυσίας και ηρωισμού, όπως στα Καλάβρυτα, στην Κοκκινιά, στο Δίστομο. Η ανατίναξη του μεταλλείου χρωμίου στον Άγιο Δημήτριο από αντάρτες που κατέβηκαν από τον Όλυμπο οδήγησε σε δραματικό αποτέλεσμα και παράλληλα μας μεταφέρει στη σημερινή επέτειο.
Το μεταλλείο αυτό το είχαν πάρει στην κατοχή τους οι Γερμανοί αμέσως μετά την εισβολή τους και το είχαν υπό την εκμετάλλευση της στρατιωτικής διοίκησής τους. Οι αντάρτες μετά την καταστροφή του στρατολόγησαν τους Έλληνες εργάτες, και μαζί τους απήγαγαν τους δυο Γερμανούς φρουρούς του μεταλλείου. Ακολούθησαν τα αντίποινα των κατακτητών. Κατέβασαν 38 ομήρους από τον Άγιο Δημήτριο και τους κρατούσαν έγκλειστους σε ένα βαγόνι στο σιδηροδρομικό σταθμό περιμένοντας απάντηση εντός τριών ημερών από τους αντάρτες στον όρο που έθεσαν, δηλαδή να απελευθερώσουν τους δυο Γερμανούς στρατιώτες προκειμένου να απελευθερώσουν και αυτοί τους ομήρους, ειδάλλως θα τους εκτελούσαν.
Και δυστυχώς το μοιραίο συνέβη. Οι στυγνοί κατακτητές, διψασμένοι για εκδίκηση, αψηφώντας την ηθική και το δίκαιο, προχώρησαν στο ομαδικό έγκλημα, συμπληρώνοντάς το μάλιστα την τελευταία στιγμή με την ταυτόχρονη εκτέλεση και του Δημάρχου της προπολεμικής Κατερίνης, του Αιμίλιου Ξανθόπουλου.
Οι Αηδημητρινοί, μάρτυρες του Έθνους, έπεσαν στο βωμό της πατρίδας και της ελευθερίας. Οι θυσίες τους όμως δεν πήγαν χαμένες. Τον Οκτώβριο του 1944 οι Γερμανοί νικημένοι και ντροπιασμένοι εγκατέλειψαν την Κατερίνη, δίνοντας τέλος στο μακρόσυρτο δράμα του αίματος και της φρίκης. Είναι χρέος όλων μας η συνεχής υπόμνηση της θυσίας αυτής, με τη σκέψη, ότι καμιά θυσία δεν πάει χαμένη και ότι το χυμένο αίμα στερέωσε την ελληνική συνείδηση.
Βέβαια το νόημα μιας ιστορικής επετείου δεν εξαντλείται με μια σύντομη ομιλία. Τα εγκλήματα πολέμου δεν παραγράφονται όσα χρόνια κι αν περνούν. Η άδικη ανθρωποθυσία έστω και τώρα ζητά δικαίωση. Και αυτή τη δικαίωση την απεμπολήσαμε τόσα χρόνια. Διαχρονικά, οι ηγεσίες της χώρας μας, προκειμένου να μη δυσαρεστήσουν τις γερμανικές κυβερνήσεις ή για άλλους λόγους που εμείς δε γνωρίζουμε, κρατούσαν το ζήτημα χαμηλά. Μετά από τόσα χρόνια οι Γερμανοί ξαναήρθαν. Δεν ήρθαν όμως με στούκας, με τανκς και άλλα πολεμικά σύνεργα. Ήρθαν με ομόλογα, με κουρέματα με p.s.i. με φόρους και άλλα οικονομικά σύνεργα που συνθλίβουν, εξαθλιώνουν και εξευτελίζουν λαούς και κοινωνίες. Εκμεταλλεύτηκαν τα δικά μας λάθη και τις δικές μας παραλείψεις από κάθε άποψη…
Με βασανίζει στα αλήθεια το τι να σκέφτονται και τι να λένε άραγε αν μας βλέπουν από ψηλά, οι αμέτρητοι αδικοχαμένοι συμπατριώτες μας! Αρκούνε λίγα λόγια και μετά λήθη και λησμονιά; Και πού βρίσκεται το βαθύτερο νόημα της παρουσίας μας σήμερα εδώ; Ο άνθρωπος που νιώθει το βαθύτερο νόημα μιας επετείου, ξέρει ότι τιμά πραγματικά την επέτειο, με το να κάνει πράξη με τη ζωή του καθημερινά έναν αγώνα ενάντια σε κάθε αδικία, ενάντια σε κάθε τι που στρέφεται κατά της πατρίδας μας, της ευημερίας και του μέλλοντος των παιδιών της. Μήπως έχουμε λοιπόν τέτοιο χρέος προς τις μελλοντικές γενιές για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες προκλήσεις του σήμερα αλλά και του αύριο;
Ας είναι αιωνία η μνήμη των πεσόντων πατριωτών μας».
Αναρτήθηκε από ΧΑΡΗΣ - NOΠΗ
.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου