Θα κλείσουμε τις μύτες μας όταν θα φτάσουμε στις κάλπες;

 του Νίκου Μαραντζίδη 

 Αρκετοί φίλοι μου είναι αγχωμένοι το τελευταίο διάστημα. Μου επισημαίνουν πως οι πολιτικές εξελίξεις πηγαίνουν διαρκώς από το κακό στο χειρότερο και πως ο λαϊκισμός έχει κυριαρχήσει τόσο στο πολιτικό σκηνικό όσο και....

. στον δημόσιο λόγο. Όπως σημειώνει και η εφημερίδα Καθημερινή: «Καμία υπερβολή και κανένας θεατρινισμός δεν θεωρούνται πλέον παράδοξοι. Το φαινόμενο αυτό προφανώς θα κλιμακώνεται όσο θα πλησιάζουμε την ημέρα των εκλογών». Δεν υπάρχει καμιά απολύτως αμφιβολία πως η κατάσταση είναι απολύτως ανησυχητική. Το στοίχημα του κατά πόσο μια δημοκρατία μπορεί να πραγματοποιήσει εσωτερική υποτίμηση φαίνεται, προς το παρόν, να κερδίζεται οριακά και με μεγάλο κοινωνικό και πολιτικό κόστος, και οπωσδήποτε ανά πάσα στιγμή μπορούν να ανατραπούν τα δεδομένα προς το χειρότερο. Από καιρό έχει επισημανθεί πως βρισκόμαστε σε μια φάση κρίσης νομιμοποίησης. Η δημοσκοπική ακραία διασπορά στην πρόθεση ψήφου των πολιτών και η άνοδος όλων των ειδών εξτρεμισμού και λαϊκισμού επιβεβαιώνει πως βρισκόμαστε σε μια τέτοια καταθλιπτική κατάσταση. Είναι φανερό πως οι πολιτικές, κυρίως, ελίτ επιχειρούν τις τελευταίες μέρες να αντιστρέψουν το κλίμα αντιλαμβανόμενες που οδηγούνται τα πράγματα. Σε μια προσπάθεια που φαίνεται σχεδόν συντονισμένη, οι πολιτικές ηγεσίες των μεγάλων κομμάτων με αρωγό τις ελίτ από τον επιχειρηματικό χώρο και τον τομέα των ΜΜΕ επιχειρούν να θέσουν διλήμματα για το αύριο της χώρας: να προειδοποιήσουν πως αν η χώρα βρεθεί σε κατάσταση ακυβερνησίας τα πράγματα θα οδηγηθούν στο χάος. Αν και το πραγματοποιούν πολύ άγαρμπα και συχνά απολύτως εκνευριστικά, όλοι νιώθουμε πως το δίλημμα έχει βάση. Προφανώς,κατανοούμε, πως σε μια βουλή «τσίρκο» λίγα σοβαρά πράγματα μπορούν να πραγματοποιηθούν, πόσο μάλλον όταν η κρισιμότητα των στιγμών απαιτεί πολλές και σημαντικές αλλαγές ταυτοχρόνως. Ουσιαστικά, το δίλημμα, για πολλούς από εμάς, διαμορφώνεται ως εξής: να ψηφίσουμε με κύριο γνώμονα την ηθική αποδοκιμασία και το συναίσθημα της οργής για τους κύριους υπαίτιους της σημερινής τραγωδίας που μας κατακλύζει ή να βάλουμε στην άκρη την αξιολόγηση μας για τα πρόσωπα και τους φορείς που μας οδήγησαν ως εδώ και να ψηφίσουμε με βάση τους φόβους μας για το που μπορεί να πάει η χώρα την επόμενη της εκλογής μιας κατακερματισμένης σε 8 ή 9 κόμματα βουλής; Η απάντηση είναι εξαιρετικά δύσκολη και αρμόζει στον καθένα να τοποθετεί ανάλογα με την εκτίμησή του για το αύριο της χώρας. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως αρκετοί από τους πολίτες, θα πάνε στην κάλπη και θα ακολουθήσουν την παλιά προτροπή του ιταλού διευθυντή της CorrieredellaSera, ΙντροΜοντανέλλι: θα κλείσουν τη μύτη τους και θα ψηφίσουν με γνώμονα το μέλλον. Αν θα κάνουν το σωστό, θα το μάθουμε δυστυχώς αρκετά μετά την απομάκρυνσή τους από το ταμείο. Δυστυχώς τότε τα λάθη δεν αναγνωρίζονται. *Ο Νίκος Μαραντζίδης είναι Αναπληρωτής Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου στην Πράγα και στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας.