τηλεοπτικές συζητήσεις που κάλυψαν το θέμα ελάχιστα έως καθόλου, παρά τη μαχητικότητα, αγωνιστικότητα, διάρκεια και αντοχή που επέδειξαν οι απεργοί χαλυβουργοί. Τα κανάλια του Μπόμπολα, Αλαφούζου, Κουρή και των συνδαιτυμόνων καναλαρχών άρχισαν να παρουσιάζουν το θέμα της απεργίας στη χαλυβουργία στα μέσα του Ιούλη, όταν δόθηκε η κυβερνητική γραμμή της τρικομματικής κυβέρνησης (ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΔΗΜ.ΑΡ.) ότι ο αγώνας αυτός πρέπει να συκοφαντηθεί, να σπιλωθεί, να σταματήσει με οποιοδήποτε τρόπο. Η τρικομματική κυβέρνηση λειτούργησε σαν λαγός του βιομήχανου Μάνεση (ιδιοκτήτη της χαλυβουργίας) και όλων των καπιταλιστών, αφού δε μπόρεσαν με διάφορα τερτίπια, προβοκάτσιες, εκβιασμούς και με τον απεργοσπαστικό μηχανισμό που έστησε ο Μάνεσης να κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα των εργατών χαλυβουργών που κλιμάκωσαν με ηρωισμό 9 μήνες την απεργιακή τους μάχη. Ο αγώνας των απεργών χαλυβουργών της Ελευσίνας συκοφαντήθηκε όσο κανένας άλλος. Ο στόχος ήταν σαφής. Να απογοητεύσουν, να καθυποτάξουν τους εργάτες, να γυρίσουν στις μηχανές τους με σκυμμένο το κεφάλι. Στην παρέα των πρόθυμων για να επιτεθούν στο δίκαιο αγώνα των εργατών βρέθηκαν γνωστά τσιράκια του κεφαλαίου, που αναλαμβάνουν εργολαβικά τις βρώμικες δουλειές τους. Αστοί δημοσιολόγοι, γνωστοί για το ταξικό τους μίσος απέναντι στους εργάτες και στις λαϊκές κινητοποιήσεις, όπως οι Πορτοσάλτε, Παπαδημητρίου, Παπαχελάς, Πρετεντέρης κ.ά. Μαζί τους γνωστοί μαϊντανοί των τηλεπαράθυρων, υποτακτικοί των μεγαλοεργοδοτών – καπιταλιστών, όπως οι Γεωργιάδης, Πλεύρης, με σύσσωμο το αστικό πολιτικό προσωπικό να ψεύδονται για τη μεγάλη απεργιακή μάχη των χαλυβουργών και για το δίκαιο των αιτημάτων τους. Αποδεικνύεται περίτρανα ότι το αστικό κράτος είναι κράτος των μεγαλοεργοδοτών και της πλουτοκρατίας και προσκρούει στα ταξικά συμφέροντα της λαϊκής πλειοψηφίας, των παραγωγών του πλούτου, που στον καπιταλισμό αποτελούν εμπόρευμα, που στις σημερινές συνθήκες η τιμή τους πρέπει να συμπιεστεί ακόμη περισσότερο, για να συντηρηθεί η κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου. Ο απεργιακός αυτός αγώνας άντεξε 9 μήνες. Αφού δεν κατάφεραν να πτοήσουν το αγωνιστικό φρόνημα των απεργών, η εργοδοσία μαζί με το αστικό κράτος, κατέστειλαν την απεργία με την αστυνομική βία και τα ΜΑΤ. Προηγήθηκε βέβαια ένα μπαράζ ψεύδους και σπίλωσης του απεργιακού αγώνα. Συντονισμένα τα δελτία των ειδήσεων των 8, άρχισαν να μιλάνε για μειοψηφίες που κρατάνε κλειστό το εργοστάσιο, για απεργούς που για 9 μήνες πληρώνονται από το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ, για εργοστάσιο που μένει κλειστό από ξένα στοιχεία του εργοστασίου και άλλα τέτοια φαιδρά και κατασκευασμένα ψέματα. Την καλύτερη απάντηση σε όλα αυτά τα ψέματα έδωσε το ίδιο το Δ.Σ. του σωματείου, με τις ανοιχτές μαζικές του διαδικασίες, τις γενικές συνελεύσεις και την υλοποίηση των αποφάσεων αυτών από την πλειοψηφία των εργατών που ψήφιζαν τη συνέχιση και κλιμάκωση του απεργιακού αγώνα, μέχρι να παρθούν πίσω όλες οι απολύσεις, να μην περάσει η εκ περιτροπής εργασία και οι μειώσεις μισθών. Ο 9μηνος απεργιακός αγώνας των εργατών χαλυβουργών της Ελευσίνας θορύβησε, τρόμαξε τη μεγαλοεργοδοσία, συνολικά την τάξη των καπιταλιστών, τους θεματοφύλακες της αστικής πολιτικής. Ήταν αγώνας που ανέδειξε αρετές και αρχές που διέπουν την εργατική τάξη, όπως την ταξική εργατική αλληλεγγύη, την οργάνωση, την περιφρούρηση, τη μαζική συσπείρωση γύρω από το σωματείο, τον ταξικό του προσανατολισμό, που απελευθέρωσε τους εργάτες από τα δεσμά του φόβου, της υποταγής, της μιζέριας και μοιρολατρίας που τον θέλει ο κάθε εργοδότης καπιταλιστής. Ο αγώνας των εργατών χαλυβουργών πρέπει να παραδειγματίσει κάθε εργαζόμενο, κάθε τίμιο άνθρωπο που αντιλαμβάνεται μέσα από την καθημερινή πείρα ότι η σταθερή λαϊκή πάλη με ταξικό και πολιτικό περιεχόμενο μπορεί να ανοίξει δρόμο για φιλολαϊκή προοπτική. Οι εργάτες της χαλυβουργίας έριξαν πολύτιμο καύσιμο στο καμίνι της ταξικής πάλης, στους άμεσους μελλοντικούς εργατικούς λαϊκούς αγώνες, κόντρα στη βάρβαρη σημερινή πολιτική που θέλει το λαό εξουθενωμένο και υποτακτικό. Η καπιταλιστική οικονομική κρίση οξύνεται, οι ενδοαστικές και ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις στο εσωτερικό της Ε.Ε. είναι στο απόγειό τους. Οι λαοί δεν πρέπει να μείνουν παρατηρητές των εξελίξεων ούτε να κάτσουν κάτω από καμία σημαία διαχείρισης ή συνδιαχείρισης του συστήματος. Το σημερινό απάνθρωπο καπιταλιστικό σύστημα είναι ιστορικά ξεπερασμένο και οι υλικές συνθήκες είναι αντικειμενικά ώριμες για την αντικατάστασή του από ένα άλλο ανώτερο σύστημα, που στο επίκεντρο θα είναι ο άνθρωπος και οι ανάγκες του και όχι τα αιματοβαμμένα κέρδη των καπιταλιστών. Ο δρόμος για την εργατική λαϊκή εξουσία, η πάλη για το σοσιαλισμό μπαίνει στην ημερήσια διάταξη. Αυτός ο δρόμος θα φωτίσει, θα εμπνεύσει, θα δώσει προοπτική, γιατί θα είναι έργο των ίδιων των μαζών. Ο αγώνας αυτός δε θα είναι ένα μονόπρακτο έργο, δε θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Στην εξέλιξή του μπορεί να έχει πισωγυρίσματα και καθυστερήσεις, αλλά θα είναι αυτός που θα δώσει τη λαϊκή διέξοδο από την καπιταλιστική οικονομική κρίση. Σε αυτό που θα κριθούμε το επόμενο διάστημα είναι να ανέβει ο βαθμός της λαϊκής οργάνωσης στους χώρους δουλειάς, στα σωματεία, στις γειτονιές, να βαθύνει η κοινωνική συμμαχία, να μεγιστοποιηθεί η ταξική συσπείρωση. Με όρους αντεπίθεσης και όχι αναμονής να οργανωθεί τώρα ο λαϊκός αγώνας. Μια πρώτη μαζική απάντηση να δοθεί στις 8 Σεπτέμβρη στη ΔΕΘ, συμπυκνώνοντας τα μαχητικά, τα αγωνιστικά μπλοκ των ταξικών και αντιμονοπωλιακών δυνάμεων του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ, της ΠΑΣΕΒΕ, του ΜΑΣ, της ΟΓΕ. ΣΑΒΒΙΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ Κ.Ο. ΠΙΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου