Η ελληνική σοσιαλδημοκρατική ελίτ συνεθλίβη από τα δύο κόμματα εξουσίας στην πιο κρίσιμη ιστορική στιγμή της μεταπολίτευσης –τότε, δηλαδή, που η Ελλάδα είχε πραγματική και ζωτική ανάγκη από ευρωπαϊκού τύπου ..
μεταρρυθμίσεις. Και αυτές μπορούσαν να τις προωθήσουν στελέχη του κεντροαριστερού και κεντροδεξιού χώρου, τα οποία είχαν ευρωπαϊκή εμπειρία και ήσαν εμποτισμένα από τα ευρωπαϊκά ιδεώδη της μεταπολεμικής περιόδου. Όμως, αντί ευρωπαϊκών μεταρρυθμίσεων, η Ελλάδα της μεταπολίτευσης επέλεξε τον δρόμο του επιδοτούμενου παρασίτου στην μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια. Τελικά δε, αντί να καλύψει το θεσμικό παραγωγικό και ανταγωνιστικό χάσμα που την χώριζε από την Ευρώπη των Εννέα στην αρχή και των Δεκαπέντε αργότερα, προτίμησε τον δρόμο της υπερκατανάλωσης με δανεικό χρήμα και κοινοτικές επιδοτήσεις, παρουσιάζοντας ταυτοχρόνως και ως «εθνικά υπερήφανο επίτευγμα» την μη τήρηση των κοινοτικών κανόνων και την προβληματική εισαγωγή της κοινοτικής εννόμου τάξεως στην αντίστοιχη ελληνική. Οι αντιδημοκρατικές, αντιευρωπαϊκές και αντιφιλελεύθερες δυνάμεις που πτώχευσαν την χώρα και διέλυσαν τον κοινωνικό ιστό, σήμερα, παρά την καταστροφή που προκάλεσαν, προετοιμάζουν και τον δεύτερο γύρο –αυτόν της οριστικής συντριβής και της ολοκληρωτικής πανώλους. Ιερό καθήκον κάθε Έλληνα φιλελεύθερου, σοσιαλδημοκράτη και πατριώτη είναι να αντισταθεί με νύχια και με δόντια στον βόρβορο, που καθημερινά φουσκώνει. Από την πτώχευση μπορούμε να βγούμε αποφεύγοντας την συντριβή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου