Όταν αποφασίστηκε να δημιουργηθεί μια ολοκαίνουργια παιδική χαρά σε προάστιο του Μονάχου κανείς δεν περίμενε το «αλλόκοτο» αυτό αποτέλεσμα.
«Πού είναι οι κούνιες;», «Τι έγιναν οι τσουλήθρες;», «Μαμά, τραμπάλες δεν έχει;» ήταν μερικά από τα αυθόρμητα ερωτήματα διά στόματος μικρών και μεγάλων!
Ο σχεδιασμός της παιδικής χαράς BUGA ανήκει στον αρχιτέκτονα Rainer Schmidt και είναι το λιγότερο πρωτοποριακός! Χωρίς παιχνίδια για τα παιδιά και με την απουσία των συνηθισμένων κατασκευών που υπάρχουν μέσα σε παρόμοιους χώρους, η παράξενη παιδική χαρά τράβηξε αμέσως τα βλέμματα.
Το μόνο που θα διακρίνει κάποιος στο εσωτερικό της είναι κόκκινο ταρτάν και καταπράσινο γρασίδι να δημιουργούν εντυπωσιακά μονοπάτια, καταλήγοντας σε υψώματα ή σε βαθουλώματα! «Μα δεν είναι ό,τι πιο παράξενο υπάρχει σε παιδική χαρά;», λέει ένας εκ των κατοίκων.
«Ο σκοπός μας ήταν να παραδώσουμε στον κόσμο κάτι διαφορετικό από αυτό που είχε μέχρι σήμερα. Για μένα είναι πιο σημαντικό να ανακαλύψουν τα παιδιά δικά τους παιχνίδια μέσα στην παιδική χαρά, να κοινωνικοποιηθούν μεταξύ τους και να παίξουν ελεύθερα…», επεξηγεί ο αρχιτέκτονας.
Και η αλήθεια είναι πως το τοπίο από μόνο του προκαλεί μικρούς και μεγάλους να το εξερευνήσουν
σπιθαμή προς σπιθαμή, να παίξουν ομαδικά παιχνίδια και να… χοροπηδήσουν πάνω κάτω και γύρω γύρω! Απίθανη ιδέα!
«Πού είναι οι κούνιες;», «Τι έγιναν οι τσουλήθρες;», «Μαμά, τραμπάλες δεν έχει;» ήταν μερικά από τα αυθόρμητα ερωτήματα διά στόματος μικρών και μεγάλων!
Ο σχεδιασμός της παιδικής χαράς BUGA ανήκει στον αρχιτέκτονα Rainer Schmidt και είναι το λιγότερο πρωτοποριακός! Χωρίς παιχνίδια για τα παιδιά και με την απουσία των συνηθισμένων κατασκευών που υπάρχουν μέσα σε παρόμοιους χώρους, η παράξενη παιδική χαρά τράβηξε αμέσως τα βλέμματα.
Το μόνο που θα διακρίνει κάποιος στο εσωτερικό της είναι κόκκινο ταρτάν και καταπράσινο γρασίδι να δημιουργούν εντυπωσιακά μονοπάτια, καταλήγοντας σε υψώματα ή σε βαθουλώματα! «Μα δεν είναι ό,τι πιο παράξενο υπάρχει σε παιδική χαρά;», λέει ένας εκ των κατοίκων.
«Ο σκοπός μας ήταν να παραδώσουμε στον κόσμο κάτι διαφορετικό από αυτό που είχε μέχρι σήμερα. Για μένα είναι πιο σημαντικό να ανακαλύψουν τα παιδιά δικά τους παιχνίδια μέσα στην παιδική χαρά, να κοινωνικοποιηθούν μεταξύ τους και να παίξουν ελεύθερα…», επεξηγεί ο αρχιτέκτονας.
Και η αλήθεια είναι πως το τοπίο από μόνο του προκαλεί μικρούς και μεγάλους να το εξερευνήσουν
σπιθαμή προς σπιθαμή, να παίξουν ομαδικά παιχνίδια και να… χοροπηδήσουν πάνω κάτω και γύρω γύρω! Απίθανη ιδέα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου