Το κρυστάλλινο φως του ουρανού...γραφει η Ιωαννα Καραμπουλακη

 

Καλημέρα ζωή 

Ανοίγοντας το παράθυρο της ψυχής

αναμένω το άπλετο φως να με σαγηνεύσει.

Φως λευκό καθαρό, δύναμη που εξουσιάζει

τη γη,τη ζωή,την ύπαρξη μας που... συνυπάρχει.

Καλημέρα ζωή,χαρούμενα παιδιά,νέοι που ταλαντεύεσται,

ηλικιωμένοι που η ωριμότητα σας

συγκλονίζει,ώριμοι που προσπαθείτε να συγκρατίσεται

τις αδαείς αρχές λαμπερές σαν παγωμένους κρυστάλλους.

Κρύσταλλα γλυπτά του πάγου,κρύο

άπλετο χιόνι,χαρίζουν παιδικές μνήμες 

αξέχαστες,όταν την ίδια εποχή 

τα περασμένα εκείνα χρόνια,συντροφιά

με το κρύο,το χιόνι,την ζεστή φλόγα

από τα ξύλα στο τζάκι αναμέναμε

το υπέρλαμπρο άστρο να φωτίσει

Χαρά,αγαλλίαση και συντροφιά οικογενειακής

ημέρες γιορτινές.ημέρες θαλπωρής,

ημέρες που το φαγητό πρωταγωνιστεί

και τα αισθήματα αγάπης από καρδιά 

πλουσιοπάροχα υπερισχύουν.

Πορευόμενοι από την ίδια διαδικασία,

σαν ζούμε,κάθε χρόνο,κληρονομία για τους 

νεότερους που συνυπάρχουν,

λησμονούμε τις ανθρώπινες αδυναμίες 

υπερνικούμε την λήθη των χαρούμενων 

στιγμών και επιδιώκουμε να

αναβιώσουμε τα όμοια,τα αστείρευτα

εκείνα αισθήματα που σαν υπήρχαν

καθημερινά όλα θα ήταν εκ διαμέτρου

διαφορετικά.

Γιορτές,Χριστούγεννα,φως άπλετο φως

στις ψυχές όλων,λυχνάρι στην χαρά

στην αλήθεια,στην αντίφαση των στιγμών

στην φτώχεια,στην παιδική στέρηση της γνώσης,

στην μυρολατρεία,στην ανυπαρξία της ζωής

Φως στον σκοπό της επιβίωσεις,

της ύπαρξης ζωής,του ανθρωπισμού της αγάπης.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ