Τα νησιά είναι αγαπημένος προορισμός για το Πάσχα. Έχουν ιδιαίτερα έθιμα που τηρούν μέχρι και σήμερα, όμορφα τοπία και φυσικά, θάλασσα.
Στην Πάρο, η παράδοση συναντά αυθόρμητα ...την κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα. Εδώ, μπορείτε να παρακολουθήσετε ...λειτουργίες σε μοναστήρια και μικρά ξωκλήσια και στη συνέχεια, να αλλάξετε τελείως σκηνικό και διάθεση και να απολαύσετε ένα μενού βραβευμένου εστιατορίου και ένα ποτό σε ένα μπαρ με σύγχρονο design. Όλα έχουν το χώρο τους στην Πάρο με την ίδια απλότητα.
Μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα γίνονται όλες οι «δουλειές»: βάφονται τα αυγά, ζυμώνονται τα τσουρέκια, οι πασχαλινές κουλούρες με τα κόκκινα αυγά για στολίδια, ψήνονται τα λαμπροκούλουρα ή αυγοκούλουρα και φυσικά, φτιάχνονται οι τυρόπιτες και τα τοπικά πασχαλινά γλυκά.
Η Πάρος, αν και είναι ένα από τα νησιά που συγκεντρώνει πάρα πολλούς επισκέπτες τους καλοκαιρινούς μήνες, έχει καταφέρει και έχει διατηρήσει τα έθιμα και τη θρησκευτική της ταυτότητα. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον συγκεντρώνει το γραφικό χωριό της Μάρπησσας που τιμά το Πάσχα με πολλά έθιμα και την πραγματική θρησκευτική κατάνυξη.
Την Μεγάλη Πέμπτη, μετά τη λειτουργία, οι γυναίκες του χωριού παραμένουν στην εκκλησία, στο ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, για να στολίσουν τον Eπιτάφιο -εκτός από τα λουλούδια που αγοράζουν, τον στολίζουν και με λουλούδια που φέρνουν από τους κήπους τους, όπως κρίνα και βιολέτες.
Την Μεγάλη Παρασκευή, στο χωριό έχουν ένα ιδιαίτερο έθιμο που κρατά σχεδόν 100 χρόνια. Παράλληλα με την περιφορά του Επιταφίου -που συνοδεύεται από χορωδία- στη διαδρομή σε διάφορα σημεία, ομάδες αναπαριστούν τα Πάθη του Χρηστού. Οι αναπαραστάσεις, μάλιστα, γίνονται σε άκρως κατανυκτική ατμόσφαιρα και με τη συμμετοχή εθελοντών που ξεπερνούν τους 100.
Το έθιμο αυτό ξεκίνησε κάπου το 1930 από τη δασκάλα Βασιλεία Καφούρου Ασονίτη στο πλαίσιο της συμμετοχής των παιδιών του σχολείου στους πασχαλινούς εορτασμούς. Το έκανε δηλαδή, ως ένα δρώμενο στο προαύλιο του σχολείου. Τότε τα διπλανά χωριά Πρόδρομος και Μάρμαρα δεν είχαν δικά τους σχολεία, οπότε τα παιδιά παρακολουθούσαν τα μαθήματα στη Μάρπησσα.
Βίωσαν αυτό το έθιμο στη Μάρπησσα και αργότερα, μετά το 1950, το μετέφεραν στα δικά τους χωριά. Πλέον, αντίστοιχο έθιμο γίνεται, εκτός από τα παραπάνω χωριά, στο Άσπρο Χωριό και στις Λεύκες, αν και η Μάρπησσα κρατά τα σκήπτρα. Επίσης, την Μεγάλη Παρασκευή, στο χωριό, μετά την αποκαθήλωση, έξω από την εκκλησία, οι οικογένειες αφήνουν τα «μεράσματα»,
δηλαδή νηστίσιμα γλυκά ή σύκα με σούμα για να συγχωρεθούν οι ψυχές των πεθαμένων συγγενών τους. Αντίστοιχα, στον Πρόδρομο προσφέρεται η ρεβυθάδα, ένα παριανό παραδοσιακό έδεσμα, με σκοπό να τιμηθεί η μνήμη των νεκρών.
Τα έθιμα του χωριού συνεχίζονται και την Κυριακή του Πάσχα. Το πρωί γύρω στις 11:30 ανήμερα του Πάσχα, γίνεται πανηγυρική λιτανεία, η οποία περνά από το σημείο των μύλων, όπου και γίνεται το «κάψιμο του Ιούδα». Η περιφορά συνεχίζεται προς την εκκλησία, όπου στον προαύλιο χώρο, στα σκαλοπάτια της κοινότητας, μικρά παιδιά ντυμένα αγγελάκια κάνουν αναπαράσταση της Ανάστασης.
Μόλις η λειτουργία τελειώσει, το ραντεβού δίνεται στο γήπεδο του χωριού, όπου στις 13:30 περίπου στήνεται μεγάλο γλέντι. Το γλέντι αυτό έχει καθιερωθεί από τα μέσα της δεκαετίας του ‘70 και συμμετέχουν ντόπιοι και επισκέπτες. Το κρασί ρέει άφθονο και στα πιάτα μπαίνει αρνάκι ψητό και πασχαλινά αυγά, όλα δωρεάν.
διέρχονται από τα σοκάκια του παραδοσιακού οικισμού, συναντώνται περνούν από το λιμάνι και καταλήγουν στην κεντρική πλατεία, όπου ξεκινά ένα «πανηγύρι» από κροτίδες και βεγγαλικά, ένα έθιμο που έχει τις ρίζες του στην εποχή των μπουρλοτιέρηδων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου