κατά του AIDS, επανέρχεται στο προσκήνιο η ιστορία του Μπίλι Μπο, του σχεδιαστή μόδας που υπήρξε ο πρώτος ..διάσημος Έλληνας, που πέθανε από τη νόσο τη δεκαετία του 1980.
Ο Μπίλι Μπο κατά κόσμον Βασίλης Κουρκουμέλης έφυγε από τη ζωή στις 13 Ιουνίου του 1987, σε ηλικία μόλις 33 ετών, αφήνοντας πίσω μια έντονη καλλιτεχνική πορεία και μια ιστορία.
Τον Ιανουάριο του ίδιου έτους, η δημοσιογράφος, Λένα Ζαννιδάκη δέχτηκε υπεραστικό τηλεφώνημα από την Αμερική. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο Μπίλι Μπο, ο οποίος βρισκόταν σε κρίσιμη κατάσταση, καθώς το AIDS είχε ήδη προσβάλει σοβαρά τον οργανισμό του. Ζήτησε να της παραχωρήσει μία τελευταία συνέντευξη στο περιοδικό «Ταχυδρόμος», όταν θα επέστρεφε στην Ελλάδα, και την παρακάλεσε να τον επισκεφτεί μόνη της, χωρίς φωτογράφους. Όπως αφηγήθηκε η ίδια αργότερα στη «Μηχανή του Χρόνου», το πρόσωπό του ήταν καταβεβλημένο και δεν θύμιζε σε τίποτα τον άνθρωπο που πριν από λίγο καιρό εμφανιζόταν σε εξώφυλλα περιοδικών.
Λίγο πριν από τα εγκαίνια καταστήματός του στη Νέα Υόρκη, ο σχεδιαστής άρχισε να μην αισθάνεται καλά. Απουσίασε από τα εγκαίνια και προχώρησε σε πολλαπλές ιατρικές εξετάσεις. Όταν έλαβε την τελική διάγνωση, απομονώθηκε και ταξίδεψε στο Παρίσι αναζητώντας θεραπείες.
Τα νέα όμως ταξίδεψαν γρήγορα στην Ελλάδα και, σύμφωνα με μαρτυρίες του Μάκη Τσέλιου, δημοσιογράφοι τον αναζητούσαν σε νοσοκομεία του Παρισιού, ενώ παράλληλα κυκλοφόρησαν ψευδείς φήμες ότι είχε ήδη πεθάνει. Ο ίδιος επέμενε να επιστρέψει στην Ελλάδα και μετακόμισε προσωρινά με τον Μάκη Τσέλιο σε σπίτι στο Καβούρι.
Στη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο Μπίλι Μπο στη Λένα Ζαννιδάκη είχε εκφράσει την αγανάκτησή του για τη διασπορά ψευδών ειδήσεων, ενώ παράλληλα είχε εκφράσει τη σωματική και ψυχική κατάρρευση που ένιωθε.
Πιο αναλυτικά, είχε δηλώσει: «Να προσπαθείς να αντλήσεις κουράγιο από το βλέμμα ενός γιατρού, να εκλιπαρείς από μέσα σου και φωναχτά τον κάποιο Θεό να σε λυτρώσει από τον εφιάλτη που ζεις και εκεί ανάμεσα στον ανελέητο πόνο, στην πικρή αλήθεια και σε κάποιες αμυδρές ελπίδες, να μαθαίνεις πως είσαι ήδη νεκρός.
Τι είδους πλάσματα είναι μερικοί από εσάς τους δημοσιογράφους. Έχουν καρδιά, αισθήματα; Μετράνε τον πόνο, το έγκλημα, τη βία, την αρρώστια με την αράδα;
Κρεμάνε την επιτυχία τους σε μεγάλους παραπλανητικούς τίτλους και τους αρκεί μια φήμη για να γράψουν σίριαλ συχνά κακής ποιότητας: η διασταύρωση της είδησης, για να βγει κάπου η αλήθεια, δεν θα έπρεπε να είναι πολυτέλεια. Ένα κάποιο τηλεφώνημα, μια ασήμαντη κουβέντα με κάποιους που δηλώνουν πηγές δε νομίζω ότι είναι αρκετά για να βγει το θέμα.
Κι όταν πρόκειται για ντόπια άχρωμα κοσμικό-κοινωνικά γεγονότα ας γράψουν ό,τι θέλουν. Όταν όμως παίζεται η ζωή, η καριέρα ενός ατόμου και η επαγγελματική επιβίωση δεκάδων άλλων, δεν το χειρίζεσαι αβασάνιστα. Δεν πετάς λάσπες για να εντυπωσιάσεις, δε γράφεις με βάση τις φήμες για να πουλήσεις κάποια φύλλα. Είναι πράξη ανέντιμη και αξιόποινη».
Τα φτωχικά παιδικά χρόνια και η διεθνής καριέραΠροερχόμενος από φτωχή οικογένεια, ο Μπίλι Μπο γεννήθηκε το 1954 στα Καμίνια του Πειραιά και μεγάλωσε σε εργατική και πολύτεκνη οικογένεια. Όταν γνώρισε τον Μάκη Τσέλιο ήταν 16 ετών, εργαζόταν ως χορευτής σε μπουάτ της Πλάκας και παράλληλα σπούδαζε.
Οι δυο τους δημιούργησαν επιχείρηση εισαγωγής αρωμάτων από τη Γαλλία και, δύο χρόνια αργότερα, άνοιξαν μια μπουτίκ υψηλής ραπτικής στο κέντρο της Αθήνας, η οποία ονομάστηκε «Billy Bo», όνομα που στη συνέχεια ο Βασίλης Κουρκουμέλης υιοθέτησε και έγινε γνωστός εντός και εκτός Ελλάδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου