¨ πονηρούλη…¨ έχουν γνώση οι φύλακες…
Φίλε μου Κατερινιώτη και κρυμμένε ΝεοΔημοκράτη, αν πραγματικά ήσουν φίλος και της Νέας Δημοκρατίας και της ήρεμης πολιτικής ζωής της Πατρίδας μας, δεν θα έστελνες αυτή την ώρα αυτό το κείμενο. Αυτά μπορούσες να τα πεις και να τα γράψεις κάποια άλλη στιγμή. Σε μια πιο γόνιμη και πολιτικά αποδοτική περίοδο.
Σήμερα πλέον είναι ολοφάνερο, ότι
· δε σε τρομάζει η Οικογενειοκρατία, αλλά σε ταλαιπωρεί ακόμη το Μητσοτακικό Σύνδρομο του ΄90. Το Σύνδρομο που δυστυχώς δεν ξεπέρασε ακόμη, κανένας ΠρασινοΙδεολόγος Εξουσιαστής.
· δε μπορείς να ξεπεράσεις ακόμη εκείνη την Ιστορική εικόνα του δίδυμου Μητσοτάκη–Θεοδωράκη στην κεντρική Ομιλία της Κατερίνης τον Οκτώβρη του ΄89.
· δε μπορείς να ξεπεράσεις, ότι εκείνο το κυνηγητό εναντίον του Μητσοτάκη με τις βρώμικες φωτογραφίες και τους προβο-κατόρικους χαρακτηρισμούς μετατράπηκε για σένα σε αργή, μακρόσυρτη και βασανιστική πορεία της Νέας Δημοκρατίας προς τη μεγαλειώδη Νίκη.
· δε μπορείς να ξεπεράσεις ακόμη ότι ξεκολλήσατε απ΄ τη κομματική καρέκλα των συμφερόντων σας.
Αν πρόσεξες σ΄ αυτά που έγραψες πριν λίγο καιρό (και επανέρχεσαι μεθοδευμένα) στο ¨ΠΙΕΡΙΟΙ¨ σ΄ ενοχλεί μάλλον περισσότερο η Νέα Δημοκρατία και λιγότερο το ΠΑΣΟΚ. Σαφώς και δεν θα ήθελες για αρχηγό της Γαλάζιας Παράταξης Μητσοτάκηδες ή Καραμανλήδες, γιατί αυτοί μπόρεσαν και χάλασαν τη σούπα και μάλιστα σε στιγμές μεγάλων γλεντιών (Τσοβόλα δώστα όλα – υπόθεση Κοσκωτά - Βίλλα στην Εκάλη - Χρηματιστήριο κλπ ). Και βέβαια δεν φοβάσαι τον Σαμαρά, ή τον Ψωμιάδη γιατί ξέρεις καλά ότι θα είναι εύκολοι αντίπαλοι και γρήγορα αναλώσιμοι.
Μόνο η Ντόρα είναι από Οικογένεια; και απεχθάνεσαι την οικογενειοκρατία; ή μήπως η Ντόρα έχει πίσω της μια βαριά Ιστορία που πιθανόν να μετατρέπεται μέρα με τη μέρα σε εμπειρία και πολιτική ικανότητα ιδιαίτερα επικίνδυνη για το πολιτικό σου στρατόπεδο;
Αν αγαπητέ μας φίλε αγωνιούσες πραγματικά για το θέμα της Οικογενειοκρατίας έπρεπε ως τώρα να είχες γράψει σελίδες και σελίδες διαμαρτυριών. Σου δόθηκαν ευκαιρίες τόσο εξ αιτίας των Αρχηγών όσο και εξ αιτίας των Βουλευτών. Τότε γιατί σιωπούσες;
Αν δεν ήσουν πονηροβαλμένος, αλλά ένας ειλικρινής και πραγματικός ΝεοΔημοκράτης θα ανέφερες τις απόψεις σου και θα μας σεβό-σουν. Τουλάχιστον δεν θα μας έδινες γραμμή, ποιόν να στηρίξουμε και ποιόν να καταψηφίσουμε. Αν δεν ήσουν τόσο αφελής, θα σεβόσουν τη στιγμή και θα συμμετείχες στα κομματικά όργανα την ώρα που έπρεπε. Τότε που ήσουν; Γιατί αν κάπου υπήρχες και πραγματικά αγωνιούσες για την Παράταξη, κάπου θα σε συναντούσα, κάπου θα σε έβλεπα, σήμερα θα σε ήξερα.
Σήμερα δε σε ξέρω. Και δε θα σε γνωρίζω κι αύριο ταπεινέ μου πράσινε συναγωνιστή, γιατί δεν έχεις τη δύναμη να πεις ούτε το όνομά σου. Ποιόν φοβάσαι; εσύ που αγωνίζεσαι τόσο πολύ για τα δίκαια και τα θεμιτά γιατί συνεχίζεις να κρύβεσαι; Οι επι-τυχίες, οι αλλαγές για το καλύτερο, οι μεταρρυθμίσεις θέλουν αγώνες. Και οι αγώνες θέλουν αγωνιστές. Αν είσαι κρυμμένος θα αγωνίζεσαι μόνος σου. Μα ¨ένας κούκος μόνος, ποτέ δε φέρνει Ανοιξη¨. Εκτός κι αν είσαι απλά ένας προσχολικός πονηρούλης, κάτι που δείχνει η συμπεριφορά σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου