Ζούμε πλέον στον αστερισμό της βίας.

Ζούμε πλέον στον αστερισμό της βίας. Μοιάζει σαν να έχουμε εισέλθει σ΄ ένα νέο Μεσαίωνα όπου η ζωή ορίζεται από ανεξέλεγκτες καταστάσεις ομαδικής αλλά κυρίως ατομικής βίας. Οι μεγάλοι πόλεμοι όπως τους ξέραμε φαίνεται ότι τελείωσαν. Εκεί δηλαδή όπου η συλλογική βία έβρισκε ένα ευγενές άλλοθι για να ικανοποιηθούν τα ζωώδη ένστικτα και να επιβραβευθούν- τουλάχιστον - οι νικητές.
Τώρα οι πόλεμοι γίνονται με οικονομικούς δολοφόνους ή....
..
κατακτητές με γραβάτα. Οι στρατιές δεν παρατάσσονται και η κρυμμένη βία συσσωρεύεται σαν ηλεκτρισμός που συγκρατείται και εμφανίζεται ατομικά με πολλούς και διάφορους άγριους τρόπους.

Το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ. Γιατί είναι το απόλυτο ομαδικό άθλημα και επιπλέον οι θεατές συμμετέχουν με την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να κατευθύνουν το παιχνίδι εκ του ασφαλούς από τη θέση της κερκίδας. Από τον καιρό των χούλιγκαν ως τις ημέρες μας είδαμε το ποδόσφαιρο να μετατρέπεται σιγά σιγά σε μαζική εκτονωτική αρένα ρωμαϊκών προδιαγραφών, ανεξάρτητα από τον ίδιο τον αγώνα και ανεξάρτητα καμιά φορά και από το αποτέλεσμα της αναμέτρησης.
Αρκεί να βρεθούν αντίπαλες ομάδες φανατικών και να αρχίσουν να αλληλοβρίζονται, να αλληλομαχαιρώνονται και άλλες φορές σε φονικά ραντεβού, πριν ή μετά τον αγώνα, να επιδίδονται σε αιματηρές μάχες «κι όποιον πάρει ο χάρος».

Γιατί όλα αυτά; Ο καθένας μας είναι άθροισμα πολλών πραγμάτων, αλλά κυρίως είμαστε το ανώτερό μας ή το κατώτερό μας Εγώ. Το Εγώ των ενστίκτων, της βίας, του εγωισμού και της ανεξέλεγκτης επιθετικότητας, το οποίο προέρχεται από το ζωώδες βαθύτερό μας σκότος, σε αντίθεση με το ανώτερό μας Εγώ, το οποίο προέρχεται από την καλοσύνη, την ηπιότητα και το ακατάλυτο Φως.
Σας θυμίζω ότι την ίδια στιγμή που αγανακτισμένα άτομα κτυπούσαν τον Μπάγεβιτς και μετά έτρεχαν να κρυφτούν μέσα στη ζούγκλα (στους φανατικούς ομοίους τους, ήθελα να πω) άνθρωποι από την άλλη μεριά του ουρανού δίνουν τον χρόνο τους και την αγάπη τους σε αυτούς που υποφέρουν, χωρίς να ζητούν ανταπόδοση.

Ο,τι πεπρωμένο και να μας δίνει ο Θεός, η αγάπη ή το μίσος που στέλνουμε με τις πράξεις μας ανήκει απολύτως στην ανθρώπινη βούληση. Είναι ατομική ευθύνη.
Το κακό, η βία, η επιθετικότητα και ο φθόνος διαταράσσουν τον συμπαντικό νόμο της αρμονίας. Γιατί το κακό γεννάει κακό. Η βία γεννάει βία και το μίσος γεννάει μίσος.
Ενώ (για τις αγαθές ψυχές το γράφω) το καλό γεννάει καλό και πάντα η καλοσύνη γεννάει αγάπη και λύτρωση.
Ο καθείς επιλέγει...
Γιάννης Σμαραγδής
tovima







Εδώ γράφουμε αυτά που θέλουμε να εμφανίζονται μετά το Διαβάστε περισσότερα.