την αναγκαιότητα ύπαρξης ή όχι, του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ. Είναι από τις φορές που καλείσαι να αποφασίσεις κάτω από το βάρος της τελευταίας ευκαιρίας, στην προκειμένη μάλιστα περίπτωση, της « εσχάτης» ευκαιρίας. Ηττημένοι σήμερα ηθικά και πολιτικά, κανένας μας στο ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα όσοι έχουν ασκήσει εξουσία, δεν μπορεί να σωπαίνει, να αποποιείται ευθυνών, πόσο μάλιστα να δραπετεύει, ή να ξορκίζει απλά το παρελθόν. Τούτη την ώρα της πολιτικής αποκαθήλωσης του Κινήματος μας και της διαφαινόμενης διαδοχής του παραδοσιακού χώρου της κεντροαριστεράς από άλλες πολιτικές δυνάμεις , το ΠΑΣΟΚ οφείλει τουλάχιστον να κάνει την αυτοκριτική του. Όλοι όσοι συμμετείχαμε λιγότερο ή περισσότερο στη διαχείριση πραγμάτων στο κόμμα και κυρίως στην κυβέρνηση, είμαστε συνυπεύθυνοι κατά το αναλογούν, για τη σημερινή πολιτική ήττα του ΠΑΣΟΚ, με το μεγάλο βέβαια μερίδιο να ανήκει στις ηγεσίες του. Είναι επιτέλους η ώρα να μιλήσουμε καθαρά για τη διαδρομή του καθενός μας με ονοματεπώνυμο. Να προσδιορίσουμε ευθύνες προσώπων, επιλογών και χειρισμών. Ιδιαίτερα την κρίσιμη περίοδο, πριν και μετά του μνημονίου. Αυτό σήμερα στο ΠΑΣΟΚ κανένας δεν μπορεί και δεν δικαιούται να το κάνει μόνος του, όσο ψηλά και αν βρίσκεται. Ούτε τα θεσμικά από το καταστατικό μας όργανα απέδειξαν ότι είναι ικανά να το κάνουν. Το δικαίωμα αυτό ανήκει αποκλειστικά στη βάση της παράταξης μας. Σε όλους εκείνους που αυτή τη δύσκολη περίοδο έμειναν όρθιοι, αλλά και σε εκείνους, που χωρίς ιδιοτέλεια βρέθηκαν συγκυριακά σε άλλους πολιτικούς χώρους, εξ αιτίας των δυσβάσταχτων και λαθεμένων πολιτικών που ακολούθησε το ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια. Αγαπητοί φίλοι και φίλες Είναι γεγονός πως ο κόσμος που πίστεψε και στήριξε χρόνια το ΠΑΣΟΚ, αισθάνεται σήμερα ιδιαιτέρα ταπεινωμένος, προδομένος και απογοητευμένος. Παρόλα αυτά ελπίζει και περιμένει. Δεν μπορεί να αποδεχτεί ότι επήλθε το τέλος της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης. Περιμένει όμως πρωτοβουλίες και αλλαγές ουσίας. Το ΠΑΣΟΚ δεν θα αλλάξει, αλλάζοντας τα σύμβολα, τις ακτίνες του ήλιου, ακόμα και το όνομα, όπως μερικοί προτείνουν. Απαιτούνται ριζικές και σε βάθος αλλαγές, όπως, Επαναθεμελίωση της χαμένης ταυτότητας Επανακαθορισμός των προοδευτικών επιλογών που χάθηκαν από τη συντηρητική στροφή και τους συμβιβασμούς των τελευταίων χρόνων. Επιστροφή στη λαϊκή βάση, επανασύνδεση με τις κοινωνικές δυνάμεις. Απογαλακτισμός από τον κρατισμό και τον κυβερνητισμό που διακατέχει πολλά μας στελέχη. Πραγματική και σε βάθος αυτοκάθαρση. Είναι γνωστοί πια οι πλουτήσαντες, ελέω ΠΑΣΟΚ. Αυτά τα ζητήματα οφείλουν να ξεκαθαριστούν στο προσεχές συνέδριο. Ένα συνέδριο ανοιχτό, δημοκρατικό, με την πραγματική έννοια του όρου. Ένα συνέδριο που θα θέσει από μηδενική βάση όλα τα ζητήματα, οργανωτικά, προγραμματικά, θεσμικά. Ένα συνέδριο που θα έχουν λόγο και δικαίωμα συμμετοχής, όσες δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατικής αριστεράς, του ριζοσπαστικού κέντρου, της οικολογίας, των κινημάτων εθελοντισμού , το επιθυμούν. Ένα συνέδριο, ανοιχτό σε όσους νιώθουν ότι μπορούν να παλέψουν για ένα πραγματικά νέο ΠΑΣΟΚ, σε όσους θεωρούν ότι εκφράζουν κάτι καινούριο, συγγενικό με τις ιδεολογικές καταστατικές μας αρχές. Ανοιχτό ακόμα σε όσους θέλουν να εκφωνήσουν τον επιτάφιο λόγο τους. Ένα συνέδριο χωρίς προαποφασισμένες αποφάσεις και επιλογές. Ένα συνέδριο συντακτικό, προγραμματικό, ιδρυτικό, ανανέωσης προσώπων, αναγέννησης της παράταξης. Ένα συνέδριο από το οποίο θα εξαρτηθεί… Αν προχωρήσουμε σε ένα κόμμα, στα πρότυπα των ευρωπαϊκών κομμάτων της δημοκρατικής αριστεράς. Αν τολμήσουμε ένα κόμμα ομοσπονδιακού χαρακτήρα. Αν καταλήξουμε σε ένα κόμμα με συλλογική ηγεσία και διακριτούς ρόλους. Αν παραμείνουμε αρχηγικό κόμμα ή θα επιλέξουμε το μοντέλο ευρωπαϊκών κομμάτων , όπου ο υποψήφιος πρωθυπουργός δεν είναι απαραίτητα ο πρόεδρος του κόμματος. Και κυρίως, Αν αποφασίσουμε την αυτόνομή μας ύπαρξη ως πολιτικού φορέα, που θα επιδιώξει την ανασύνταξη του προοδευτικού χώρου, Αν καλέσουμε τις άλλες πολιτικές δυνάμεις του λεγόμενου προοδευτικού χώρου, στην προοπτική δημιουργίας της συνιστώσας και κυβερνώσας κεντροαριστεράς, Αν τελικά παραμείνουμε θιασώτες και υποστηρικτές της νέας κεντροδεξιάς κυβερνώσας προοπτικής, όπως την επιθυμούν σήμερα τα οικονομικά κέντρα αποφάσεων και ήδη την έχουν επιβάλει, ας ελπίσουμε, προσωρινά. Σε όλα αυτά τα ερωτήματα θα πρέπει στο επερχόμενο συνέδριο να πάρουμε καθαρή θέση. Είναι η ώρα συντρόφισσες και σύντροφοι, της πραγματικής αναγέννησης σε όλα. Πραγματική όμως αναγέννηση σημαίνει, θάνατος στο γερασμένο και παλιό και ξαναγέννηση του καινούριου και ελπιδοφόρου.. Από την ίδια βέβαια μήτρα των αξιών αλλά με εντελώς νέα ταυτότητα. ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΕΙΝΑΙ Η ΕΣΧΑΤΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ, Ή ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΟΙΟΥΜΕ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ, Ή ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ. Κατερίνη 26 Ιανουαρίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου