της Ιωαννας Καραμπουλακη
Κάθε φορά που ξημερώνει
η ίδια αίσθηση πλέον τη ζωή σου ζώνη
περιμένεις να αλλάξει κάτι
Με κόκκινα σύννεφα η ανατολή υπάρχει
με τραγούδια δικά της η φύση άρχει
τη λογική σου ξεκαθάρισε με σοφία
που αιώνες αφομοιώνεις από διδασκαλία.
Από τον λήθαργο ξύπνα εξ αρχής
μακριά από σκιρτίματα ανεύθυνης πηγής
εφάμιλλα παιχνίδια απλώνονται παντού
η ηττοπάθεια της νίκης δεν χωρά στον νου.
Όμως το πείραμα της ζωής συνεχίζει
η άρχουσα τάξη νέους νόμους θεσπίζει
με γνώμονα άραγε το πνεύμα τη σοφία
ή ποιος άρχων θα αναλάβει τα ηνία;
Τεχνοτρoπίες της καθημερινότητας ακροβατούν
πάλλονται όλα,συγκρούονται υπνοβατούν
ξέσπασμα ζωής τα αισθήματα με πίστωση
άραγε πότε θα ανακαλύψεις τη λύτρωση;
Σκοπός είναι να διακρίνεις τα μηνύματα
μην επιτρέπεις τον εαυτό σου να χάνεται στα κύματα
που ανελέητα συγκυβερνούν,οδηγούν στη ήττα
με ακτίνες ασπίδα φώτισε το ξύπνημα
από τη σκοτεινή σου νύχτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου