Αρχικά διαπιστώνεται η εκτόξευση της φαρμακευτικής δαπάνης από 1,94 δισ. το 2003 (1,12% του ΑΕΠ κοντά στον μέσο όρο της Ε.Ε.) φτάνει το 2009 τα 5,1 δισ., δηλαδή το 2,20% του ΑΕΠ.
Αύξηση 163,28%. Βασικός λόγος... αυτής της κατακόρυφης εκτόξευσης ήταν η κατάργηση της λίστας των συνταγογραφούμενων φαρμάκων.
Μια απλή ιατρική συνταγή αρκούσε, ενώ υπήρχε πλήρης ανυπαρξία ηλεκτρονικής συνταγογράφησης και μηχανογραφικών συστημάτων, με αποτέλεσμα την απουσία ελέγχου.
Το 35% ποσοστό κέρδους στα φάρμακα και η κυκλοφορία μεγάλου αριθμού νέων ακριβών φαρμάκων αύξησε τρομακτικά τις δημόσιες δαπάνες.
Το 2005 ορίστηκε με νόμο ότι η χονδρική τιμή του φαρμάκου θα υπολογίζεται με τον μέσο όρο των τριών χαμηλότερων τιμών του φαρμακευτικού προϊόντος στις χώρες της Ε.Ε., ενώ αφαιρέθηκε η Ελβετία από τις χώρες αναφοράς.
Επίσης, με Υπουργική Απόφαση (2005) δόθηκε η δυνατότητα να τιμολογείται ένα νέο πρωτότυπο φάρμακο και στην Ελλάδα αρκεί να κυκλοφορούσε σε δυο άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ
