Εσείς, τι σκέφτεστε για τα Χριστούγεννα;

Χριστίνα Πουτέτση 

 

Ζητούμενο, τελικά, δεν είναι αν θα γιορτάσουμε, όπως έχουμε συνηθίσει. Γλεντώντας έξω ή στο σπίτι με οικείους και φίλους. Αλλά, 

αν θα είμαστε στη ζωή και υγιείς, ώστε να γιορτάσουμε – και μαζί τους - την κάθε μέρα, απαλλαγμένοι από αυτή την υγειονομική απειλή 

Εφτασε– αισίως –ο μήνας τους. Συνηθισμένοι..
στο εορταστικό κλίμα όλη μας τη ζωή. Χριστούγεννα, φέτος. Δηλαδή, τι Χριστούγεννα; Μετά την καταγραφή των ημερήσιων κρουσμάτων, του αριθμού των διασωληνωμένων και των θανάτων στα δελτία ειδήσεων, ο δημόσιος διάλογος στρέφεται στο «πώς θα γιορτάσουμε φέτος τα Χριστούγεννα».

 Θα ανοίξει η εστίαση; Θα επιτραπούν τα ταξίδια εκτός νομού; Θα λειτουργήσουν τα χιονοδρομικά; Τα κλαμπ, τα μπαρ και τα μπουζούκια, θα είναι κλειστά. Αυτό λέγεται από τώρα με σιγουριά. Να έχουμε μια αφετηρία. Εσείς, δηλαδή, τι σκέφτεστε για τα Χριστούγεννα; Με βάση τα δεδομένα που ζούμε. Οχι με βάση τι θα θέλαμε, αν οι συνθήκες ήταν οι περυσινές. 

Γιατί, αν ήταν πέρυσι, θα καταλάβαινα τη διάθεση για χιονοδρομικό και κοζερί στο σαλέ, συνοδεία μιας πιπεράτης σοκολάτας. Θα καταλάβαινα την εκδρομή στην Αράχοβα, με όλα τα παρελκόμενα που σημαίνουν συγχρωτισμό και συνωστισμό μετά μουσικής ή φαγητού. Θα καταλάβαινα επίσης τα σχέδια στις παρέες για μπουτίκ ξενοδοχεία στη Βυτίνα, στο Περτούλι, στα Ζαγοροχώρια, στο Νυμφαίο, στο Καρπενήσι.

Θα είχε λογική να συζητάμε για τα ρεβεγιόν. Στο σπίτι ή έξω. Για τα εορταστικά brunch. Για τα καλέσματα και τις γιορτές. Για τα τραπέζια και τις μαζώξεις. Για τα δώρα των γιορτών και τα ραντεβού συν γυναιξί και τέκνοις στα εμπορικά κέντρα. Ο μήνας τους είναι. Αλίμονο. Τώρα τι συζητάμε; Αν θα μαζευτούμε και πόσοι θα είμαστε και πού θα πάμε; 

Πώς; Σήμερα στέλνουμε μηνύματα με νούμερα για να βγούμε από το σπίτι. Σε 20 μέρες τι θα έχει αλλάξει τόσο; Θα ξαναβρεθούμε σε σπίτια ή σε εστιατόρια, θα βγάλουμε τη μάσκα και θα αγκαλιαστούμε; Θα συζητάμε στις ροτόντες, ανέμελα, απολαμβάνοντας την ατμόσφαιρα και το γεύμα μας; Αρκεί να υπάρχουν απολυμαντικά και συσκευές αποστείρωσης.

 Και όταν γυρίσουμε σπίτι, θα βγάλουμε στο μπαλκόνι ό,τι έχουμε φορέσει. Τι κέφι! Θα κάνει «παύση» ο ιός, ώστε να τα κάνουμε όλα αυτά και να επανέλθουμε; Σοβαρά, τώρα. Τι από όλα τα παραπάνω μπορεί να γίνει;

Γιατί, ή «κάνεις Χριστούγεννα» ή δεν κάνεις. Γιατί δεν μπορεί δέκα μήνες τώρα να μην έχουν γίνει αντιληπτά τα χαρακτηριστικά αυτής της πανδημίας. 

Εκτός αν σκέφτεσαι σαν κακομαθημένο. Η covid-19 διέκοψε κάθε φυσική επαφή, άλλαξε όλες τις αυτονόητες συνήθειες και οδήγησε βίαια στην απομόνωση. Ακόμα και μεταξύ ηλικιωμένων γονιών και παιδιών. Με επιστημονική οδηγία. 

Δεν είναι ούτε επιθυμητό, ούτε ευχάριστο. Αυτή όμως προτάσσεται ως η μόνη προσωρινή λύση, μέχρι τη θεραπεία ή το εμβόλιο. Η covid-19 έδειξε, με την επαναφορά του ισχυρότερου δεύτερου κύματος, ότι δεν ξεγελιέται. Απέδειξε σε πολίτες και αξιωματούχους, ότι δεν υπάρχει συντομότερος δρόμος, από την πειθαρχία.

Και ότι η χαλάρωση, η ανεύθυνη επιείκεια και η παθητική ανοχή, έχουν συνέπειες που τελικά θέτουν όλους σε κίνδυνο. Το δεύτερο lockdown είναι φωτεινό παράδειγμα. Γιατί το ζητούμενο, τελικά, δεν είναι αν θα γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, όπως έχουμε συνηθίσει. Ο καθένας με τον τρόπο του, τέλος πάντων. 

Γλεντώντας έξω ή στο σπίτι με τους οικείους και τους φίλους. Αλλά αν θα είμαστε στη ζωή και υγιείς, ώστε να γιορτάσουμε – και μαζί τους – την κάθε μέρα, απαλλαγμένοι από αυτή την υγειονομική απειλή.  

Εφτασε– αισίως –ο μήνας τους. Συνηθισμένοι στο εορταστικό κλίμα όλη μας τη ζωή. Χριστούγεννα, φέτος. Δηλαδή, τι Χριστούγεννα; 

Μετά την καταγραφή των ημερήσιων κρουσμάτων, του αριθμού των διασωληνωμένων και των θανάτων στα δελτία ειδήσεων, ο δημόσιος διάλογος στρέφεται στο «πώς θα γιορτάσουμε φέτος τα Χριστούγεννα». 

Θα ανοίξει η εστίαση; Θα επιτραπούν τα ταξίδια εκτός νομού; Θα λειτουργήσουν τα χιονοδρομικά; Τα κλαμπ, τα μπαρ και τα μπουζούκια, θα είναι κλειστά. Αυτό λέγεται από τώρα με σιγουριά. Να έχουμε μια αφετηρία. Εσείς, δηλαδή, τι σκέφτεστε για τα Χριστούγεννα; Με βάση τα δεδομένα που ζούμε. 

Οχι με βάση τι θα θέλαμε, αν οι συνθήκες ήταν οι περυσινές. Γιατί, αν ήταν πέρυσι, θα καταλάβαινα τη διάθεση για χιονοδρομικό και κοζερί στο σαλέ, συνοδεία μιας πιπεράτης σοκολάτας. Θα καταλάβαινα την εκδρομή στην Αράχοβα, με όλα τα παρελκόμενα που σημαίνουν συγχρωτισμό και συνωστισμό μετά μουσικής ή φαγητού.

 Θα καταλάβαινα επίσης τα σχέδια στις παρέες για μπουτίκ ξενοδοχεία στη Βυτίνα, στο Περτούλι, στα Ζαγοροχώρια, στο Νυμφαίο, στο Καρπενήσι. Θα είχε λογική να συζητάμε για τα ρεβεγιόν. Στο σπίτι ή έξω. Για τα εορταστικά brunch. Για τα καλέσματα και τις γιορτές. 

Για τα τραπέζια και τις μαζώξεις. Για τα δώρα των γιορτών και τα ραντεβού συν γυναιξί και τέκνοις στα εμπορικά κέντρα. Ο μήνας τους είναι. Αλίμονο. Τώρα τι συζητάμε; Αν θα μαζευτούμε και πόσοι θα είμαστε και πού θα πάμε; Πώς; Σήμερα στέλνουμε μηνύματα με νούμερα για να βγούμε από το σπίτι. 

Σε 20 μέρες τι θα έχει αλλάξει τόσο; Θα ξαναβρεθούμε σε σπίτια ή σε εστιατόρια, θα βγάλουμε τη μάσκα και θα αγκαλιαστούμε; 

Θα συζητάμε στις ροτόντες, ανέμελα, απολαμβάνοντας την ατμόσφαιρα και το γεύμα μας; Αρκεί να υπάρχουν απολυμαντικά και συσκευές αποστείρωσης. Και όταν γυρίσουμε σπίτι, θα βγάλουμε στο μπαλκόνι ό,τι έχουμε φορέσει.

 Τι κέφι! Θα κάνει «παύση» ο ιός, ώστε να τα κάνουμε όλα αυτά και να επανέλθουμε; Σοβαρά, τώρα. Τι από όλα τα παραπάνω μπορεί να γίνει; Γιατί, ή «κάνεις Χριστούγεννα» ή δεν κάνεις. Γιατί δεν μπορεί δέκα μήνες τώρα να μην έχουν γίνει αντιληπτά τα χαρακτηριστικά αυτής της πανδημίας. Εκτός αν σκέφτεσαι σαν κακομαθημένο. 

Η covid-19 διέκοψε κάθε φυσική επαφή, άλλαξε όλες τις αυτονόητες συνήθειες και οδήγησε βίαια στην απομόνωση. Ακόμα και μεταξύ ηλικιωμένων γονιών και παιδιών. Με επιστημονική οδηγία. Δεν είναι ούτε επιθυμητό, ούτε ευχάριστο. Αυτή όμως προτάσσεται ως η μόνη προσωρινή λύση, μέχρι τη θεραπεία ή το εμβόλιο. Η covid-19 έδειξε, με την επαναφορά του ισχυρότερου δεύτερου κύματος, ότι δεν ξεγελιέται. 

Απέδειξε σε πολίτες και αξιωματούχους, ότι δεν υπάρχει συντομότερος δρόμος, από την πειθαρχία. Και ότι η χαλάρωση, η ανεύθυνη επιείκεια και η παθητική ανοχή, έχουν συνέπειες που τελικά θέτουν όλους σε κίνδυνο. Το δεύτερο lockdown είναι φωτεινό παράδειγμα. Γιατί το ζητούμενο, τελικά, δεν είναι αν θα γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, όπως έχουμε συνηθίσει. 

Ο καθένας με τον τρόπο του, τέλος πάντων. Γλεντώντας έξω ή στο σπίτι με τους οικείους και τους φίλους. Αλλά αν θα είμαστε στη ζωή και υγιείς, ώστε να γιορτάσουμε – και μαζί τους – την κάθε μέρα, απαλλαγμένοι από αυτή την υγειονομική απειλή. 

Εκτός, αν τα Χριστούγεννα τα αντιλαμβανόμαστε – κακομαθημένα – σαν το προσωπικό μας σόου που ακυρώνεται. Ομως, τα εφήμερα γλέντια, όλη αυτή τη χρονιά, οδήγησαν νομοτελειακά σε δυσάρεστα πισωγυρίσματα. 

Ας εστιάσουμε στην ευχή. Καλές γιορτές, με υγεία. 

Πηγή: Protagon.gr