Σαμαράς...Ναι στον διάλογο με την Τουρκία, όχι στην παράδοση... ΛΟΓΙΑ ΠΑΧΙΑ ....ΑΝΤΕ ΚΑΛΑ ...ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΣΕ ΑΡΕΣΕ ΚΑΙ Η ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΣΛΑΒΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ...ΚΥΡΙΑΚΟ ΕΣΥ ΤΑ ΞΕΡΕΙΣ ΑΠΟ ΠΡΩΤΟ ΧΕΡΙ...Έριξε την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας..

 

Πώς έριξε ο Σαμαράς τον Μητσοτάκη - Το θρίλερ του 1993..

Η 8η Σεπτεμβρίου....

Σημασία έχει ότι το τριήμερο 7-9 Σεπτεμβρίου 1993, το μέχρι πρότινος αγαπημένο παιδί και υπουργός Εξωτερικών.. του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο εκ Μεσσηνίας ορμώμενος Αντώνης Σαμαράς (ακόμη και σήμερα πίνουν νερό στ' όνομά του οι Μεσσήνιοι και η Νέα Δημοκρατία του οφείλει τα μεγάλα ποσοστά της στο νομό), με 2-3 κινήσεις κατάφερε αυτό που δεν θα κατάφερνε πιθανώς ποτέ ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης:

Έριξε την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Η οποία όχι απλώς έπεσε, αλλά δεν σήκωσε ξανά κεφάλι για αρκετά χρόνια. Η αλήθεια είναι ότι σπάνια μπορεί κανείς να προβλέψει τι θα γινόταν εάν, ή εάν δεν, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι σχετικά ασφαλές να πούμε ότι η επόμενη πολιτική -και όχι μόνο- φάση της χώρας καθορίστηκε από τις κινήσεις Σαμαρά εκείνο το μοιραίο καλοκαίρι και φθινόπωρο του 1993.

Ο Σαμαράς στην παράδοση του υπουργείου δή­λωσε ότι «ο καθένας γράφει την ιστορί­α του»…

Ένα κόμμα εμπνευσμένο από τον Ελύτη

Λίγους μήνες αργότερα η κυβέρνηση, δια στόματος του νέου υπουργού εξωτερικών, Παπακωνσταντίνου, είπε ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να αναγνωρίσει και να βοηθήσει το νέο κρά­τος που σχηματίστηκε στα βόρεια σύνορά της, με την προϋπόθεση όμως ότι δεν θα κλέ­βει τα ελληνικά ιστορικά σύμβολα και θα απα­λείψει το όνομα «Μακεδονία» από την επίση­μη ονομασία της. Εκείνη την εποχή, όλος ο πλανήτης αποκαλουσε πια τα Σκόπια ως «Μακεδονία» και η εσωκομ­ματική αντιπολίτευση απειλούσε με πτώση την κυβέρνηση, στην περίπτωση που προέ­βαινε σε αμοιβαίο συμβιβασμό με τα Σκόπια…

Στις 22 Οκτωβρίου 1992, ο Αντώνης Σαμαράς παραιτήθηκε α­πό βουλευτής, δηλώνοντας ότι προέβη σ’ αυτή την κίνηση για να μην δημιουργήσει πρόβλημα στο κόμμα και για να μην χάσει αυ­τό μια πολύτιμη έδρα.

Στις 27 Μαρτίου 1993 άρχισε συζήτηση στη βουλή με κεντρικό θέμα την ενημέρωση της εθνικής αντιπροσωπείας από τον πρωθυπουργό για τις εξελίξεις στο ζήτημα των Σκοπίων. Το ΠΑΣΟΚ κατέθε­σε πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνη­σης, που τελικά απορρίφθηκε στις 29 Μαρτί­ου. Το πρωί της ίδιας ημέρας παραιτή­θηκε από το βουλευτικό αξίωμα ο Γεώργιος Ράλλης, ο οποίος στράφηκε ευθέως κατά της κυ­βέρνησης Μητσοτάκη, κατηγορώντας την για ατυχείς χειρισμούς στην υπόθεση της ονομασίας.

Τον επόμενο μήνα, ένας πρώην υ­πάλληλος του ΟΤΕ, ο Χρήστος Μαυρίκης, με στοιχεία που έδωσε στην εφημερίδα «Ελευ­θεροτυπία», ισχυρίστηκε ότι διενεργούσε υποκλοπές για λογαριασμό του Μητσοτάκη, παρακολουθώντας κάθε πολιτικό του αντίπαλο.

Ήταν μια υπόθεση που δεν ξεχάστηκε τόσο εύκολα όσο θα ήθελε ο Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του.

Στις 30 Ιουνίου 1993 ο Α­ντώνης Σαμαράς αποσχίστηκε από τη Νέα Δη­μοκρατία και ίδρυσε την Πολιτική Άνοιξη. Το όνομα του κόμματος, εμπνεύστηκε, όπως είπε ο ίδιος, από τον Ελύτη. Ο Σαμαράς έλεγε τότε ότι δεν ήταν στις προθέ­σεις του να ανατρέψει την κυβέρνηση.

Την επόμε­νη ημέρα από την ίδρυση του κόμματος Σα­μαρά ένας βουλευτής της ΝΔ, ο Δημήτρης Σταμάτης, ανακοίνωσε την παραίτησή του από το βουλευτικό αξίωμα και την προσχώρησή του στην Πολιτική Άνοιξη.

Ακολουθούν η υπόθεση της ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ, την υλοποίηση της οποίας ανέλαβε ο Στέφανος Μάνος και η πώληση της ελληνικής κρατικής τσιμε­ντοβιομηχανίας ΑΓΕΤ-Ηρακλής στην ιταλική επιχείρηση Καλτσεστρούτσι, δύο θέματα που προκάλεσαν τεράστιες αντιπαραθέσεις και αντιδράσεις σε πολιτικό αλλά και κοινωνικό επίπεδο.

Στις 4 Αυγούστου 1993 ο βουλευτής της ΝΔ, Νί­κος Κλείτος, καταψήφισε στο θερινό τμήμα της Βουλής τροπολογίες που αφορούσαν το φορολογικό νομοσχέδιο, στις 10 Αυγούστου 1993 ο Μιλτιάδης Έβερτ καταψήφισε στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή το νομο­σχέδιο για τη μερική αποκρατικοποίηση του ΟΤΕ και πλέον ήταν πασιφανές ότι η κυβέρνηση Μητσοτά­κη ήταν στον αναπνευστήρα.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως αποστασία

Τη Δευτέρα 6 Σε­πτεμβρίου 1993, ο Αντώνης Σαμαράς δηλώνει: «Η Πολιτική Άνοιξη θεωρεί ότι η κατολί­σθηση της χώρας σε εθνικό, οικονομικό, θε­σμικό και κοινωνικό επίπεδο ξεπέρασε πλέον τα όρια του πολιτικού συναγερμού. Και πι­στεύει ότι μόνον η διακοπή ανοχής προς τη σημερινή κυβέρνηση μπορεί να αποτρέψει ε­περχόμενα δραματικά γεγονότα που θα εξω­θούσαν μοιραία σε ακρότητες την κοινωνική ι­σορροπία του τόπου. Κατά συνέπεια καθιστώ δημόσια σαφές προς όλους ότι Άνοιξη και στήριξη της κυβέρνησης αποτελούν δύο αντί­θετες θέσεις που είναι αδύνατον να συνυπάρ­ξουν»…

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, λάμβανε κατά μια έννοια «μια γεύση της δικής του συνταγής», καθώς ουσιαστικά ο Σαμαράς του έκανε το ίδιο που έκανε εκείνος στον Γεώργιο Παπανδρέου το 1965.

Ο ίδιος αντέδρασε, λέγοντας: «Ο Αντώνης Σαμαράς έ­κανε απόψε το βήμα προς τη μεγάλη προδοσί­α του 47% του ελληνικού λαού. Γίνεται όργα­νο των αντιπάλων μας και των οικονομικών συμφερόντων των οποίων είναι δέσμιος με σκοπό να πλήξει πισώπλατα την παράταξη που τον δημιούργησε, την ώρα που η σκληρή προσπάθεια τρεισήμισι ετών αποδίδει τους καρπούς της, αδιαφορώντας για τα συμφέρο­ντα της χώρας και του ελληνικού λαού».

Σρις 7 Σεπτεμβρίου κι ενώ η κυβέρνηση δεν είχε ακόμα απωλέσει τη «δε­δηλωμένη» στη βουλή, ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Στέφανος Στεφανόπουλος, παρέδωσε επιστολή στον πρόεδρο της βου­λής, Αθανάσιο Τσαλδάρη, με την οποία τον ε­νημέρωνε ότι καθίσταται πλέον ανεξάρτητος βουλευτής και αίρει την εμπιστοσύνη του από την κυβέρνηση.

Η ΝΔ μένει με 151 βουλευτές.

Την Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 1993, δύο ακόμα βουλευτές της ΝΔ αποχώρησαν από το κόμμα το οποίο τους εξέλεξε και προσχώρησαν στην ΠΟΛΑΝ: ο Νίκος Κλείτος και ο Βασίλης Μαντζώρης. Ανακοινώθηκε ταυτόχρονα η παραίτησή τους από το βουλευτικό α­ξίωμα, ώστε να παραμείνει η ΝΔ με 151 έδρες.

Την Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 1993, ένας σχετικά άγνωστος βουλευτής, ο Γιώργος Συμπιλίδης, κατέθεσε στο γραφείο του προέδρου της βου­λής δήλωση, σύμφωνα με την οποία αίρει την εμπιστοσύνη του προς την κυβέρνηση και κα­θίσταται ανεξάρτητος βουλευτής, αποχωρώ­ντας από τη ΝΔ και προσχωρώντας στην ΠΟΛΑΝ. Την ίδια ώρα ένας άλλος βουλευ­τής της ΝΔ, ο Άκης Γεροντόπουλος, πα­ραιτήθηκε από το βουλευτικό αξίωμα και προσχώρησε κι αυτός στην ΠΟΛΑΝ.

Ο Μητσοτάκης στηριζόταν πλέον μόνο σε 150 βου­λευτές και έπρεπε να πάει σε πρόωρες εκλογές. Εκλογές που πράγματι έγιναν την Κυριακή 10 Οκτωβρίου 1993.

Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλο­γές με άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, καθώς το 46,88% τού έδωσε 171 έδρες με το νέο εκλογικό νόμο που είχε φέρει ο ίδιος ο Μητσοτάκης, ξέρουμε όλοι τι είναι το κάρμα.

Η Πολιτική Άνοιξη του Αντώνη Σαμαρά πήρε την τρίτη θέση, με περίπου 5%. Ο Μητσοτάκης παραιτείται από την ηγεσία της ΝΔ και νέος πρό­εδρός της εξελέγη ο Μιλτιάδης Έβερτ.

Ποιοι έριξαν τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη; Τα συμφέροντα, οι σκοτεινές δυνάμεις, οι εχθροί του κράτους, η αδυναμία των Ελλήνων να καταλάβουν την πρωτοπόρα πολιτική του, ό,τι σενάριο υπάρχει και δεν υπάρχει είναι διαθέσιμο για το πολιτικό θρίλερ του 1993.

Σε επίπεδο μη-σεναριακό και πραγματικότητας, πάντως, η απάντηση είναι μόνο μια:

Τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και την κυβέρνησή της Νέας Δημοκρατίας έριξε ο Αντώνης Σαμαράς.