από τον Πλάτανο Αιτωλοακαρνανίας, την προσωπική του διαδρομή και τους στόχους της θητείας του στην Αθήνα..
Η συνάντηση τόσο.. θερμή και τόσο αυθόρμητη όσο ποτέ άλλοτε στη δημοσιογραφική μου περιπέτεια. Η περιγραφή όπως ακριβώς συνέβη την περασμένη Πέμπτη στο πεζοδρόμιο της Ξενοκράτους έξω από γνωστό καφέ. Τον είδα να βγαίνει από θηριώδες αυτοκίνητο της πρεσβείας και με την πρώτη επαφή με αγκάλιασε, μου μίλησε στον ενικό σαν να γνωριζόμαστε πολλά χρόνια. «Δημήτρη, χαίρομαι που σε βλέπω» (στα ελληνικά).
Απάντησα αμέσως. Εκπληκτος: «Τζορτζ, πόσα κιλά έχασες;». «Οχι Τζορτζ, αλλά Γιώργο, όπως με φωνάζει η μάνα μου». «Οπου Γιώργος και μάλαμα που λέει και το τραγούδι».
Χαμογέλασε και συνέχισε: «Εχασα καμιά σαρανταριά κιλά με εξαιρετική απώλεια λίπους». Και πρόσθεσε: «Πρέπει να χάσω άλλα πέντε. Είμαι μέλος στο Τατόι Club. Ενα εκπληκτικό μέρος που καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν διαθέτει κάτι ανάλογο».
Κι εγώ συνέχισα. Ετσι στα όρθια πριν αρχίσει το μαγνητόφωνο να γράφει τη συνομιλία μας: «Αφού είσαι από τον Πλάτανο Ναυπακτίας, τότε πρέπει να έχεις κολυμπήσει σε εκείνη τη μικρή ειδυλλιακή παραλία στον Αγιο Σπυρίδωνα, που τη λένε και Ντουβιά». «Α, δεν έχω πάει, τώρα που το λες μπορεί να την επισκεφτώ».
Στο μεταξύ, μισή ώρα πριν από την έλευση του Γιώργου Τσούνη, καταφτάνει η Κάθριν Μαθές και ο Αλέξανδρος Ναυπλιώτης. Και οι δύο συνεργάτες του στο γραφείο Τύπου της πρεσβείας.
Μπήκαμε μέσα, καθίσαμε ο ένας απέναντι στον άλλον, εκείνος με ένα ποτήρι νερό, τίποτε άλλο, και μάλιστα κάποια στιγμή, επειδή η φιάλη ήταν κοντά του, γεμίζει και το δικό μου. Τέτοια άνεση, τέτοια αυθεντικότητα και τόση θέρμη ποτέ άλλοτε στη δημοσιογραφική μου πορεία.
Να τα ακούν όλοι αυτοί οι Ευρωπαίοι, κυρίως οι Ελληνες οι επώνυμοι, που πάσχουν από αφόρητη σοβαροφάνεια με περιορισμένο ορίζοντα αυθορμητισμού και ειλικρίνειας. Πάμε τώρα στην κουβέντα. Που κυρίως έγινε στα ελληνικά. Αφού, όπως μου τόνισε αρκετές φορές, «ο πατέρας μου έλεγε: “Γιώργο, ποτέ μην ξεχάσεις τις ρίζες σου, είσαι Ελληνας”».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου