Δυναμίτης PRESS

Ολυμπιακός: Η «ανάσταση», ο Ντιόγκο και ο ρόλος του… Ζίκο! 23 Σεπτεμβρίου 2009, 07:30
Κακά τα ψέματα: το ποδόσφαιρο είναι ψυχολογία. Ή έστω και ψυχολογία. Και η περίπτωση του Ντιόγκο είναι ένα απ’ τα τελευταία παραδείγματα που επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές.Μέχρι και πριν από το παιχνίδι της Τούμπας, οι οπαδοί του Ολυμπιακού έψαχναν να βρουν τον Ντιόγκο μες στο γήπεδο και δεν τον έβρισκαν. Και, βιαστικοί στα συμπεράσματά τους όντες –ίδιον του Έλληνος γαρ-, άρχισαν να βγαίνουν στα ραδιόφωνα και να λένε τα διάφορα. Ότι η πρώτη χρονιά του Ντιόγκο στο λιμάνι ήταν πυροτέχνημα, ότι απλώς του είχαν κάτσει οι φάσεις και είχε φανεί, ότι θα ξαναβάλει γκολ ύστερα από αίτηση μετά χαρτοσήμου και άλλα τέτοια. Μέχρι και «άμπαλο» τον χαρακτήρισαν κάποιοι. Ποιον, τον Ντιόγκο…Και δεν σκέφτηκαν το αυτονόητο: την ψυχολογία του παίκτη. Πέρα από την αναπόφευκτη στενοχώρια που του είχε προκαλέσει ο χωρισμός του λίγες μέρες πριν από τον γάμο, ο άνθρωπος αλλιώς είχε μάθει πέρσι και αλλιώς τα βρήκε φέτος. Ο Κετσπάγια μία τον έβαζε, δύο τον άφηνε στον πάγκο. Για να «φτιάξει», λέει, τον Μήτρογλου. Και μόνο σ’ ένα παιχνίδι, αυτό με την Καβάλα, τον έβαλε δίδυμο με τον μικρό. Και του πήγαν ασφαλώς όλα στραβά του Βραζιλιάνου -πού να βρεθεί με τον Μήτρογλου, ούτε στις προπονήσεις δεν παίζανε μαζί- με αποτέλεσμα να του στραπατσαριστεί ακόμα περισσότερο η ήδη τσαλακωμένη του ψυχολογία… Γενικά, απ’ ό,τι έχει διαρρεύσει τις τελευταίες μέρες (έτσι συνηθίζεται στην Ελλάδα: μόλις φύγει ο προπονητής βγαίνουν προς τα έξω τα στραβά του…) μόνο γκρίνιες και μουρμούρες υπήρχαν στα αποδυτήρια. Ήταν απολύτως φυσιολογικό, λοιπόν, να αντιστραφεί το κλίμα μόλις έφυγε ο «καραφλός». Όπως και απολύτως φυσιολογική ήταν και η εμφάνιση του Ντιόγκο στην Τούμπα, αφού πέντε μέρες με καινούριο, έστω και προσωρινό, προπονητή ήταν αρκετές για να του φέρουν την ψυχολογία… τούμπα!Αλλά το κυρίως κλειδί τούτης της, όπως όλα δείχνουν, «ανάστασης» του Ντιόγκο είναι ότι ξέρει πια πως στον πάγκο και στα αποδυτήρια θα κάνει από εδώ και στο εξής κουμάντο ένας άνθρωπος που μιλάει την ίδια γλώσσα μαζί του. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Η επιλογή του Ζίκο «τον έφτιαξε» για τα καλά…ΧΡ.Φ.