Κύριε Παπούλια, έργα θέλουμε κι όχι λόγια!

Κύριε Παπούλια, έργα θέλουμε κι όχι λόγια!

Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας, κατ’ αρχήν σας εύχομαι “ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ”, και σας ζητώ προκαταβολικά συγνώμη που θα σας στενοχωρήσω, χρονιάρα μέρα.
Διάβασα το γεμάτο ανθρωπιστικές παραινέσεις πρωτοχρονιάτικο μήνυμά σας, και σας εξομολογούμαι ότι δεν συγκινήθηκα διότι μύριζε υποκρισία. Θα είχε άλλη αξία, βέβαια, και θα ήταν καλοδεχούμενο ακόμη κι από απαιτητικούς πολίτες, όπως του λόγου μου, αν αυτό το μήνυμα συνοδευόταν από κινήσεις που θα επιβεβαίωναν ότι όσα λέτε τα εννοείτε και πρώτα εσείς τα κάνετε πράξη.

Είπατε, λοιπόν, μεταξύ άλλων κοινοτύπων και κατ’ έτος επαναλαμβανόμενων:

«Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες κάποιοι από εμάς αναζητούμε τη ευφορία της γιορτής στην υλική της υπόσταση. Νομίζω πως μεγαλύτερη ψυχική ικανοποίηση μπορεί να έρθει, αν στραφούμε στην προσφορά. Καθένας από μας έχει κάτι να δώσει στον συνάνθρωπό του που υποφέρει από αρρώστια, από φτώχεια, από μοναξιά, από αποκλεισμό, από έλλειψη προοπτικής και ελπίδας.» (Δείτε ολόκληρο το μήνυμα εδώ)

Πολύ ωραία λόγια, και μάλιστα χριστιανικότατα! Εσείς όμως που τα λέτε, τι κάνατε για να μας πείσετε ότι τα πιστεύετε, έστω εφέτος που η οικονομική κρίση απειλεί τη χώρα μας με χρεοκοπία; Ζητήσατε να περικοπούν τα έξοδα του κρατικού προϋπολογισμού για την Προεδρία της Δημοκρατίας; Δείξατε προθυμία να κάνετε κι εσείς κάποιες μικροθυσίες, όταν η κυβέρνηση ζητάει από το λαό να σφίξει το ζωνάρι του μέχρι ασφυξίας; Δεν άκουσα κάτι τέτοιο.