Και η κάθε επανάσταση δε συνδιαλέγεται. Απλά δείχνει πως κάνουν
διάλογο οι αδικημένοι. Ό,τι κι αν λένε οι προσκυνητές του συστήματος,
εγώ επιλέγω να είμαι ταγμένος ακόμα στο όνειρο. Είναι ο προορισμός
στον δικό μου χάρτη. Επιλέγω να έχω την αυταπάτη πως κάτι θα αλλάξει.
Υπάρχουν φορές που οι Ιφιγένειες είναι δυστυχώς ή ευτυχώς απαραίτητες.
Δε με ενδιαφέρει αν η θυσία μας θα στιγματίσει οικογένειες ή συνειδήσεις,
δεν με ενδιαφέρει αν γκρεμιστούν τα τζάκια που κάποιοι με αθέμιτα μέσα χτίσανε.
Με ενδιαφέρει η θυσία στην πρακτική εφαρμογή της. Σε κρίσιμες στιγμές, όπου ο κόσμος
σαστισμένος νοιώθει να βάλλεται πανταχόθεν, τα σαπιοκάραβα που κάποτε ήταν πλοία
πρέπει να σαλπάρουν, εφόσον ουδείς τολμάει να τα καταστρέψει, από την Αυλίδα,
έστω και με τη θυσία της παρθένας... Και η παρθένα σίγουρα δεν είμαστε εμείς, κύριοι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου