Γύρισε και τον κοίταξε με μάτια πελώρια. Εκείνος στεκόταν ήδη απέναντι από τους στόχους και τώρα κρατούσε στο χέρι του ένα μεγάλο γυαλιστερό τόξο. Ήταν ντυμένος στα μαύρα και στο κεφάλι του φορούσε ένα σαρίκι στο ίδιο χρώμα που ανέμιζε κάνοντάς τον να μοιάζει με πλάσμα εξωπραγματικό. Η ψηλόλιγνη σιλουέτα του κατάπινε τα πάντα τριγύρω. Λες και ήταν το κέντρο του σύμπαντος. Με μια γοητεία σκοτεινή! Επικίνδυνη!....
Ξεροκατάπιε .Τώρα πια δεν ήταν σίγουρη για τον τρόπο με τον οποίο είχε αντιδράσει απέναντι στον νεαρό. Ίσως να τον φοβόταν λιγότερο από ό,τι φοβόταν τον άντρα αυτόν απέναντί της.
Εκείνος έκανε μια κίνηση προς τον νεαρό δίνοντάς του την ευκαιρία να ρίξει πρώτος. Ο νεαρός υποκλινόμενος πήρε θέση και έριξε. Η βολή του ήταν πολύ καλή. Λίγο πιο έξω από το κέντρο. Ο πρίγκιπας τον επιδοκίμασε κουνώντας το κεφάλι του. Εκείνος υποκλίθηκε ξανά και παραμέρισε για να πάρει τώρα θέση ο αφέντης του.
Ένα τρέμουλο την κυρίεψε και δάγκωσε τα χείλη της . Τέντωσε το τόξο του και απόλυτη ησυχία επικράτησε στον καταυλισμό. Όλοι έμοιαζαν να κρατούν τις ανάσες τους. Όπως ακριβώς και εκείνη. Οι φωτιές έτριξαν στις εστίες τους και το ελαφρύ αεράκι πέρασε σιγοψιθυριστά χαϊδεύοντας τα πρόσωπά τους . Ο Χακίμ τράβηξε τα δάκτυλά του, το βέλος σφύριξε σχίζοντας τον αέρα με δύναμη. Έκλεισε τα μάτια της .
Ήξερε! Το βέλος είχε για στόχο εκείνη. Και τον είχε βρει .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου