Δυναμίτης PRESS

Ο «λαβωμένος» πολίτης και όχι η οικονομία, είναι το ποιό σημαντικό ζήτημα σήμερα.

Δεν είμαι μηδενιστής και για το λόγο αυτό δεν μπορώ να παραβλέψω τις καλές προθέσεις ορισμένων στελεχών της τωρινής κυβέρνησης, που αγωνίζονται να κάνουν καλά τη δουλειά τους, αλλά δεν είμαι όμως και ουτοπιστής ώστε να κυνηγάω χίμαιρες και να βλέπω μόνο αυτά που μου σερβίρουν τα χειραγωγημένα ΜΜΕ. Ο σύγχρονος (πάλι) αέρας της πολιτικής του «ανανεωμένου» ΠΑΣΟΚ μπορεί να δείχνει ότι διαθέτει όραμα και υγιείς στόχους, αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί.

Όσο και να «συμμαζέψει» κάποιος τον περίγυρο μετά από ένα σεισμό, η καταστροφή δεν μπορεί να αναστραφεί και τα θύματα χρειάζονται κάτι περισσότερο από ένα απλό…«συμμάζεμα». Χρειάζονται πρόνοια, χρειάζονται περίθαλψη, υποδομές. Η ανάληψη εργασίας σε έναν υγιή χώρο διαφέρει, από την ανάληψη δράσης μετά από μια καταστροφή. Οι απαιτήσεις, οι ανάγκες και οι στόχοι είναι τότε διαφορετικοί καθώς και τα μέσα τα οποία θα χρησιμοποιηθούν.

Αν κάποιος απορήσει για το ότι χρησιμοποιώ όρους «καταστροφής», στην περιγραφή μου για την ελληνική πραγματικότητα, θα ήθελα να συστήσω αφύπνιση, διότι όποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση «εκτάκτου ανάγκης», τότε αυτό σημαίνει ότι υπνοβατεί, ότι κοιμάται τον ύπνο του δικαίου.