Εκσυγχρονισμός: οι άριστοι, οι άχρηστοι, οι αρεστοί και οι δυσάρεστοι

Εκσυγχρονισμός: οι άριστοι, οι άχρηστοι, οι αρεστοί και οι δυσάρεστοι

Επειδή, από μικρά παιδιά, μας αρέσει να χειροκροτούμε κάθε καλό και να επικρίνουμε κάθε κακό, οποιασδήποτε Κυβέρνησης, συνεχίζουμε και με τους νέους Κυβερνήτες τις απορίες και τις προτάσεις μας. Με κύριο στόχο, να πετύχουμε κάποιες απαντήσεις που ζητούν απεγνωσμένα, κάποιοι συγχρονισμένοι οπαδοί....:

1.- Ο νέος (και παλαιός..) Υπουργός του παλαιού Υπ.Δημ.Ταξεως, όταν γύρισε από τις ΗΠΑ, το 1992, πρότεινε να αλλάξει όνομα το Κίνημα, για να αντιπροσωπεύει πλέον τα νέα πολιτικοοικονομικά ρεύματα της εποχής μας & να μειωθεί το ανόητο χόμπυ του αντιαμερικανισμού μας.

Ρωτάμε κι εμείς γιατί... δεν άλλαξε ακόμη; Ιδιαίτερα το ‘ΣΟ’ από το ΠΑ. ΣΟ. Κ, είναι πλέον δυσφημιστικό για ένα κόμμα που εκσυγχρονίστηκε πλήρως με την αστική οικονομία και έχει αυτοσκοπό την εξουσία, με οποιοδήποτε τίμημα.
Προτείνουμε, λοιπόν, να ονομαστεί ΠΑ. ΣΥ.Κ. Δηλαδή,«Πανελλήνιο Συγχρονισμένο Κίνημα». Ας ελπίσουμε ότι θα το πραγματοποιήσει ο ίδιος, όταν, ως άριστος και αρεστός αλλά και βραβευμένος των Η.Π.Α., θα διαδεχθεί κάποτε το σημερινό Αρχηγό μας.

2.-Παρατηρούμε ότι τις σημαντικότερες κυβερνητικές θέσεις τις πήραν κάποιοι άγνωστοι και μη εκλεγμένοι του Ελληνικού λαού αλλά πολύ γνωστοί του Αρχηγού και των ξένων φίλων του.. Με αποτέλεσμα να μείνουν και πάλι αναξιοποίητα κάποια ικανότατα στελέχη που έδωσαν και την ψυχή τους, τόσα χρόνια, για το Κίνημα. Και δεν εννοούμε βέβαια μόνον κάποια πολύ βαριά ονόματα που ίσως να κουράστηκαν ή να έκαναν και χοντρά λάθη, υπουργοποιούμενα είκοσι, περίπου, χρόνια συνέχεια. Σημίτης, Τσοχατζόπουλος, Παπαντωνίου, Χριστοδουλάκης, Βερελής, Λιάνης, Γείτονας κ.α.. Ούτε τις πάλαι ποτέ εκσυγχρονιστικές «κολόνες» του Σημίτη, Τσουκάτο, Πανταγιά, Μικρούτσικο, Μπένο και Παπαζώη.. Οι άλλοι όμως; Κακλαμάνης ; Λαλιώτης; Βάσω; Τσούρας; Χυτήρης; Ευθυμίου; Παπουτσής; Παπαιωάννου; Σκανδαλίδης; Βρεττός; Μάλλον, υποθέτουμε, ότι όλοι αυτοί κόπηκαν ως…ηλικιωμένοι… Και οι νεώτεροι, οι μαχόμενοι συνεχώς αλλά μονίμως αναξιοποίητοι, άραγε τι απέγιναν; Αλευράς, Οικονόμου, Δημαράς, Αποστολάκη, Δαμανάκη, Ανδρουλάκης, Νιώτης, Σακοράφα, Λιντζέρης, Διαμαντίδης, Αράπογλου, Γιαννακά, Κουτσούκος, Τόγιας, Αντωνίου, Κουσελάς, Γρηγοράκος, Καρτάλης, Παπαθανάση κ.α.. Φυσικά δεν μπορούσαν να γίνουν όλοι Υπουργοί…Με ποια κριτήρια όμως, θα θέλαμε να μάθουμε έγιναν όλοι οι άλλοι και όχι αυτοί; Μήπως είναι άριστοι αλλά όχι αρεστοί; Και σε ποιους δεν είναι αρεστοί; Στον Αρχηγό που, οικογενειακώς, θέλουν απόλυτα πιστούς δίπλα τους ή στους έλληνες και ξένους συμβούλους και χορηγούς του;
Προτείνουμε, λοιπόν, θερμά, να αξιοποιηθούν, οι περισσότεροι, σε κάποια θέση, τέλος πάντων για να ηρεμήσουμε κι εμείς κι αυτοί. Γιατί διαφορετικά θα τους θεωρούμε άχρηστους ή δυσάρεστους.

3.- Δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί έγιναν τα ίδια λάθη όπως και στις περισσότερες προηγούμενες Κυβερνήσεις. ΄Υπουργοποιήθηκαν κάποιοι άσχετοι με το αντικείμενό τους… Έγινε, π.χ., Υπουργός Πολιτισμού ο κ.Γερουλάνος, όπως στην Οικουμενική του 1989 έγινε Υπουργός Πολιτισμού ο κ. Κούβελας, ενώ τότε είταν βουλευτές ο κ. Θεοδωράκης, η κ.Συνοδινού, ο κ.Ξαρχάκος κ.α…

Εκτός αν θεωρείται ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος του Πολιτισμού η βοηθός του, η κ.Γκερέκου. Όπως το 2000,θεωρήθηκε ολοκληρωμένος άνθρωπος της Παιδείας η κυρία Κούρκουλα… Μήπως λοιπόν, είναι καλύτερα να καταργηθεί το Υπ.Πολιτισμού... και όλες οι υπηρεσίες του να υπαχθούν (και τυπικά..) στο Μέγαρο Μουσικής, αφού, εδώ και πολλά χρόνια, αυτό, ουσιαστικά, κατευθύνει όλα τα Πολιτιστικά δρώμενα της χώρας μας;

4.- Δεν μπορούμε, ειλικρινά, να καταλάβουμε γιατί αργεί τόσο πολύ ο κ. Πρωθυπουργός να καθορίσει τις αρμοδιότητες μερικών Υπουργών και Υφυπουργών του, με αποτέλεσμα να μην παράγεται έργο αλλά μεγάλη γκρίνια και άφθονο καλαμπούρι.

Όπως, π.χ., ο κ. Βενιζέλος βαφτίστηκε «Υπουργός των παρελάσεων..», η κ.Κατσέλη «Υπουργός της πιάτσας..», ο κ.Πάγκαλος «Υπουργός παιδονόμος..» και ο κ.Γερουλάνος «Κόμης Μπουμπουλίνος».

Ήδη το σκληρό επιτελείο του Αρχηγού, ονομάστηκε «Οι Πυρήνες της Μαμάς..» Προτείνουμε, λοιπόν, να λυθεί το πρόβλημα όσο γίνεται συντομότερα, πριν γίνουμε και νούμερα επιθεώρησης.

Ήδη μάθαμε ότι στα περισσότερα θεατρικά σκετς του χειμώνα άρχισαν να κυριαρχούν πολλά νοστιμότατα λάθη του Αρχηγού μας, με πρώτο και καλύτερο το «Μηδέν εις το πηλήκιον..»
από resaltomag
Διάβασε τη συνέχεια...