Άνθρωποι που καβατζάρουν τα 30 και να μην γνωρίζουν μπροστά τους τι μπορεί να συναντήσουν τους επόμενους μήνες. Με πτυχία, σπουδές, με όρεξη για δουλειά κι όμως.......

του Δημήτρη Συρμάτση
Τις ημέρες των Χριστουγέννων, είθισται να σμίγουν οι παρέες, οι μετανάστες – εσωτερικοί και εξωτερικοί- να επιστρέφουν στα πάτρια εδάφη για λίγες μέρες και όσοι έχουν χαθεί εξαιτίας της σκληρής καθημερινότητας να ξεκλέβουν ώρες για τον εαυτό τους και τους πραγματικούς τους φίλους.

Δεν θα μπορούσε και η περίπτωση του γράφοντα να αποτελέσει εξαίρεση. Ξεκινώντας, αυτή την προσπάθεια στην Spnews, ο προσωπικός χρόνος έχει εξανεμιστεί. Ατελείωτη δουλειά από το πρωί μέχρι τα μεσάνυχτα, μέχρι να «καεί» ο σκληρός δίσκος που έχουμε στον εγκέφαλο… «C’ est la vie» ή «this is business».

Μετά από τις καθιερωμένες συνοπτικές περιγραφές... των σημαντικότερων γεγονότων του καθενός, μετά από το φαγητό, τον χορό, έρχεται η ώρα των συζητήσεων. Αυτών των ατελείωτων «μπουρδολογιών» που πάντα σε οδηγούν σε πολύ χρήσιμα συμπεράσματα. Αυτό που οι Έλληνες, από αρχαιοτάτων χρόνων, καλούμε «καθημερινή σοφία».

Πέρα από τις διασταυρούμενες απόψεις, πέρα από την οποιαδήποτε κοινωνικοπολιτική ταύτιση του καθενός, ένα ήταν το συμπέρασμα, θαρρείς και ήταν χαραγμένο σε κάθε πρόσωπο. Μπόλικη απαισιοδοξία…

Άνθρωποι που καβατζάρουν τα 30 και να μην γνωρίζουν μπροστά τους τι μπορεί να συναντήσουν τους επόμενους μήνες. Με πτυχία, σπουδές, με όρεξη για δουλειά κι όμως το αύριο τους κόβει τα πόδια.

Άλλοι ρίχνουν τα προβλήματα «κάτω από το χαλί» και αποφασίζουν να ζήσουν το τώρα, άλλοι νοιάζονται για τον συνάνθρωπο και προσπαθούν να βοηθήσουν όσο μπορούν, άλλοι ενδιαφέρονται να «εξάγουν» τις λιγοστές οικονομίες.... που έκαναν με πολύ κόπο, μήπως και πτωχεύσουμε και τα «κλαίνε». Το φοβερότερο από όλα είναι η «σιωπή» των τυχερών της εποχής που αισθανόμενοι την δυσάρεστη ατμόσφαιρα αποφεύγουν ακόμα και το παραμικρό σχόλιο. Σάμπως φταίνε αυτοί που έχουν καλή θέση ή καλό μισθό ;;; Το ότι «νοιώθουν» όμως είναι σημάδι αλληλεγγύης.

Ακόμα και οι άνθρωποι της αγοράς, που τραβάνε το μεγαλύτερο λούκι, το έχουν πάρει απόφαση. Τα πράγματα θα είναι πάρα πολύ δύσκολα. Και σκληρά. Και αναρωτιούνται τι μπορεί να αλλάξει;; Με την απάντηση ΤΙΠΟΤΑ να βγαίνει από τα χείλη σύσσωμης της παρέας χωρίς δεύτερη σκέψη.

Δεν είναι ψέμα, ότι όλοι λίγο ή πολύ σκέφτονται τη μετανάστευση… Όπου φύγει φύγει που λένε… Αλλά που είναι καλύτερα ; Που θα είναι καλοδεχούμενοι ; Ερωτήματα, σχεδόν απελπισίας.

Η γενιά μας έμελε να το ζήσει. Να ξαναχτίσει την Ελλάδα μετά τα ερείπια που θα αφήσει το ΔΝΤ και οι «φίλοι» του.

Δύσκολο, επώδυνο, σκληρό, αλλά Ελληνικό. Στα δύσκολα έχει μάθει αυτός ο λαός να ανταπεξέρχεται… Το ίδιο θα κάνει και τώρα.

Και θα τα καταφέρει….

Υγ. Επιτέλους, αν κέρδισε ο Άκης ή ο Μιχάλης στο Master Chef ή αν ήταν καλή η Πετρούλα στην ταινία της δεν είναι ζήτημα που να αφορά εκατομμύρια Έλληνες… Ή μήπως είναι τελικά ;;;