Το φιάσκο των προγραμμάτων πεντάμηνης απασχόλησης συνεχίζεται

Γιώργος Λαμπράκης
Το φιάσκο των προγραμμάτων πεντάμηνης απασχόλησης συνεχίζεται με τους εργαζομένους να παραμένουν απλήρωτοι και τους φορείς υλοποίησης δείχνουν ο ένας τον άλλο, σε ότι αφορά στις ευθύνες για αυτή την εξοργιστική κατάσταση. Στο...

δήμο Βόλου οι λεγόμενοι πενταμηνίτες παραμένουν απλήρωτοι από τον Ιανουάριο και το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι στα τέλη του Μήνα λήγουν οι συμβάσεις τους και θα κληθούν να υπογράψουν για τη απόλυση τους δίχως να έχουν εξοφληθεί τα οφειλόμενα για την εργασία που παρείχαν.

Άνθρωποι με πολυμελείς οικογένειες, άνεργοι που είχαν χρόνια να κάνουν μεροκάματο, απελπισμένοι πολίτες με υποχρεώσεις και ανεξόφλητους λογαριασμούς, ανεβαίνουν το δικό τους Γολγοθά εδώ και σχεδόν πέντε μήνες. Έχοντας πληρωθεί μόνο για το μισό χρονικό διάστημα της εργασίας τους, αγωνιούν για τα οφειλόμενα καθώς έχουν να κάνουν με ένα εντελώς αναξιόπιστο σύστημα που από τη μια δεν τους πληρώνει και από τη άλλη τους ζητά να υπογράψουν για τη λύση της σύμβασής τους. Οι περιπέτειες τους ξεκίνησαν από τον πρώτο κιόλας μήνα καθώς διαπιστώθηκαν καθυστερήσεις στην αυτονόητη υποχρέωση των φορέων υλοποίησης αυτών των προγραμμάτων, να πληρώσουν τους εργαζόμενους. Οι τελευταίοι αναγκάστηκαν να κάνουν γιορτές χωρίς χρήματα και με τη αγανάκτηση να τους πνίγει. Όταν δε, προχώρησαν σε αποκλεισμό του δημαρχείου βρέθηκαν αντιμέτωποι με απειλές ότι οι συμβάσεις τους θα καταγγελθούν. Ενώ δηλαδή ήταν απλήρωτοι, δεν είχαν στη διάθεση τους κανένα τρόπο ώστε να πιέσουν για την καταβολή των δεδουλευμένων τους. Πραγματικό αδιέξοδο για 10άδες ανέργους που είδαν τα συγκεκριμένα προγράμματα σαν πραγματική σανίδα σωτηρίας, τον φετινό δύσκολο χειμώνα. Δυστυχώς διαψευστήκαν με τον πλέον οδυνηρό τρόπο και οι ίδιοι αλλά και όσοι διαφήμιζαν την Κοινωφελή Απασχόληση και τη παρουσίαζαν σαν «οικονομική ανάσα» για οικογένειες που βρίσκονταν μπροστά σε ένα τεράστιο αδιέξοδο.

Οι λόγοι που οδήγησαν σε απαξίωση το πρόγραμμα και σε απόγνωση τους απλήρωτους εργαζόμενους, παραμένουν αδιευκρίνιστοι καθώς είναι τόσο δαιδαλώδες το σύστημα υλοποίησής του ώστε ο ένας φορέας δείχνει τον άλλο και όλοι μαζί σφυρίζουν αδιάφορα όταν γίνονται αποδέκτες της αγανάκτησης των πενταμηνιτών. Η επόμενη μέρα για αυτούς παραμένει αβέβαιη καθώς τους περιμένει και πάλι η ανεργία ενώ δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάποια αισιόδοξη προοπτική ότι θα τους καταβληθούν άμεσα τα δεδουλευμένα τους.

Την ίδια στιγμή αρχίζει και καλλιεργείται από κόμματα όπως το αμετανόητο ΠΑΣΟΚ καθώς και από τους υπέρμαχους των Μνημονίων, ένα κλίμα υπέρ των συγκεκριμένων μορφών απασχόλησης που παρουσιάζονται σαν η μοναδική εναλλακτική λύση για ένα ελάχιστο έστω εισόδημα, σε οικογένειες χωρίς ούτε έναν εργαζόμενο. Ωστόσο, όσοι προσλαμβάνονται στα πεντάμηνα προγράμματα, απασχολούνται χωρίς να ξέρουν πότε και αν θα πληρωθούν. Αυτός είναι άραγε ο απώτερος σχεδιασμός όσων μεθοδεύουν την επικράτηση ανάλογων μορφών εργασίας; Να δημιουργηθούν στρατιές εργαζομένων χωρίς δικαιώματα, χωρίς μισθό και χωρίς «αύριο»; Εκτιμούμε ότι η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα προκύπτει αβίαστα από τη εμπειρία των τελευταίων τριών ετών στη χώρα μας όπου καταργούνται συνεχώς εργασιακά δικαιώματα και καλλιεργείται έντεχνα, ένα κλίμα αβεβαιότητας και ανασφάλειας στον ιδιωτικό τομέα προκειμένου να προετοιμαστεί το έδαφος για μια νέα γενιά εργατών, κομμένων και ραμμένων στα μέτρα των εργοδοτών τους....