...Ένα βήμα πριν τη διάσπαση η «Νέα Αριστερά»....Αγεφύρωτο το χάσμα μεταξύ Χαρίτση και Σακελλαρίδη

Στο επίκεντρο βρίσκεται ο πολιτικός προσανατολισμός του κόμματος με αφορμή και την επικείμενη δημιουργία πολιτικού φορέα από τον Αλέξη Τσίπρα

Σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές της σύντομης πορείας της βρίσκεται η «Νέα Αριστερά», με τις εσωτερικές αντιπαραθέσεις...

 να λαμβάνουν πλέον διαστάσεις ανοικτής σύγκρουσης. Δύο διαφορετικές στρατηγικές, δύο διαφορετικές οπτικές για τη φυσιογνωμία του κόμματος, αλλά και για το ποιοι μπορούν ή πρέπει να είναι οι σύμμαχοί του, έρχονται αυτή τη στιγμή σε μια κατά μέτωπο αντιπαράθεση.

Από τη μία πλευρά βρίσκεται ο 48χρονος πρόεδρος του κόμματος Αλέξης Χαρίτσης και όσοι στηρίζουν την άποψη ότι η Αριστερά οφείλει να αναζητήσει ευρύτερες πολιτικές συνεργασίες. Από την άλλη, βρίσκεται ο 45χρονος γραμματέας του κόμματος Γαβριήλ Σακελλαρίδης και η δική του τάση, που επιμένει σε μια καθαρή, χωρίς εκπτώσεις, αριστερή ταυτότητα.

Η συζήτηση αυτή δεν είναι νέα. Ήταν παρούσα ήδη από την πρώτη στιγμή συγκρότησης του πολιτικού φορέα, ωστόσο μέχρι πρόσφατα παρέμενε σε ένα εσωτερικό επίπεδο, ως μια διαφορά τρόπου σκέψης και στρατηγικής.

 Η ένταση όμως κορυφώθηκε στην προχθεσινή συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, όπου οι δύο γραμμές ήρθαν πλέον σε άμεση σύγκρουση, αποκαλύπτοντας ένα βαθύ χάσμα που δύσκολα φαίνεται να γεφυρώνεται. Κατά πολλούς μάλιστα δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε διάσπαση, φαινόμενο αν μη τι άλλο συνηθισμένο στον εν λόγω πολιτικό χώρο.

Ο Αλέξης Χαρίτσης, μαζί με την Έφη Αχτσιόγλου, την πλειοψηφία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και στελέχη που βλέπουν τη συγκυρία ως ευκαιρία για έναν νέο προοδευτικό σχεδιασμό, υποστηρίζουν ότι η «Νέα Αριστερά» πρέπει να απευθυνθεί σε ένα ευρύτερο κοινό. Κεντρική θέση της πλευράς αυτής είναι ότι η Αριστερά, για να αποκτήσει δύναμη και προοπτική εξουσίας, 

πρέπει να οικοδομήσει συμμαχίες, να αναζητήσει κοινό έδαφος με άλλες προοδευτικές δυνάμεις και να επιδιώξει ένα ενιαίο μέτωπο απέναντι στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η πρόταση για «ενωτικό ψηφοδέλτιο» και ένα σχήμα αντίστοιχο με το «Λαϊκό Μέτωπο» της Γαλλίας, δεν αποτελεί μόνο πολιτική επιλογή, αλλά – σύμφωνα με τους υποστηρικτές της – αναγκαιότητα απέναντι στην παγίωση της δεξιάς κυριαρχίας.

Κείμενο: Γεώργιος Σαρρής